Igrexa Diocesana 2025

 DEDICACIÓN DA BASÍLICA DE LETRÁN

(DÍA DA IGREXA DIOCESANA)

UN CHAMADO Á SANTIDADE

CANTO GOZOSO

 

  ENTRADA: Non vou so

  LECTURAS: Eu sei de quen me fiei

  OFERTORIO: Cantádelle ao Señor

  COMUÑÓN: Acharte presente

 

PÓRTICO

Hoxe a Igrexa celebra a festa da dedicación da basílica de Letrán, catedral de Roma e signo visible da comuñón de cada diocese co papa.
Neste día, convídasenos tamén a facer memoria agradecida das persoas santas que floreceron nas nosas Igrexas particulares, testemuñas de que a santidade é posible en cada tempo e lugar.
Coincidindo con esta festa, celebramos o Día da Igrexa Diocesana, unha Xornada para lembrar que as persoas cristiás somos parte dunha gran familia que é a Igrexa, en comuñón co noso bispo e con toda a comunidade diocesana.
Dispoñamos o noso corazón para celebrar con gozo esta celebración.

O PERDÓN 

• Por esquecer que somos parte dunha gran familia, coa que temos que colaborar; SEÑOR, ALENTA O NOSO CAMIÑAR.
• Por deixarnos levar pola desesperanza e a desilusión; CRISTO, ALENTA O NOSO CAMIÑAR.
• Por non ter sabido dar testemuño da nosa fe; SEÑOR, ALENTA O NOSO CAMIÑAR.

PALABRA REGALADA

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECIA DE EZEQUIEL

O Señor logo fíxome volver á entrada do templo, e velaí que debaixo do vestíbulo do templo saía auga cara ó nacente, pois a fachada do templo daba ó nacente e a auga baixaba polo lado dereito do templo, ó sur do altar. Logo fíxome saír pola porta do norte e dar a volta polo exterior ata a porta exterior, que mira ó nacente, e velaí que a auga ía correndo pola ladeira dereita.
Entón díxome:
‑Esta auga está correndo cara á bisbarra do nacente, e baixará sobre a Arabah e entrará no mar Morto; estas augas conducidas cara ó mar, quedarán de certo saneadas. E todo ser vivente, que rebula en calquera lugar onde vai tal río, vivirá; peixes haberaos abondo, pois estas augas chegarán alí e farán revivir todo o lugar: onde desemboque o río haberá vida.
A beira do río, nunha marxe e noutra, medrará toda clase de árbores froiteiras: a súa follaxe non murchará, e a súa froita non acabará, senón que cada mes dará unha nova colleita, pois as augas do río son as que saen do santuario; por isto a súa froita servirá para comer, e as súas follas servirán para remedios.
PALABRA DO SEÑOR

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMEIRA CARTA DE PAULO APÓSTOLO AOS CORINTIOS.

Irmás e irmáns:
Ninguén pode poñer unha cimentación distinta da que está posta, que é Xesucristo.
¿Non sabedes que sodes templo de Deus e que o Espírito de Deus habita en vós?. Se alguén destrúe o templo de Deus, Deus destruirao a el. Porque o templo de Deus é sagrado e iso sodes vós.

PALABRA DO SEÑOR

PROCLAMACIÓN DA BOA NOVA DE XESUCRISTO SEGUNDO XOÁN

Estaba a chegar a Pascua dos xudeus e subiu Xesús a Xerusalén. Atopou no templo os que vendían bois, ovellas e pombas e mais os cambiadores, sentados; foi el e fixo un vergallo con cordas de xunco, botounos a todos fóra do templo e as ovellas e os bois tamén; guindou cos cartos e virou as mesas dos cambiadores e ós que vendían as pombas, díxolles:
‑Arredádeme de aquí estas cousas, non fagades da casa do meu Pai unha casa de negocio.
Lembráronse os seus discípulos de que estaba escrito: "O celo da túa casa devórame".
Pola súa parte, os xudeus preguntáronlle:
- ¿Que sinal nos mostras, para faceres estes feitos?
Respondeulles Xesús:
- Derrubade este templo e erguereino en tres días.
Replicáronlle os xudeus:
- Corenta e seis anos levou edificar este templo ¿e halo erguer ti en tres días?
Pero el dicíao referíndose ó templo do seu corpo. Cando se ergueu de entre os mortos, lembraron os seus discípulos o que dixera e creron na Escritura e no dito de Xesús.
PALABRA DO SEÑOR

QUE ALUMEA O CAMIÑO

Neste Ano Xubilar da Esperanza, no que volvemos a vista atrás, ás nosas raíces, para comprender o significado deste xubileo, celebramos hoxe a Dedicación da Basílica de S. Xoán de Letrán, catedral de Roma, erixida no ano 320 e que é a nai de todas as igrexas e onde está a cátedra do seu bispo, é dicir, do Papa.

E quere a casualidade que neste día celebremos tamén a Igrexa Diocesana, que nos fai sentírmonos pedras vivas dentro da diocese de Tui-Vigo. É un bo día para reflexionar ao respecto do noso compromiso de persoas bautizadas, do noso compromiso como pobo de Deus.

Paulo, coa súa teoloxía ao respecto do corpo, lémbranos a sacralidade da persoa, templo do Espíritu que, como escoitabamos na profecía de Ezequiel, vivifica e dá vida. Desde aí entendemos o chamado a dar froito que hoxe se nos fai, un froito de boas obras, de boas palabras, de empatía, de diálogo..

E á luz do Evanxeo entendemos que o comercio non casa ben coa relixión. Deus é gratuidade, dase de balde; pero nós seguimos tentando comerciar con el a través de estipendios, de ofrendas de cumprimento e de mil historias máis que pensamos que nos van facer gañar unha salvación que xa conseguiu para nós o noso irmán máis vello.

Hoxe, no día da Igrexa Diocesana fáisenos un convite claro: a Igrexa, esa gran familia que formamos as persoas bautizadas, precisa das nosas mans, do noso sorriso, do noso esforzo... precisa de nós. ¿Queremos comprometernos?

REZAMOS EN COMUNIDADE

Presentamos a Deus Pai a nosa oración dicindo: GRAZAS POR QUERERNOS FAMILIA.

• Pola Igrexa universal, para que sexa sempre sinal de unidade e de amor no medio do mundo, OREMOS.
• Pola nosa diocese de Tui-Vigo, para que vivamos con alegría a misión de anunciar o Evanxeo e construír comuñón, OREMOS.
• Polas persoas pobres e enfermas, polas que están soas ou perderon a esperanza, para que atopen na Igrexa unha nai que acompaña e sostén, OREMOS.
• Por todas as persoas que colaboran na vida das nosas comunidades, para que experimenten a alegría de ser parte dunha familia, OREMOS. 

Escoita, Pai, as súplicas da túa Igrexa e fai que, dóciles ao teu Espírito, camiñemos unidos na fe e na caridade cara á santidade á que nos chamas. PXNS. Amén.

RECENDO DE GRATUIDADE

No templo entendido como mercado, para estar ben con Deus bastaba comprar un cordeiro, pagalo e consumilo nas brasas do altar. Comprar, pagar, consumir, e despois cada un á súa casa. En cambio, no templo entendido como casa, sucede o contrario: vai para visitar ao Señor, para estar unido a El e aos irmáns, para compartir alegrías e dores. Aínda máis, no mercado xógase co prezo, en casa non se calcula; no mercado búscase o propio interese, en casa dáse gratuitamente. E Xesús é hoxe duro porque non acepta que o templo-mercado substitúa ao templo-casa, non acepta que a relación con Deus sexa distante e comercial no canto de próxima e chea de confianza, non acepta que os postos de venda substitúan á mesa familiar, os prezos aos abrazos e as moedas ás caricias. E por que Xesús non acepta isto? Porque dese modo créase unha barreira entre Deus e o home, e entre irmán e irmán, mentres que Cristo veu traer comuñón, a traer misericordia -é dicir, perdón-, a traer proximidade.
(Francisco)