aínda que o pareza, nada é igual. Todo pasa, todo cambia... tamén nós. venturoso ano novo para tod@s!
CANTO
AGRADECIDO
PANXOLIÑAS
§ ENTRADA:
§ LECTURAS:
§ OFERTORIO:
§ COMUÑÓN:
ESCOITA
ACTIVA
A
moitas persoas estas datas parécenlle tristes; a outras, canseiras; a moitas
outras, aburridas e baleiras de contido; tamén os hai que non soportan á
familia, polo que estes días son para eles unha verdadeira cruz. E a nós? Si, a
cada un e cada unha dos que estamos hoxe aquí. Temos pensado que significan
persoalmente –non nos deixemos levar polo que din e lle oímos aos demais- estas
celebracións cristiás?. Si, escoitamos ben: cristiás, porque o que celebramos é
que Deus nace e que María ábrelle o seu corazón, toda a súa vida para acollelo
e gozar tamén da salvación que nos vén traer.
Por
iso estamos hoxe aquí, para celebrar, aledarnos, agradecer e poñer este ano que
comeza baixo o amparo da forza de Deus e a tenrura de María, Nai e educadora
que desde a paciencia foi facendo posible que Xesús acabara dicindo:
benaventurad@s. Pois nesta benaventuranza comecemos a celebración de hoxe.
CORAZÓN
MISERICORDIOSO
- Porque a forza coa que comezamos o ano rapidamente se converte en desánimo e pesimismo; SEÑOR,ALÉNTANOS COA TÚA COMPAÑA.
- Porque só facemos bos propósitos, pero sen esforzarnos por poñelos en práctica; CRISTO, ALÉNTANOS COA TÚA COMPAÑA.
- Porque somos moi de presente, e esquecemos que o esforzo é o que nos abre camiños e proxectos de futuro; SEÑOR, ALÉNTANOS COA TÚA COMPAÑA.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
Deus bendinos coa súa tenrura e paz. A súa bendición é camiño
de vida e renovación, de presenza; pero tamén de lembranza para cada un de nós
de que temos como tarefa, alí por onde pasemos, ser homes e mulleres de paz.
Paz no dicir, no facer, no construír. Como nos di o papa Francisco na mensaxe
para este día: “A non violencia é o estilo dunha política para a paz”. Só quen
ten o corazón grande para entender que as cousas non se amañan nin coa indiferenza
nin tampouco co enfrontamento é capaz de entender a mensaxe de Xesús e facela
súa para así vivila. Só quen ten o corazón grande para entender que as cousas
non se amañan nin coa indiferenza nin tampouco co enfrontamento é capaz de
entender o que estamos a facer hoxe, agora mesmo na igrexa parroquial, neste
primeiro de ano, no día no que celebramos que o si de María fixo posible que a
súa Maternidade fose universal e nos acollera a tod@s no seu Fillo. Ese si,
abriu a moitas persoas a facer da Palabra de Xesús guieiro desde o que que
estar no mundo con actitudes que acheguen, unan, perdoen, valoren o que os
demais fan, entendan que a solidariedade é preocuparse dos demais. E polo tanto
sexan/mos persoas de paz. Por iso, coas palabras de Francisco, escritas na súa
mensaxe para esta Xornada da Paz, esforcémonos tamén nós para:
•
Deus en cada persoa nos permita recoñecernos uns aos outros
como dons sagrados dotados dunha inmensa dignidade.
•
Que a caridade e a non violencia guíen o modo de tratarnos
nas relacións interpersonais, sociais e internacionais. Cando as vítimas da
violencia vencen a tentación da vinganza, convértense nos protagonistas máis
cribles nos procesos non violentos de construción da paz.
•
Que a non violencia se transforme, desde o nivel local e
cotián ata a orde mundial, no estilo característico das nosas decisións, das
nosas relacións, das nosas accións e da política en tódalas súas formas.
•
A violencia non é a solución para o noso mundo fragmentado.
•
Tamén Xesús viviu en tempos de violencia. El ensinou que o
verdadeiro campo de batalla, no que se enfrontan a violencia e a paz, é o
corazón humano.
•
A mensaxe de Cristo, ante esta realidade, ofrece unha
resposta radicalmente positiva: el predicou incansablemente o amor
incondicional de Deus que acolle e perdoa, e ensinou aos seus discípulos a amar
aos inimigos.
•
Quen acolle a Boa Nova de Xesús recoñece a súa propia
violencia e deixase curar pola misericordia de Deus, converténdose á súa vez en
instrumento de reconciliación, segundo a exhortación de san Francisco de Asís:
«Que a paz que anunciades de palabra a
teñades, e en maior medida, nos vosos corazóns».
•
O amor aos inimigos constitúe o núcleo da “revolución cristiá” (Bieito XVI)
•
A construción da paz mediante a non violencia activa é un
elemento necesario e coherente do continuo esforzo da Igrexa para limitar o uso
da forza por medio das normas morais, a través da súa participación nas
institucións internacionais e grazas tamén á aportación competente de tantos
cristiáns na elaboración de normativas a todos os niveis.
•
A Igrexa Católica acompañará todo esforzo de construción da
paz tamén coa non violencia activa e creativa. Hoxe, 1 de Xaneiro de 2017
comeza a súa andaina o novo Dicasterio –organismo do Vaticano- para o Servizo
do Desenvolvemento Humano Integral, que axudará á Igrexa a promover, con
crecente eficacia, «os inconmensurables
bens da xustiza, a paz e a protección da creación» e da solicitude cara aos
emigrantes, «os necesitados, os enfermos
e os excluídos, os marxinados e as vítimas dos conflitos armados e das
catástrofes naturais, os encarcerados, os desempregados e as vítimas de
calquera forma de escravitude e de tortura»
Os pastores sentiron a ledicia de atopar, na súa sinxeleza, a
Xesús na humildade dos pobres. Que tamén nós, nesta tarefa de ser unha Igrexa
pobre e dos pobres, traballemos, desde a non violencia, por defender os valores
que poñen ás persoas no centro do actuar e vivir, e non os intereses do ricos e
poderosos. Porque facéndoo deste xeito estamos abrindo un camiño novo fronte
aos que pensan que son as bombas e non a educación o que fai da paz o camiño
polo que ir avanzando na nosa vida.
FRATERNIDADE ORANTE
Chamados a aprender a mirar máis alá das paredes dos nosos
templos, ergamos a mirada cara a confianza en Deus, e digamos xunt@s:
QUE A PAZ E A XUSTIZA SEXAN GUIEIROS DO NOSO ACTUAR
• Para que a Igrexa traballe
por mirar e transformar o mundo; e coma os pastores, saiba aledarse con quen é
tratado con xustiza, con respecto, con igualdade e sen violencia; OREMOS.
QUE A PAZ E A XUSTIZA SEXAN GUIEIROS DO NOSO ACTUAR
• Para que nas nosas parroquias non pensemos nunca que por vir
á Igrexa somos mellores que aqueles que non veñen e traballemos por dar
testemuño de que, se todos nos esforzamos, a paz e a xustiza son posibles;
OREMOS.
QUE A PAZ E A XUSTIZA SEXAN GUIEIROS DO NOSO ACTUAR
• Para que, sentindo a forza da bendición de Deus neste
primeiro de ano, non deixemos que o maltrato, a violencia, o abuso, a
corrupción ou calquera outra acción que faga de menos ás persoas, medre alí
onde nós vivimos, traballamos ou vemos a persoas que non son tratadas con
igualdade; OREMOS.
QUE A PAZ E A XUSTIZA SEXAN GUIEIROS DO NOSO ACTUAR
Que traballemos pola xustiza e a construción de sociedades
igualitarias, fraternas e non violentas. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Cristo naceu, morreu e resucitou por todos. Desde esta
sensibilidade humana e cristiá pensamos en tantas persoas que están a sufrir o
despropósito da guerra, a violencia da fame e da pobreza, o sensentido da
difusión do tráfico de armas, e a violación en definitiva dos dereitos humanos.
Vivimos tempos nos que se multiplica a violencia, que é signo do escurecemento
da verdade, do esquecemento da xustiza e da perda do amor. Crucemos as
fronteiras da nosa pasividade e da nosa insensibilidade e mergullémonos na dor
e no sufrimento de tantos irmáns nosos, participando vivamente nesta xornada de
oración. Respondamos a esta petición do Papa. A solidariedade da familia humana
é camiño para a paz. Oremos e traballemos xuntos en favor da paz.
(Monseñor Xulián Barrio, setembro
2017)
Comentarios