Ir al contenido principal

Pentecoste 2016 C


CINCUENTA DÍAS DESPOIS... VÉMONOS ALENTADOS POLA PRESENZA DO ESPÍRITO SANTO
Descarga o ficheiro


CANTO GOZOSO


·        ENTRADA: Que ledicia a miña (Nº 4)

·        LECTURAS: Manda o teu Espírito (Nº 125)

·        OFERTORIO: Grazas, Señor, na mañá (Nº 34)

·        COMUÑÓN: Acharte presente (Nº 51)



ESCOITA ACTIVA


Xa van alá cincuenta días desde que comezou a Pascua. Ao longo deles fómonos reunindo para compartir e celebrar a resurrección do Señor, e con ela o sentido da nosa vida vivida desde a fe. En todo este tempo a palabra que máis temos escoitado é alegría. A ela invitaba Xesús aos apóstolos a medida que se ían atopando con El, dela falaban aqueles primeiros cristiáns que foran capaces de vencer o medo e a desconfianza; desde ela, a partires da festa do Espírito Santo, somos chamados a vivir os que hoxe somos os continuadores da tarefa comezada por Xesús de Nazaret.

Aledémonos logo de poder compartir esta experiencia comunitariamente, e renovemos, unha vez máis, a nosa fe na esperanza que nos ofrece o Señor Resucitado, que non nos quere solos, senón que nos chama a ser comunidade leda e sempre solidaria.



CORAZÓN MISERICORDIOSO


(Aspersión)

  • Para que non decaia o noso esforzo por superar os momentos de tristura; SEÑOR, ALÉNTANOS CO TEU ESPÍRITO.
  • Porque deixamos que o desacougo e o pesimismo entorpezan a nosa esperanza; CRISTO, ALÉNTANOS CO TEU ESPÍRITO.
  • Polas veces nas que nos negamos a acoller a túa presenza en nós; SEÑOR, ALÉNTANOS CO TEU ESPÍRITO.



OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN


ü Aos cincuenta días da resurrección de Xesús, aqueles primeiros cristiáns seguían cheos de medo e inseguridade, e todo canto lle escoitaran e prometeran cumprir ao "Mestre", parecía que xa o esqueceran. Por iso estaban no mesmo sitio, inmóbiles, desganados e cheos de desconfianza..., non lles fora pasar a eles o mesmo que a Xesús. Pero mesmo dentro deste desencanto, algo seguía presente neles que non deixaba que esmorecese, e seguía a resoar nos seus corazóns. Un algo que os levaba continuamente a lembrar o vivido e compartido cando estaban todos xuntos. E tal é así, que deciden saír ,falar e comentar o que tiñan aprendido e escoitado do seu acompañar a Xesús, a pesares da súa falta de ímpeto. Isto axudounos a vencer as desconfianzas e a prestar atención a algo novo que estaba a xurdir: acollen a presenza do Espírito Santo, e cambia a súa maneira de ver a realidade. Comezan a escoitar e a entender. Custou, pero o primeiro paso xa estaba dado! inda que a cousa non podía parar aí: era necesario seguir avanzando. Grazas a eles, tamén nós hoxe somos capaces de escoitar a voz de Deus e de sentir a brisa do seu Espírito para seguir abrindo camiños que non calan ante a inxustiza nin se deixan engaiolar pola mentira dos poderosos. A capacidade de saír e anunciar dos apóstolos, é para tod@s nós hoxe semente de humanidade liberadora alí onde estamos, e se eles entenderon, nós hoxe xa non podemos calar ante a forza que vai crecendo dentro de nós.

ü E esta Igrexa, que formamos os bautizados, neste día de Pentecostes celebra o aniversario do seu nacemento.Por iso hoxe volven resoar con forza as palabras de Paulo aos corintios para lembrarnos que non somos uniformes nin todos pensamos o mesmo, senón que somos unha Igrexa plural no medio dun mundo tamén plural, e onde estamos chamad@s a fomentar esa pluralidade poñéndoa ao servizo dos demais...e esforzándonos por escoitarnos e entendernos entre nós, porque na Igrexa de Xesús, como unha e outra vez ten repetido o papa Francisco, cabemos tod@s. Na diversidade de dons, que Deus puxo en cada un de nós, e que a enriquecen, todos estamos chamados a participar e ninguén se ha sentir excluído. Os tempos da inquisición, da primacía do dereito sobre as persoas, xa quedaron atrás, porque o todo é máis importante que a parte, e tod@s nos sentimos alentados a animados a ser pro-activos, non derrotistas, no medio desta Igrexa poliedro, chamada a esforzarse por ser sempre hospital de campaña e non alfándega onde se nos impida pasar. A forza do Espírito acentúa esta pluralidade, e o esforzo pola nosa parte vaina facendo real e concreta desde o servizo que cada un de nós estamos chamados a prestar nesta casa de tod@s que chamamos mundo.

ü Xa poden entón estar pechadas as portas, xa podemos estar cheos de medo. Se somos capaces de deixar que asente en nós a forza e a presenza do Espírito Santo, aquelas abriranse e o medo desaparecerá. Como lle ocorreu aos apóstolos. Só necesitaron volver deixar resoar dentro de si as palabras de Xesús, o mesmo que temos que facer nós. Deixemos logo que o eco das súas palabras retumbe nos nosos oídos para que, desde a paz que El sempre nos trae, non fagamos distinción entre nós nin tampouco deamos pasos que nos enfronten, senón que traballemos para explicar cales son as nosas conviccións, e cara moven o noso actuar. Deste xeito saberemos acoller o envío que desde a presenza do Espírito Deus nos fai a cada un de nós para non ter medo a manifestar a súa alegría e vivir a súa esperanza. Por iso Pentecostes non é unha festa do pasado, senón a actualización constante de que somos Igrexa para servir e acoller. Igrexa en saída e disposta a primerear.



RENOVACIÓN PROMESAS BAUTISMAIS


(Propoñemos facer a renovación das promesas bautismais durante todos os domingos da Pascua. A poder ser, farémola desde a fonte bautismal)

Renovemos agora persoal e comunitariamente esta fe que hoxe celebramos cheos de esperanza e vida:

v Estades dipost@s a loitar contra o mal que nos fai infelices e nos pecha no egoísmo?. Si, estou dispost@.

v Estades dispost@s a non deixarvos levar de canto nos aparta de Deus e fire aos irmáns?. Si, estou dispost@.

v Estades dispost@s a que no voso corazón non aniñen a cobiza, a insolidariedade e a envexa?. Si, estou dispost@.

v Credes en Deus Pai e amigo da vida, que puxo nas nosas mans o mundo que el creou?. Si, creo.

v Credes en Xesús, o seu Fillo, que naceu de Santa María, pasou polo mundo facendo o ben, e que no seu amor e fidelidade entregou a súa vida para abrirnos a nós o camiño da resurrección?. Si, creo.

v Credes na forza e presenza do Espírito Santo, na Igrexa comunidade de fe e vida, na comuñón dos santos, no perdón e na resurrección que nos levará a gozar para sempre da presenza de Deus?. Si, creo.

Pai, que esta fe que acabamos de proclamar e confesar sexa sempre para nós alento e esperanza no camiño da nosa vida. P.X.N.S. Amén.



FRATERNIDADE ORANTE


Na ledicia da celebración do día de Pentecostes, abramos o corazón a Deus para compartir a oración comunitaria e dicir xunt@s:

SEÑOR, GRAZAS POLA PRESENZA DO ESPÍRITO SANTO

ˣ   Pola Igrexa de Xesús, que hoxe celebra con alegría e esperanza o seu comezo en Pentecostes, ao recibir e acoller ao Espírito Santo, OREMOS

SEÑOR, GRAZAS POLA PRESENZA DO ESPÍRITO SANTO

ˣ   Polo papa Francisco, para que, cos seus xestos e as súas palabras, siga a alentar, desde a fidelidade ao Evanxeo de Xesús, a cantos sentimos que o seu actuar é estímulo e forza para non deixar aniñar en nós nin a tristura nin o pesimismo, OREMOS.

SEÑOR, GRAZAS POLA PRESENZA DO ESPÍRITO SANTO

ˣ   Polas nosas comunidades cristiás, para que sigamos esforzándonos por camiñar xunt@s, axudarnos uns aos outros, corrixirnos desde o respecto e o cariño, e testemuñando a alegría e a esperanza de Xesús, OREMOS.

SEÑOR, GRAZAS POLA PRESENZA DO ESPÍRITO SANTO

Señor, que a forza do Espírito Santo alente e anime os pasos que cada día damos nas nosas comunidades cristiás, para facer do mundo casa de tod@s. P.X.N.S. Amén.



MIRADA ESPERANZADA


Saiamos dos nosos templos

para ser as súas testemuñas no medio do mundo!.

Sexamos expresión viva da misericordia de Deus:

misericordia nas nosas caras,

misericordia nos nosos ollos,

misericordia no noso sorriso,

misericordia na nosa tarefa cotiá e na nosa loita.

Nós somos as súas mans para construír un mundo novo,

onde haxa máis fraternidade e xustiza.

Nós somos os seus beizos para anunciarlle aos pobres

a boa nova da liberdade.

Nós somos os seus pés para acudir ao lado de

tantos moz@s e nen@s, homes e mulleres,

que necesitan palabras e xestos de ánimo.

Saiamos dos nosos templos!

Vaiamos máis lonxe,

levando a misericordia e a tenrura no noso actuar

e a ledicia de canto temos celebrado.

E fagámolo convencid@s de que o Espírito vai con nós! Señor.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por...

3 Coresma 2024

DIANTE DA TENTACIÓN DE MERCADEAR COA FE, PROPOÑAMOS GRATUIDADE CANTO GOZOSO o     ENTRADA .- Eu sei de quen me fiei  ( 64) o     LECTURAS .- Oh, Señor, escólleme ( 62 ) o     OFERTORIO.-  Grazas Señor na mañá ( 34) o     COMUÑÓN.-   Ti es camiño e verdade ( 57)   Sinal de Coresma.-  Engadimos unha nova parte do corazón roto que estamos a conformar.   ESPERTANDO Á RENOVACIÓN              As comunidades cristiás vanse conformando ao redor da persoa e a palabra de Xesús. Persoa e palabra desde as que se nos invita a interiorizar a fe, as conviccións, os valores e actitudes desde os que vivir. Pero ocorre que moitas veces, por razóns diversas, imos esquecendo estes dous aspectos fundamentais da fe para caer na inconsistencia das rutinas, os costumes, o aburrimento desde os que acabamos vivindo a fe. No evanxeo de hoxe escoitaremos co...

6 Pascua 2024

  CONSTRUÍNDO CASA COMÚN SEN FACER DISTINCIÓNS NIN PERDER A IDENTIDADE CANTOS ·        ENTRADA:  Con ledicia vimos todos ao altar (Nº 2) ·        LECTURAS:  Cantádelle ao Señor unha cantiga nova (Nº 23) ·        OFERTORIO:  O amor é o meirande (Nº 120) ·        COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   AQUECENDO O CORAZÓN              Neste sexto domingo de Pascua invítasenos a prestar atención, poñendo corazón, ollos, mans, pensamento, pés... para vivir facendo do amor cerne da nosa vida. A isto chámanos o Evanxeo de hoxe. Non é doado, sabémolo, pero non podemos renunciar a tentalo, porque só quen se esforza pode recoller logo o froito do seu esforzo.          Cando Xesús fala do amor, non está a teorizar nin tampouco a dicir palabras pa...