CON AMOR E DESDE O AMOR
Pórtico
Vivimos nunha sociedade na que, en demasiadas ocasións, para corrixir situacións, empréganse a forza ou o dominio, buscando o máis rendible, sen ter en conta ás persoas. Xorden así os problemas de herdanzas, de lindes de montes, de ti me dixeches eu escoitei…
Que lonxe estamos de que se cumpra en nós a Palabra do Señor!!!!!. Porque hoxe a celebración invítanos a percorrer o camiño do amor á hora de corrixir ao outr@. Andar o camiño do diálogo e da comprensión e non o da cerrazón, o da violencia e o da imposición.
Que abramos o noso corazón a Aquel que nos acompaña no camiño do amor.
Perdón
Porque moitas veces somos incapaces de denunciar inxustizas polo medo ao que dirán ou a quedar mal diante dos demais, SEÑOR, TI CORRIXESNOS CON AMOR.
Porque moitas veces baseamos as nosas relacións nos favores, no eu che dou para que ti me deas, esquecendo a gratuidade, CRISTO, TI CORRIXESNOS CON AMOR.
Polas veces en que lles torcemos a cara a persoas necesitadas do noso tempo, do noso agarimo, do noso sorriso, do noso amor, SEÑOR, CORRIXESNOS CON AMOR.
Remuíño
Son moitos os factores que constantemente deterioran as nosas relacións persoais na nosa familia, entre veciños e compañeiros de traballo, nas nosas comunidades…. A comunicación queda facilmente bloqueada, sobre todo cando constatamos que a outra persoa actúa de xeito inxusto ou desleal. Sentímonos entón xustificad@s para excluil@ da nosa lista de amig@s, pechándonos no noso xuízo destrutor.
Porén, non é este o camiño que nos propón Xesús, quen nos invita a tomar unha postura positiva, orientada a salvar a relación co irmán sen buscar o seu desprestixio ou a súa condena, senón só o seu ben. Sorprendentemente, o Evanxeo indícanos que é @ ofendid@ quen ten que tomar a iniciativa para facilitar a relación.
Porque tod@s cometemos erros e equivocacións. Tod@s temos momentos malos e necesitamos poder comezar de novo, contar cunha nova oportunidade. Hai que seguir crendo n@s amig@s, n@s compañeir@s, no irmán…. aínda que sexamos crític@s para axudarlle a saír do seu erro.
@s crentes deberiamos escoitar, hoxe máis ca nunca, a chamada de Xesús a corrixirnos e axudarnos mutuamente para sermos mellores persoas. Unha das accións da profecía que debera estar presente na nosa vida cotiá é a da corrección entre iguais, aínda que mal entendida convértese nun arma de dobre fío. Porque a corrección fraterna nunca pode ser un dirixe mentes, nin unha vinganza, nin tampouco debe ser utilizada coma un disfraz do noso crernos superiores. Asemade, tampouco debemos confundir o erro cun distinto xeito de pensar, e non definir coma malo o que non entra nos nosos gustos e nos nosos esquemas.
Cando falamos de corrección fraterna referímonos máis ben a sentírmonos responsables dos demais. Ninguén é estraño para min, debo sentirme corresponsable do ben dos demais. Se o meu irmán vai por mal camiño, debo poñelo en garda e invitalo a recapacitar, desde o diálogo sincero e cercano que busca o ben da persoa, non falando por detrás nin aireando aos catro ventos os defectos dos demais, senón tendo a coraxe de falarlle á persoa concreta.
E todo isto facémolo desde unha única clave que é a que nos dá Paulo: o amor. Non corriximos botando en cara os defectos, nin converténdonos en xuíces moralizadores e gardiáns do ben e do mal, senón que o facemos desde o amor, con delicadeza, non para ferir, senón para curar, no momento axeitado e coas palabras que conveñen. Vendo defectos e virtudes. Coma un pai, coma unha nai, coma un/ha educado/a, coma un/ha amig@.
Xesús invítanos a actuar con paciencia e sen precipitación, achegándonos de xeito persoal e amistoso a quen estea actuando de xeito equivocado, sen deixar de lado a nosa responsabilidade crítica. Respectando a cada quen, pero denunciando sinceramente cando alguén nos falla ao respecto ou actúa contra os intereses da comunidade. Estamos dispost@s a este servizo humilde e valente?.
Oración da comunidade
Alentados pola túa chamada a sentir a presenza de tod@s e a urxencia, de estar cercanos, presentámosche a nosa oración confiada dicindo xunt@s:
QUE SEXAMOS DÓCILES Á TÚA VOZ, SEÑOR
Pola Igrexa, para que poña a súa voz profética en tantas inxustizas e en tanta situacións de morte; e entrando en diálogo con tod@s poida saír ao paso das persoas para levarlles a ilusión e esperanza que nacen do proxecto de Xesús, OREMOS.
QUE SEXAMOS DÓCILES Á TÚA VOZ, SEÑOR.
Polas nosas comunidades, para que por riba dos propios intereses individuais busquen o ben de tódalas persoas, sen importar o seu credo, a cor da súa pel, o seu nivel económico ou cultural, OREMOS.
QUE SEXAMOS DÓCILES Á TÚA VOZ, SEÑOR.
Por todos nós, para que non teñamos medo a corrixir situacións e comportamentos inxustos, sendo xustos nas nosas afirmacións e sobre todo, non desprezando aos demais nin gobernando as súas vidas, senón respectando o seu xeito de pensar, OREMOS.
QUE SEXAMOS DÓCILES Á TÚA VOZ, SEÑOR.
Grazas Señor, por escoitarnos e por ir orientando a nosa vida. Non deixes nunca de acompañarnos e de darnos o mellor para nós. PXNS. Amén.
Para a reflexión
Se se perde o meu irmán,
se se perde o meu veciño,
se se perde o meu compañeiro,
se se perde o meu amigo….ou o meu inimigo…
que hei facer, meu Deus?.
Chamareino e direille:
o meu corazón está roto polo teu amor.
E gañarei ao irmán.
E gañarei con el a vida.
Bendito sexa Deus,
que nos fai fortes
para salvar e ser salvados,
para curar e ser curados,
para amar ás persoas….
e sermos por elas amados!:
(M. Regal)
Cantos
ENTRADA: Vinde axiña
LECTURAS: Grazas, Señor, graciñas
OFERTORIO: Señor Xesús, bendito sexas
COMUÑÓN: O pouco que Deus nos dá
Pórtico
Vivimos nunha sociedade na que, en demasiadas ocasións, para corrixir situacións, empréganse a forza ou o dominio, buscando o máis rendible, sen ter en conta ás persoas. Xorden así os problemas de herdanzas, de lindes de montes, de ti me dixeches eu escoitei…
Que lonxe estamos de que se cumpra en nós a Palabra do Señor!!!!!. Porque hoxe a celebración invítanos a percorrer o camiño do amor á hora de corrixir ao outr@. Andar o camiño do diálogo e da comprensión e non o da cerrazón, o da violencia e o da imposición.
Que abramos o noso corazón a Aquel que nos acompaña no camiño do amor.
Perdón
Porque moitas veces somos incapaces de denunciar inxustizas polo medo ao que dirán ou a quedar mal diante dos demais, SEÑOR, TI CORRIXESNOS CON AMOR.
Porque moitas veces baseamos as nosas relacións nos favores, no eu che dou para que ti me deas, esquecendo a gratuidade, CRISTO, TI CORRIXESNOS CON AMOR.
Polas veces en que lles torcemos a cara a persoas necesitadas do noso tempo, do noso agarimo, do noso sorriso, do noso amor, SEÑOR, CORRIXESNOS CON AMOR.
Remuíño
Son moitos os factores que constantemente deterioran as nosas relacións persoais na nosa familia, entre veciños e compañeiros de traballo, nas nosas comunidades…. A comunicación queda facilmente bloqueada, sobre todo cando constatamos que a outra persoa actúa de xeito inxusto ou desleal. Sentímonos entón xustificad@s para excluil@ da nosa lista de amig@s, pechándonos no noso xuízo destrutor.
Porén, non é este o camiño que nos propón Xesús, quen nos invita a tomar unha postura positiva, orientada a salvar a relación co irmán sen buscar o seu desprestixio ou a súa condena, senón só o seu ben. Sorprendentemente, o Evanxeo indícanos que é @ ofendid@ quen ten que tomar a iniciativa para facilitar a relación.
Porque tod@s cometemos erros e equivocacións. Tod@s temos momentos malos e necesitamos poder comezar de novo, contar cunha nova oportunidade. Hai que seguir crendo n@s amig@s, n@s compañeir@s, no irmán…. aínda que sexamos crític@s para axudarlle a saír do seu erro.
@s crentes deberiamos escoitar, hoxe máis ca nunca, a chamada de Xesús a corrixirnos e axudarnos mutuamente para sermos mellores persoas. Unha das accións da profecía que debera estar presente na nosa vida cotiá é a da corrección entre iguais, aínda que mal entendida convértese nun arma de dobre fío. Porque a corrección fraterna nunca pode ser un dirixe mentes, nin unha vinganza, nin tampouco debe ser utilizada coma un disfraz do noso crernos superiores. Asemade, tampouco debemos confundir o erro cun distinto xeito de pensar, e non definir coma malo o que non entra nos nosos gustos e nos nosos esquemas.
Cando falamos de corrección fraterna referímonos máis ben a sentírmonos responsables dos demais. Ninguén é estraño para min, debo sentirme corresponsable do ben dos demais. Se o meu irmán vai por mal camiño, debo poñelo en garda e invitalo a recapacitar, desde o diálogo sincero e cercano que busca o ben da persoa, non falando por detrás nin aireando aos catro ventos os defectos dos demais, senón tendo a coraxe de falarlle á persoa concreta.
E todo isto facémolo desde unha única clave que é a que nos dá Paulo: o amor. Non corriximos botando en cara os defectos, nin converténdonos en xuíces moralizadores e gardiáns do ben e do mal, senón que o facemos desde o amor, con delicadeza, non para ferir, senón para curar, no momento axeitado e coas palabras que conveñen. Vendo defectos e virtudes. Coma un pai, coma unha nai, coma un/ha educado/a, coma un/ha amig@.
Xesús invítanos a actuar con paciencia e sen precipitación, achegándonos de xeito persoal e amistoso a quen estea actuando de xeito equivocado, sen deixar de lado a nosa responsabilidade crítica. Respectando a cada quen, pero denunciando sinceramente cando alguén nos falla ao respecto ou actúa contra os intereses da comunidade. Estamos dispost@s a este servizo humilde e valente?.
Oración da comunidade
Alentados pola túa chamada a sentir a presenza de tod@s e a urxencia, de estar cercanos, presentámosche a nosa oración confiada dicindo xunt@s:
QUE SEXAMOS DÓCILES Á TÚA VOZ, SEÑOR
Pola Igrexa, para que poña a súa voz profética en tantas inxustizas e en tanta situacións de morte; e entrando en diálogo con tod@s poida saír ao paso das persoas para levarlles a ilusión e esperanza que nacen do proxecto de Xesús, OREMOS.
QUE SEXAMOS DÓCILES Á TÚA VOZ, SEÑOR.
Polas nosas comunidades, para que por riba dos propios intereses individuais busquen o ben de tódalas persoas, sen importar o seu credo, a cor da súa pel, o seu nivel económico ou cultural, OREMOS.
QUE SEXAMOS DÓCILES Á TÚA VOZ, SEÑOR.
Por todos nós, para que non teñamos medo a corrixir situacións e comportamentos inxustos, sendo xustos nas nosas afirmacións e sobre todo, non desprezando aos demais nin gobernando as súas vidas, senón respectando o seu xeito de pensar, OREMOS.
QUE SEXAMOS DÓCILES Á TÚA VOZ, SEÑOR.
Grazas Señor, por escoitarnos e por ir orientando a nosa vida. Non deixes nunca de acompañarnos e de darnos o mellor para nós. PXNS. Amén.
Para a reflexión
Se se perde o meu irmán,
se se perde o meu veciño,
se se perde o meu compañeiro,
se se perde o meu amigo….ou o meu inimigo…
que hei facer, meu Deus?.
Chamareino e direille:
o meu corazón está roto polo teu amor.
E gañarei ao irmán.
E gañarei con el a vida.
Bendito sexa Deus,
que nos fai fortes
para salvar e ser salvados,
para curar e ser curados,
para amar ás persoas….
e sermos por elas amados!:
(M. Regal)
Cantos
ENTRADA: Vinde axiña
LECTURAS: Grazas, Señor, graciñas
OFERTORIO: Señor Xesús, bendito sexas
COMUÑÓN: O pouco que Deus nos dá
Comentarios