Ir al contenido principal

Trindade 2021

Só aprendendo a comunicarnos rompemos o retrouso do individualismo

Cantos.-

Entrada.-  Con ledicia vimos ( 3)

Lecturas.- Ditosos os que temen ao Señor ( 19)

Ofertorio.- Déixate querer ( 61 )

Comuñón.- Quédate, Señor, connosco (  63)

Mirada de esperanza

O domingo da Trindade, quere ser unha celebración na que nos achegamos á dimensión solidaria e comunicativa da fe. Solidaria porque se nos invita a saír de nós mesmos para camiñar cara aos demais, mais sen converter o camiño en rutina sen forza nin vida. Comunicativa porque ao longo do camiño descubrimos a outras persoas e dámonos conta de que non imos sos, de que nos precisamos. 

Neste sabernos en compañía imos tomando conciencia de que, se queremos, podemos avanzar máis e mellor se nos axudamos, se termamos unhas persoas doutras, se rompemos o retrouso do individualismo. Isto fai que descubramos que, entre todas e todos, imos conformando unha comunidade que busca, escoita, comparte, acolle, invita... unha comunidade que non se illa e que si se comunica. 

Dun xeito parello o Pai, o Fillo e o Espírito Santo son tamén para nós testemuño de comunicación desde a que se nos chama a non pecharnos en nós nin nas nosas teimas, e si a saír, buscar e atoparnos para facer camiño compartido en comuñón.

Participemos desta celebración co ánimo disposto a superar o ti e o eu, para sentírmonos nós: comunidade en comuñón. 


Corazón de misericordia

  • Polas veces nas que na nosa vida primamos o eu sobre o nós; SEÑOR, QUE ROMPAMOS CO INDIVIDUALISMO.

  • Polas veces nas que o orgullo non nos deixa achegarnos e recoñecer erros; CRISTO, QUE ROMPAMOS CO INDIVIDUALISMO.

  • Polas veces nas que non fixemos comunicación para achegarnos, e si silencio para ignorarnos; SEÑOR, QUE ROMPAMOS CO INDIVIDUALISMO.

Palabra proclamada

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS ROMANOS


Irmáns e irmás:

Cantos se deixan guiar polo Espírito de Deus, eses son fillos de Deus. Pois non recibistes un espírito de escravitude, para volverdes ó medo. Non. Vós recibistes un espírito de fillos adoptivos, gracias ó que podemos gritar: ¡"Abbá": Pai! Este mesmo Espírito, xuntamente co noso, dá testemuño de que somos fillos de Deus. E, se fillos, tamén herdeiros: herdeiros de Deus e coherdeiros con Cristo; xa que, se padecemos con el, é para sermos tamén despois glorificados con el. Palabra do Señor.


PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO


Os once discípulos fóronse para Galilea ó monte onde Xesús os citara. E véndoo, postráronse ante el, anque algúns dubidaban. Xesús, achegándose, díxolles:

-Déuseme todo poder no ceo e mais na terra. Ide, pois, e facede discípulos meus a tódolos pobos, bautizándoos no nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo; ensinándolles a gardar canto vos mandei. Asegúrovos que eu estarei sempre convosco ata a fin do mundo

Palabra do Señor.


Palabra remoída

  • Sabéndonos fillas e fillos de Deus, chámasenos a vivir como corresponde a esta afirmación: aprender e descubrirnos como irmáns e irmás, e a ter unha relación de fraternidade entre nós. Isto quere é poñer de manifesto que somos iguais, que ninguén ha ser tratado nin con desprezo nin de xeito humillante, porque no noso comezo vital non está a nada nin o baleiro, senón que aí atopamos sempre a Deus, no seu amor compartido e ofrecido desde a súa paternidade/maternidade, que en Xesús asume a nosa condición, e no Espírito faise forza, alento e axuda no noso camiño de cada día. 

  • E iso só podemos sentilo e experimentalo se nos sabemos irmáns e irmás, e non señores e escravos. Deus non domina, acompaña. Nós non podemos, se queremos ser os seus seguidores, ser dominadores e si acompañantes. A irmandade fainos libres; a escravitude persoas sometidas. Non sexamos entón nós persoas sometidas, pero esforcémonos para que tampouco sexamos das que sometemos, dominamos, impoñemos e impedimos que as demais persoas vivan con liberdade. Este é o noso reto como seguidores/as deste Deus que é comuñón de amor e que hoxe celebramos na festa da Trindade.

  • Desde esta mesma comuñón de amor, temos que aprender a mirar a vida e analizar as nosas actitudes nela. E moitas veces todas e todos estamos moi, pero que moi lonxe desta dinámica de amor e recoñecemento das outras persoas coma iguais, á que nos chama Xesús. Pensemos desde ela cal é a nosa actitude, a nosa visión, a nosa toma de postura diante de temas de actualidade nos que cada día se pon de manifesto que falta moito camiño por andar para que o proxecto de amor de comuñón de Deus se faga presente no medio de nós. Pensemos tamén que facemos, ou non facemos, para que este se cumpra ou non. E para baixar ao concreto, sexamos persoas sinceras e reflexionemos sobre: 

    • as persoas migrantes (o noso pensar respecto delas é excluínte?), 

    • as mulleres explotadas ou maltratadas (a nosa mirada é de empatía, ou o retrouso é: algo faría, as denuncias son falsas, quería liberdade; acaso non somos libres para experimentar esa liberdade? Ou é que nalgún momento nos compran e pasamos a ser mercancía perdendo a dignidade que Deus nos deu?...), 

    • a explotación dos traballadores e a precariedade cada día maior (se dicimos algo poden vernos coma revolucionarias, se protestamos ao mellor quedan sen traballo, se...) e moitas máis miradas de concreción poderiamos facer para poñer de manifesto que o amor de comuñón non son palabras sen contido, e si actitudes, comportamentos e miradas desde a realidade. Ao estilo do amor trinitario.

Oración compartida

Desde o Deus comuñón que hoxe celebramos, compartamos a oración, tamén en comuñón, como comunidade reunida, e digamos: QUE O NOSO CAMIÑAR SEXA SEMPRE COMUNITARIO

  • Para que Igrexa se esforce por dar testemuño de comuñón, poñendo en práctica o diálogo, a escoita e o recoñecemento de quen pide poder expresarse, inda que sexa de xeito diferente. Oremos. QUE O NOSO CAMIÑAR SEXA SEMPRE COMUNITARIO .

  • Para que nas nosas parroquias saibamos recoñecernos, axudarnos e nunca xustificar comportamentos agresivos que fagan aos demais de menos e non respecten a igualdade entre nós. Oremos. QUE O NOSO CAMIÑAR SEXA SEMPRE COMUNITARIO.

  • Para que nós non xustifiquemos nunca, nin por acción nin por omisión, comportamentos que humillan e escravizan ás persoas. Oremos. QUE O NOSO CAMIÑAR SEXA SEMPRE COMUNITARIO .

Señor, que traballemos cada día por vencer a tentación do individualismo. Aléntanos para que, a imaxe da Trindade, saibamos vivir dese o amor de comuñón a fraternidade. Amén.


Ecos de esperanza

É a saída dun mesmo para amar ao próximo o camiño de interiorización que nos une a Deus como participación na súa vida relacional e que coincide coa nosa humanización: o nós eclesial no Nós de Deus. En Cristo cada crente está chamado a vivir como normal unha experiencia extraordinaria de Deus, e isto ao longo da súa vida, non só ao final do camiño persoal. Porque temos que superar a fenda entre o cristianismo auténtico e o cristianismo de nome, que só se contenta con cumprir principios ou ritos de practica relixiosa.

         (AA.VV., Ágape y sistemas sociales. Filiación divina y comunión fraterna.100/1)


 

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel