MIREMOS AS CHAGAS DA HUMANIDADE PORQUE AHÍ ESTÁ CRISTO
Pórtico
Vivimos nun mundo no que o que non entra polos ollos non existe. Necesitamos comprobar os feitos para que estes sexan verdade. Todo se compra, e incluso a ledicia e a felicidade moitas veces buscámola no material, no acumular, nos cartos. Pero mira por onde, descoidamos o que non nos convén. Non somos capaces de descubrir que nos que sofren, que nas persoas desherdadas e silenciadas, está Xesús e é nas súas chagas nas que temos que meter o noso dedo e a nosa vida.
Que a celebración de hoxe nos faga conscientes de que grazas á fe, temos que ser quen de descubrir a Xesús en tódolos que sofren.
Perdón
(É aconsellable neste tempo facer o rito da aspersión á asemblea)
- Pola túa resurrección que nos enche de vida. SEÑOR, ANIMA A NOSA VIDA.
- Pola túa resurrección, que fai de nós persoas novas. CRISTO, ANIMA A NOSA VIDA.
- Pola túa resurrección, que fai comunidade coa túa presenza, SEÑOR, ANIMA A NOSA VIDA.
Remuíño
Xesús hoxe sitúase no medio dos apóstolos, da comunidade primeira. Aparécese na comunidade e para a comunidade e quere que dende aí, os apóstolos sexan luz, sexan forza transformadora coa forza do espírito. O anterior pasou: o abandono, a soidade, a traizón; o vello queda atrás e é todo novo, porque El, coa súa resurrección, faino todo novo. El segue no medio de nós coma o que serve, alentando, animando, chamando a atención. Só espera unha resposta axeitada, un si xeneroso que transmita aos demais esta nova vida, esta alegría que brota de sentirnos unidos, queridos, acompañados. Logo, estamos chamados a mostrar a alegría, a sanación, a liberación. Porque no mundo seguen as chagas de Xesús en tódalas persoas que sofren inxustiza, desigualdade, abandono, pobreza, fame, maltrato. É aí onde temos que tocar para descubrilo. Onde temos que poñer vida, alento, ilusión, esperanza, alegría; sobre todo porque estamos chamados a transformar o mundo, a facer del unha comunidade de irmáns e irmás, que dende a diferenza somos capaces de camiñar, traballar e sentir cun so corazón. Así nos mostra esa primeira comunidade os Feitos dos Apóstolos. Un ideal ao que temos que temos que ir camiñando, unha utopía que se vai construíndo día a día e non unha quimera imposible. Deixemos atrás o noso egoísmo, o intentar acaparar por enriba de todo, que sexa o nos testemuño a unidade, o compartir, o sentir común, e sobre todo o compartir os bens, e tamén o tempo, os valores, as ilusións, as esperanzas, as loitas e tamén as tristuras. Abramos o noso corazón á forza do espírito que nos fai apóstolos da resurrección do Señor. Pidámosllo así nesta celebración.
Oración da comunidade
Señor, convócasnos este día, para que experimentemos nas nosas vidas a forza da túa resurrección, que alenta e vivifica a nosa vida. Con ánimos renovados dicimos con fe:
QUE SINTAMOS NA NOSA VIDA A TÚA LIBRACIÓN
Pola Igrexa, para que recibindo o don do Espírito, fomente nos seus membros, a dimensión comunitaria da fe, o sentido crítico ante a realidade e o compromiso a favor dun mundo máis humano, OREMOS:
QUE SINTAMOS NA NOSA VIDA A TÚA LIBRACIÓN
Polas nosas comunidades, para que sintan a presenza do Señor no medio delas e así o mostren ao mundo, levando aos demais a forza de quen se sente renovado e alentado polo espírito, OREMOS:
QUE SINTAMOS NA NOSA VIDA A TÚA LIBRACIÓN
Por todos nós, que experimentamos nas nosas vidas a forza da resurrección, para que descubramos ao Señor nas chagas do noso mundo: os emigrantes, os parados, os anciáns, os enfermos crónicos, os transeúntes... e busquemos solucións dignas e xustas. OREMOS:
QUE SINTAMOS NA NOSA VIDA A TÚA LIBRACIÓN
Grazas, Señor, porque segues a transformar a nosa vida coa túa resurrección. Fai de nós persoas entregadas aos demais. PXNS.
Para a reflexión
Ti e eu
Só Ti podes dar a fe,
pero eu podo dar o meu testemuño.
Só Ti podes dar a esperanza,
pero eu podo devolverlle a confianza aos meus irmáns.
Só Ti podes dar o amor,
pero eu podo ensinarlle aos outros a amar.
Só Ti podes dar a paz,
pero eu podo salvar a unión.
Só Ti podes dar a forza,
pero eu podo levantar ao desanimado.
Só Ti es o camiño,
pero eu podo ensinarllo aos outros.
Só Ti es a vida,
pero eu podo devolver aos outros o desexo de vivir.
Só Ti podes facer o imposible,
pero eu podo facer o posible.
Só Ti non necesitas a ninguén,
pero prefires contar comigo.
Cantos
Entrada: Bendito ti Xesús resucitado
Aspersión: A auga do Señor
Lecturas: Grazas, Señor, graciñas
Ofertorio: Benaventurados
Comuñón: O amor é o meirande
Comentarios