Ir al contenido principal

3 DOMINGO PASCUA 2009

A PAZ, UNHA PALABRA COA QUE SE NOS ENCHE A BOCA PERO QUE MOITAS VECES SE NOS VAI DAS MANS

Pórtico

Sempre que acendemos a televisión, as novas, as películas e incluso os debates, están cheos de violencia. Xa non importa a franxa horaria, é o que vende e o que interesa. Despois estrañámonos de que haxa condutas violentas, episodios de morte, ou de que os cativos repitan comportamentos que nós fomentamos. E xa nos digamos a niveis familiares, veciñais…, onde todos queremos mandar e ter sempre a razón.

Hoxe Xesús Resucitado volve saudarnos coa paz. Dánola para que a sementemos coa nosa vida. E...acaso os cristiáns non temos unha grande responsabilidade con esta asignatura pendente da paz?. Porque moitas veces coas nosa palabras xestos e manifestacións colectivas, non somos quen de vivila. Acaso paz é so unha palabra baleira e non unha vivencia e experiencia chea de contido?.

A celebración de hoxe invítanos a que a paz que nos trae o Resucitado a fagamos vida no noso mundo, alí onde nos atopemos, como un signo de fidelidade e credibilidade da nosa fe.

Perdón

(Aspersión)

  • Cando nos sentimos pobres, e esperamos en Ti, SEÑOR, FAITE PRESENTE NA NOSA VIDA.
  • Cando buscamos a verdade e non calamos diante das inxustizas, CRISTO, FAITE PRESENTE NA NOSA VIDA.
  • Cando, dende a humildade e a sinxeleza, ofrecemos a nosa vida, SEÑOR, FAITE PRESENTE NA NOSA VIDA.

Remuíño

Un Deus humano: Moitas persoas tenden a clasificar coma ilusorios, irreais e pantasmais os contidos da súa fe. Para elas Xesús Resucitado nada ten que ver coa esfera da realidade. Porén, a fe cristiá que nace da resurrección é profundamente realista e nada ten que ver con outras opcións que parecen esquecerse da realidade. Lucas insiste en que Xesús Resucitado non é unha pantasma, indicando fisicamente que vive e que toda a súa persoa resucitou; que non é unha simple lembranza ou idea, senón o mesmo de sempre.

É inútil querer experimentar a resurrección ou recoñecer ao Resucitado se non somos quen de contemplar as súas chagas, se non somos quen de compartir o que temos para comer (pan, peixe....) con quen nolo pide. Cada vez que se xunta a comunidade, cada vez que se proclama a Palabra, cada vez que un pobo traballa pola súa liberación, cada vez que compartimos cartos, alimentos, comida, tempo; cada vez que abrimos unha nova fiestra ao futuro; cada vez que superamos o medo, cada vez que somos testemuñas... aparece Xesús Resucitado, vivo.

El está na humanidade doente que busca nova vida, na comunidade crente que escoita as Escrituras, no banquete dos que comparten o que teñen para comer e vivir.

Que trae a paz: O seu saúdo é un saúdo de paz, que encerra unha declaración de intencións: nin é nin nos quere violentos, enfrontados, egoístas, cheos de envexa... nin tampouco cheos de medo. Fronte dos discípulos, temerosos, o Resucitado danos un exemplo de entrega, decisión e superación de dificultades.

Que vén ao noso encontro: Xesús escóllenos, chámanos, envíanos...Quere que sexamos testemuñas da Boa Nova: da paz, da vida, do compartir, da conversión, do perdón, da verdade. E que isto llo anunciemos a todas as persoas e en todos os lugares. Agora sabemos que todas as persoas podemos ver ao Resucitado no descoñecido, no camiñante, no peregrino, no próximo.... A que esperamos?. 

Oración da comunidade

Diante túa, Señor, que te fas presente ao partir o pan e na comunidade reunida, presentamos agora a nosa oración comunitaria dicindo:

                        QUE POÑAMOS VIDA E RESURRECCIÓN NO NOSO MUNDO

Pola igrexa, para que mostre a Xesús Resucitado a tódalas persoas dende unha actitude de achegamento, diálogo e respecto, valorando sempre o positivo da xente e así entre todos construamos o reino que El nos deixou. OREMOS:

                        QUE POÑAMOS VIDA E RESURRECCIÓN NO NOSO MUNDO

Polas nosas comunidades, para que os seus membros sexamos persoas de paz, que busquemos sempre a unión e a reconciliación e que mostremos o amor de Deus con palabras e con feitos e así, sexan cribles ante os demais, OREMOS:

                        QUE POÑAMOS VIDA E RESURRECCIÓN NO NOSO MUNDO

Hoxe queremos lembrarnos na nosa oración de todas aquelas persoas que, nos distintos centros escolares, fan presente a túa mensaxe entre a xente máis nova. Para que sempre realicen a súa tarefa de xeito responsable, serio e entregado, e saiban transmitir a bondade e a misericordia de Deus, presentando a relixión como experiencia liberadora e non coma unha pesada canga sobre os nosos ombreiros, OREMOS.

                        QUE POÑAMOS VIDA E RESURRECCIÓN NO NOSO MUNDO

Por todos nós, para que respectemos a tódalas persoas, non cortando iniciativas, posibilidades e valores, e sempre sexamos testemuñas perdoando, axudando, defendendo a vida, sementando esperanza e resurrección, e ante todo sexamos profetas de optimismo, OREMOS:

                        QUE POÑAMOS VIDA E RESURRECCIÓN NO NOSO MUNDO

Grazas, Señor, porque segues aparecendo nas nosa vidas e animando a nosa existencia coa túa vida e co teu espírito. PXNS. Amén

Reflexión

Porque Cristo resucitou,

cremos na vida, para sempre.

Porque Cristo resucitou,

non cremos en morte ningunha para quen queira vivir.

Porque Cristo resucitou,

cremos nel.

Porque Cristo resucitou,

a forza do presente é o futuro.

Porque Cristo resucitou,

o mundo está en marcha

e non o pararán os intereses dos vencedores.

Porque Cristo resucitou

temos que construír unha cidade sen clases,

na que as persoas sexamos compañeiras e irmás.

Porque Cristo resucitou,

hai un amor e unha casa para todos.

Porque Cristo resucitou,

cremos nunha terra nova.

...E, porque cremos e esperamos,

non temos nada que conservar;

e afirmamos que o mellor xeito de conseguilo todo

é perdelo todo por unha soa causa.

Cantos

Entrada: Que ledos hoxe estamos

Lecturas: Amóstrame Señor

Ofertorio: Velaquí

Comuñón: Ti es o pan do ceo

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

4 advento 2024

    HUMILDES CARPINTEIRAS E CARPINTEIROS DO BERCE DA SINXELEZA ACOLLEDORA SINAL DE ADVENTO Completamos o noso berce.   CANTO GOZOSO o    ENTRADA:  Volve Señor (Nº 90) o    LECTURAS:  Vén axiña visitarnos (Nº 86) o    OFERTORIO:  Recibe, Señor (Nº 31) o    COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   OLLOS DE ESPERANZA              Belén era unha aldea pequeniña, un lugar que pasaba totalmente desapercibido e que semellaba pouco ou nada importante. Ata que unha noite converteuse en lugar de salvación e acollida, porque alí naceu o Fillo de Deus. Neste cuarto e derradeiro domingo do Advento, Belén quere ser para todas e todos nós un recordatorio claro de que Deus está no sinxelo, no humilde, na xente máis esquecida e que, ao igual que Belén, é moitas veces invisibilizada e marxinada.    CORAZÓN MISERICORDIOSO ·      ...