Ir al contenido principal

EPIFANIA 2009

SE ESCOITAS AO TEU CORAZÓN, TAMÉN TI CHEGARÁS A BELÉN

PÓRTICO

Vivimos nunha época que pretende chamarse universal, planetaria. Escoitamos falar do mundo coma unha aldea global, as nosas sociedades son cada vez máis multiculturais, as distancias son cada vez máis pequenas.... pero paradoxalmente as persoas andamos cada vez máis divididas e enfrontadas, loitando por defender os propios intereses.

Neste contexto é fácil esquecer a mensaxe de Deus: a liberación é para todas as persoas, que tod@s somos parte dunha familia universal, pois o noso orgullo fainos crer que somos os mellores e os primeiros.

Por iso hoxe, neste día de ilusión, vimos diante do Señor, que é a estrela que guía a nosa vida. Oxalá que ningunha Boa Nova de solidariedade, xustiza e universalidade nos asuste. Oxalá que as escuridades da nosa vida non nos deteñan nin nos desvíen do que un día nos puxo no camiño e se nos ofrece de balde.

O PERDÓN

  •  Por terche negado o ouro, o incenso e a mirra das nosas vidas, SEÑOR, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.
  •  Porque non somos coa nosa vida e coas nosas actitudes testemuños e estrelas que conduzan aos irmáns e ás irmás cara Ti, CRISTO, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.
  •  Porque a pesares de que a vemos brillar enriba de nós, moitas veces non deixamos que a túa estrela alumee e guíe a nosa vida, SEÑOR, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.

REMUÍÑO

´ Inmers@s como estamos no consumismo, parece que a festa que hoxe celebramos sexa só un intercambio de agasallos, perdendo o seu senso orixinal: a festa dos Reis é a festa da Epifanía do Señor, da súa manifestación a todos os pobos, razas e culturas. Nestes tres personaxes que chegan de Oriente está representada a universalidade da salvación, que non é só para os xudeus, senón que ven para tod@s. Polo tanto, a de hoxe é unha chamada a saírmos de nós mesmos, a deixar o cascaron, a mirar máis alá do noso embigo para abrírmonos á pluralidade e á multiculturalidade. Ninguén é máis ca ninguén, ninguén está en posesión da verdade absoluta, non hai bos nin malos....senón que todos estamos chamad@s a deixar que a luz de Belén alumee as nosas vidas.

´ Nós, sexa cal sexa a nosa situación e condición, pertencemos ao mundo dos privilexiados, e sería unha burla, coma a de Herodes, querer defender a capa e espada os nosos privilexios, a nosa situación económica, social e cultural. Os pobos e grupos privilexiados habemos vivir sempre coa sospeita de ser opresores. Non é posible a solidariedade, a liberación universal, se queremos manter a nosa situación, porque mantela lévanos a tentar eliminar a quen, coa súa presenza, aínda que sexa de recén nacido, anuncia e trae unha nova sociedade cunhas novas relacións humanas baseadas na igualdade e na xustiza. Por iso vén ben esta festa con aires ecuménicos e coa cor do arco da vella, porque a mensaxe da GS segue a ter plena actualidade:”os gozos e as esperan zas, as tristuras e as angurias das persoas do noso tempo, sobre todo dos pobres e de cantos sofren, sexan tamén os nosos”.

´ Polo tanto, alumeados por Aquel que se manifesta para tod@s, estamos chamados a sermos tamén nós fachos que alumeen a tantos irmáns nosos que viven na escuridade, que alumeemos tantas situacións sociais adversas: o consumismo deste primeiro mundo, a fame que mata millóns de persoas, os escravos incontables, a natureza explotada, os ideais mortos... Porque só si tomamos en serio o noso compromiso activo coma cristiáns seremos capaces de alumear e vencer escuridades. De seguro que se escoitamos o noso corazón, tamén nós chegaremos a Belén.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Acheguémonos a carón do Deus que hoxe se nos manifesta como luz, paz e xustiza sen distinción de razas, culturas ou linguas, e digamos:

GRAZAS POR ALUMEAR A NOSA VIDA

Grazas pola Igrexa, comunidade de crentes, que quere ser testemuño levando a tod@s o amor de Deus: un amor universal, sen fronteiras, amplo, capaz de entender a todas as persoas e buscar a xustiza e o ben para todos os pobos, OREMOS.

GRAZAS POR ALUMEAR A NOSA VIDA

Grazas polas nosas comunidades, que queren ser lugares de encontro e de vivencia da nosa fe, sen excluír nin menosprezar a ninguén porque pertenza a outra cultura, porque fale outro idioma ou porque non pense coma nós. OREMOS.

GRAZAS POR ALUMEAR A NOSA VIDA

Grazas por tantas e tantas persoas que, ao noso carón, dan testemuño, coas súas palabras e accións, de que outro mundo é posible, converténdose así en estrelas que conducen aos irmáns e irmás cara Ti OREMOS.

GRAZAS POR ALUMEAR A NOSA VIDA

Alumea, Señor, o noso camiñar para que sexa xusto e solidario, e fainos testemuñas da túa luz e do teu amor. Pedímoscho por Xesucristo, noso Señor. Amén.

REFLEXIÓN

Queridos Reis Magos:

ensinádenos a crer en sinais, palabras e persoas,

ensinádenos a camiñar e superar dificultades,

ensinádenos a dar o noso tempo aos pequenos,

e aos enfermos, e aos que están solos,

ensinádenos a ver a imaxe de Xesús en todos eles,

ensinádenos a non ser conquistadores,

o voso reino é humilde, feito para o regalo,

ensinádenos a ser espellos de Xesús,

a falar do recén nacido neste noso mundo,

ensinádenos a enxugar bágoas e regalar tenrura.

Ensinádenos a ser amigos de Deus e dos cativos. Amén.

CANTOS

                                   Panxoliñas

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

4 advento 2023

  Advento, tempo de Xenerosidade Sinal de Advento .- Engadimos un novo elemento ás miradas con corazón deste Advento, a Xenerosidade Cantos          Entrada.-   Volve, Señor ( 90 ) Lecturas.- Benaventurados ( 119   ) Ofertorio.-   Velaqui Señor o viño ( 37) Comuñón.-   Xesús chamado amigo   ( 89 ) Abrindo o corazón Chegamos ao final de traxecto deste tempo de Advento. Ao longo destas catro semanas fóisenos invitando a facer un fondo proceso de revisión das nosas actitudes e comportamentos. E non era calquera o que nos invitaba, foi a voz de Xoán Bautista a que nos ía marcando este camiño que tiñamos que preparar cada un e cada unha de nós de maneira repousada, tranquila, sincera e liberadora. E para que? Para poder chegar a esta noite co corazón preparado para acoller nel ao neno que chega para traernos ilusión, esperanza, xenerosidade e, por riba de todo, a salvación. É dicir, sentido e horizonte para a nosa vida. Unámonos logo par co

Transfiguracón 2023

  COS OLLOS ABERTOS E COS PÉS NO CHAN CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Vinde axiña (Nº 10) o     LECTURAS:  Escoita ti (Nº 26) o     OFERTORIO:  Déixate querer (Nº 61) o     COMUÑÓN:  Quédate Señor connosco  ESCOITA ACTIVA O medo a correr riscos é unha das cousas máis paralizantes. Temos medo ao novo, como se conservar o pasado garantira automaticamente a fidelidade ao Evanxeo. Por medo calamos cando teriamos que falar, desentendémonos cando deberiamos intervir, non debatemos temas importantes para evitar plantexamentos novidosos. Temos medo a revisar liturxias e ritos que valeron noutro tempo, pero que na actualidade non din nada. Temos medo a falar de dereitos humanos, de diversidade, a recoñecer o papel da muller dentro da Igrexa. Temos medo a poñer por riba de todo a misericordia...  Segundo o relato evanxélico, os discípulos caen por terra cheos de medo.... pero Xesús achégase e dilles –dinos-:  erguédevos, non teñades medo . Que a celebración deste domingo, a Transfiguración do Señor