ACHÉGASE A SALVACIÓN...
DEIXEMOS QUE REVERDEZA O NOSO CORAZÓN
SINAL DE ADVENTO
Colocamos a derradeira
folla na nosa árbore.
CANTO GOZOSO
o
ENTRADA: Volve, Señor (Nº 90)
o
LECTURAS: Benaventurados (Nº 118)
o
OFERTORIO: Camiñar sen Xesús (Nº 69)
o
COMUÑÓN: Vén axiña visitarnos (Nº 86)
ESCOITA ACTIVA
Estamos xa na última semana do Advento. Unha semana que require de nos un
esforzo por non caer en dúas tentacións. A primeira, a de deixarnos levar,
pensando: “xa non hai nada que facer....total é a ultima! . A outra, vivir un
Nadal meramente externo, pois o ambiente: comercios, rúas, decoración....
invítanos a mergullarnos neste consumismo baleiro e sen sentido.
Pola contra, nós estamos chamados a
deixar reverdecer na nosa vida, no noso corazón as actitudes que María, Xoán, Xosé
e tantos homes e mulleres de ben, souberon vivir e poñer ao servizo de quen
estaba preto, buscando levarlles o sorriso e o acougo que lles faltaban.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
· Polas escravitudes que nos
imos creando e que impiden que nos sintamos verdadeiramente libres; SEÑOR, REVERDECE O NOSO CORAZÓN RESECO.
· Porque seguimos pedindo
grandes sinais, pechando os ollos diante de tantas e tantas manifestacións da
salvación de Deus presentes no noso mundo; CRISTO,
REVERDECE O NOSO CORAZÓN RESECO.
· Polas nosa maneira de tratar
aos que están máis preto de nós, que moitas veces pon de manifesto a nosa pouca
sensibilidade para o que eles pensan ou fan; SEÑOR, REVERDECE O NOSO CORAZÓN RESECO.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
Ao longo da historia da
salvación atopamos a un Deus que vai ofrecendo a mans cheas a súa salvación. Un Deus que,
lonxe de intereses mediáticos, grandes oropeis, tribunas públicas, pompas e
boato, está presente no pequeno, nas cousas sinxelas, no humilde.
No tempo de Moisés, Deus, o
Deus dos pobres, fixo opción polo pobo oprimido, non polo pobo opresor. Non
quere a tiranía dos exipcios nin a escravitude dos hebreos. Quere que todas as
persoas, fillas súas, teñamos a mesma DIGNIDADE e IGUALDADE.
No tempo de Xeremías, Isaías,
Baruc…, Deus, o Deus dos profetas, fixo unha opción polo pobo desterrado, non
polo pobo conquistador. Lonxe da prepotencia babilónica e da dependencia de
Israel, Deus quere para todas as persoas a LIBERDADE.
No tempo de Xoán Bautista e
de María, Deus, o Deus das promesas, fixo opción polos sinxelos, polos austeros
e polos humildes. Non quere a violencia nin o protagonismo, quere o RESPECTO e
a SOLIDARIEDADE.
No tempo de Francisco, Deus,
o Deus de Xesucristo, fai opción polos empobrecid@s e expoliad@s, pol@s
marxinad@s e excluíd@s, pol@s febles e pacífic@s. Nunca poderá bendicir cegas
ambicións e riquezas manchadas co sangue e a suor das persoas despoxadas da súa
dignidade, porque El quere a XUSTIZA e a PAZ.
Porque como nos lembra Paulo, unha
cousa é certa: Deus elíxenos, chámanos a formar parte do seu pobo. Non somos
nós os que chamamos a súa porta, é El o que peta na nosa. Que grandeza a súa!.
E que lonxe do que as veces entendemos, dicimos ou pensamos. Quere vir onda
nós, sentir o que sentimos e aledarse coas nosas ledicias. Por que nos custa
tanto entendelo?. Nós, moitas veces vivimos coma o rei Acaz, perdid@s entre as
manifestacións da forza e do poder dalgúns que din traballar polo ben:
fundamentalismos de todo signo que pretenden defender a pureza dunha relixión,
dunha raza, dunha nación... Fronte disto, Deus maniféstanos que está presente
alí onde se lle devolve á persoa a súa dignidade. Por que temos cambiado o
sentido da súa mensaxe?. Que máis e mellor esperanza ca esta?. Abrámoslle a
porta, rachemos as pechaduras do noso corazón e digamos con sinxeleza: grazas
por vir, pasa e senta con nós.
FRATERNIDADE ORANTE
De novo, sentíndonos unidos nunha mesma fe, e dispostos a
compartir a solidariedade na oración, dirixímonos a Deus para que aprendamos a
ser verdadeiros sementadores do seu
Reino dicindo:
ACHÉGASE A
SALVACIÓN, ACOLLÁMOLA
Pola Igrexa, para que saiba
descubrir a presenza do Mesías esperado no traballo comprometido de tantas
persoas que son capaces de arriscar a súa vida na defensa da xustiza e o cambio
de estruturas inxustas, OREMOS.
ACHÉGASE A
SALVACIÓN, ACOLLÁMOLA
Polas nosas comunidades, para
que nos preparemos con máis intensidade para o encontro co Señor: visitando
enfermos, falando con persoas soas, perdoando antigos desencontros,
comprendendo situacións e persoas, acollendo a quen se sinta desprezado, OREMOS.
ACHÉGASE A
SALVACIÓN, ACOLLÁMOLA
Por cada un e cada unha de
nós, para que este tempo que hoxe rematamos sexa alento e forza que nos axude a
vivir desde a sinxeleza, a austeridade e a profundidade o tempo de Nadal que
peta na porta do noso corazón, OREMOS.
ACHÉGASE A
SALVACIÓN, ACOLLÁMOLA
Grazas, Señor, por
facernos caer na conta de que non son as rutinas, senón a sinceridade no
facer e pensar, o que nos achega a Ti e aos irmáns. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Grazas, Señor, porque nos
invitas a endereitar os vieiros,
a preparar o camiño para que
veñas.
Grazas, Señor, porque queres
contar con nós.
Grazas, Señor, porque queres
entrar na nosa casa e facer dela unha nova morada.
Grazas, Señor, porque te lembras
de nós,
e poste no camiño polo que imos
camiñando para que te atopemos,
porque Ti xa nos atopaches.
Grazas, Señor, porque vés, porque
estás, porque estarás.
Grazas, Señor.
Comentarios