remol

ADVENTO: TEMPO DE PREPARAR O BERCE DO NOSO CORAZÓN CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Volve Señor o     LECTURAS:  Moito me alegrei o     OFERTORIO:  Eiquí están Señor  o     COMUÑÓN:  No colo da miña nai  ESPERTANDO Á RENOVACIÓN E volveu chegar o Advento e con el o comezo deste camiño de preparación á celebración do nacemento de Xesús . Cando se comeza algo novo sempre se xera un momento de ilusión, esperanza, ledicia, estímulo… Deixemos, logo, que este tempo que nos abre o camiño do Nadal sexa tempo de revisión, renovación e misericordia, no que preparemos no noso corazón un berce ben quentiño para acoller ao Neno que vén para salvarnos. ABRÓNOS Á MISERICORDIA ·        Para que poidamos chegar ao Nadal co corazón disposto a celebrar interiormente, superando a tentación do superficial e aparente;  SEÑOR, SIGUE A CAMIÑAR CON NÓS. ·     ...

  UN REI DE SERVIZO NUN MUNDO PRECISADO DE ACOLLIDA E ESCOITA: XESÚS CRISTO CANTO GOZOSO   ·        ENTRADA .- Que ledos hoxe estamos (  ) ·        LECTURAS .- Moito me alegrei (  ) ·        OFERTORIO.-  Na nosa terra ( 36 ) ·        COMUÑÓN.-  No colo de miña nai   ESCOITA ACTIVA          Remata hoxe o ano litúrxico que comezabamos o primeiro domingo de Advento, hai xa un ano. Un ano de ledicias e tristuras, de esperanzas e desacougos, de loitas e cansazos, pero sempre guiados pola forza e a presenza de Xesús o Mestre, aquel que pasou facendo o ben e tendendo a man a quen ía atopando ao longo do camiño.          E hoxe, como remate deste camiñar, celebramos a festa de Cristo Rei coa que queremos poñer de manifesto que o seu r...

  FAGAMOS DA PERSEVERANZA CIMENTO QUE NON NOS DEIXE CAER NA PRÉSA DA INMEDIATEZA (IX XORNADA MUNDIAL DAS PERSOAS POBRES) · ENTRADA .- Con ledicia vamos (2) · LECTURAS.- Douvos un mandato novo (18) · OFERTORIO.- Recibe Señor (31) · COMUÑÓN .- Ti es camiño e verdade (57) ABRAMOS OS OLLOS Vivimos nun mundo no todo que vai moi rápido. Todas e todos sempre temos présa, parece que nunca nada nos enche nin fai que lle dediquemos tempo para gozalo. Porén, Xesús vainos dicir hoxe no evanxeo que a felicidade, a amizade, o importante precisa de tempo para irse facendo e asentando. A isto nós chamámoslle perseveranza. Prestemos entón atención a esta palabra que imos proclamar nesta celebración e poñámola en relación coa nosa vida, para que deste xeito non sexan nin as présas nin o efémero o que nos guíe. E non teñamos nunca medo a dedicarlle tempo ás persoas e a aquelas cousas que sabemos importantes para nós. E como sinal do noso compromiso coas pers...