4 Domingo Pascua B Bo Pastor

A IMPORTANCIA DE NON REXEITAR: NIN O MOITO É VALIOSO NIN O POUCO É DESPREZABLE. COÑECER PARA ESCOLLER

Descarga o ficheiro

CANTO GOZOSO

§ ENTRADA: Bendito Ti, Xesús Resucitado

§ LECTURAS: O Señor é o meu Pastor

§ OFERTORIO: Pedras vivas

§ COMUÑÓN: Non vou so

ESCOITA ACTIVA

Boas días. Rezaremos no salmo responsorial que a pedra que desbotaron os canteiros, é agora a esquinal sobre a que se sostén a construción. Canta razón!. Si, porque moitas veces o que facemos é rexeitar o que a primeira vista nos puidera parecer pequeno e sen valor, volvéndonos tolos coas cousas voluminosas, grandes e aparentemente máis valiosas. Pero só aparentemente, porque logo, cando as abrimos e as coñecemos, dámonos conta de que non valen nada. Deste mesmo xeito actuamos tamén en relación coas persoas. As que aparecen nos medios de comunicación, as que pensamos que teñen cartos, poder, ou as que máis se fan ver, coidamos que son importantes e temos que arrimarnos a elas. Que grande erro! Porque pode ocorrer que pasado o tempo vaiamos descubrindo que o que pensabamos que era dun xeito, acabe por mostrarse como realmente é: doutro totalmente distinto. E iso prodúcenos desilusión, desengano e tristura. Por iso as palabras do salmo son importantes, e queren facernos caer na conta, que non todo o que reluce é ouro.Que necesitamos valorar o que è pequeno, o aparentemente non importante, o que nin chama a atención nin busca honores. Porque aí, e só aí, poderemos atopar o rostro e a presenza do Resucitado. Que saibamos ser pedras vivas nunha Igrexa que nos necesita a tod@s e que non mira ao pasado con nostalxia, senón co agradecemento de que do mesmo xeito que houbo persoas que o deron todo para que nós o tiveramos mellor; agora tócanos a nós dalo todo para que os que veñan logo de nós poidan tamén sorrir e esperanzarse.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

ü Por caer na tentación de valorar só o grande, o aparente o que deslumbra, sen valorar que na sinxeleza e no servizo é onde estás ti, SEÑOR, QUE ASENTEMOS A VIDA EN TI.

ü Por non saber actuar con xenerosidade para cos demais, CRISTO, QUE ASENTEMOS A VIDA EN TI.

ü Porque nos tira máis achegarnos aos poderosos que deixarnos acompañar polos sinxelos, SEÑOR, QUE ASENTEMOS A VIDA EN TI.

PALABRA ENRAIZADA

Ø A pedra refugada é agora esquinal. Os paradoxos da vida lévannos a que moitas veces se teña dado o que nos dicían tanto a primeira lectura coma o salmo responsorial; é dicir, que aquilo ou a aqueles que temos refugado, rexeitado ou desprezado, pasado o tempo dámonos conta da súa importancia ou da súa necesidade. Non nos ten pasado iso moitas veces? Pois disto é do que hoxe nos fala a primeira lectura e máis o salmo: da necesidade de ir superando a tentación de arrimarnos aos que nun momento concreto están na cresta, dos que mandan e toman decisións. E ademais, de facelo sen reflexionar se o que están a facer é ou no correcto; se as decisións que toman son ou non xustas. Porque se caemos nas súas redes, e como todo isto –desenganémonos- é efémero, cando deixen de estar na cresta, arramplarán tamén con nós. E diremos: se eu soubera... pero xa será tarde. Para evitar iso a chamada que nos fai a lectura é a aprender a valorar o que cada un aporta, prestar atención a canto os demais din –sexan importantes ou non– recoñecer que a bondade e o exemplo das persoas non está nos focos do famoseo –político, relixioso, cultural...– senón no recoñecemento da igualdade e o respecto que nos debemos dar uns aos outros. Deste xeito non teremos que rexeitar a ninguén, e todos nos sentiremos pedras do esquinal sobre as que sustentar ese fermoso edificio que chamamos o noso mundo, a nosa sociedade. Sen deixar que sexan os poderosos os que secuestren a nosa capacidade de decisión.

Ø Chamounos fillos. Superar a tentación de idolatrar aos que, segundo os criterios que marcan outros de xeito interesado, son importantes, fainos persoas cos pés no chan e coa capacidade de poder mirarnos aos ollos uns aos outros sen medo nin complexo algún. E iso é así porque somos fill@s e compartimos o mesmo Pai: Deus, que nos fai iguais desde o amor. Por iso podemos falar non de memoria e como palabra baleira, senón con convencemento e sabendo o que dicimos: que somos irmáns, e coma tal familia. Unha familia na que non todos temos por que pensar o mesmo e ter os mesmos criterios, pero si onde debemos querernos, axudarnos e loitar para que a dignidade, o respecto e a igualdade ninguén nola quite. E se se dera o caso de que pasase iso, non deixar de denunciar e esixir que a igualdade está por riba de actuacións interesadas e que buscan aproveitarse uns dos outros, especialmente dos máis débiles. Os fillos querémonos, axudámonos e sabemos estar cando se nos necesite, sen que iso supoña esixir que pensemos, digamos ou decidamos tod@s o mesmo. Somos libres e plurais porque así o quixo Deus.

Ø Coñézoas e coñécenme. A igualdade que compartimos no Pai Deus vai facendo que pouco a pouco tomemos conciencia de que temos moitas cousas en común. E a pouco que pensemos, estas serán moitas máis das que nos separen ou distancien a uns dos outros; o que producirá que cada vez máis nos vaiamos coñecendo, querendo e axudando. Sabendo que non estamos solos nesta tarefa, que alguén vai coidando e termando de nós sen deixarnos ao pairo: Xesús. O Pastor bo que non deixa que nos perdamos e que cando vén o lobo sabe facerlle fronte. Neste día do Bo Pastor, pidámoslle a Xesús que tamén nós saibamos coidar uns dos outros, non creando muros de separación entre nós, senón pontes que nos unan e posibiliten pasar por eles sen medo nin desconfianza. Só quen é capaz e de entendelo e ilo facendo posible responde ao que dixo El.Que en palabras moi comprensibles do Papa Franciso supón “cheirar a ovella”; é dicir, facer nosas, e sen prexuízos, as miserias, as dores, tamén a esperanzas e ilusións dos homes e mulleres do noso tempo. O exemplo do mellor dos pastores é para nós guieiro para poder ir camiñando.

FRATERNIDADE ORANTE

Compartamos agora a nosa oración comunitaria, poñendo nas mans de Deus a vida, os proxectos, as ilusións e tamén as esperanzas. Fagámolo dicindo xunt@s: