Domingo 7 do Tempo Común
Pórtico
Na nosa sociedade, no noso mundo, impera a lóxica do odio e da violencia. Unhas veces de forma directa, pero outras, escondida baixo grandes palabras: respecto ás normas, obediencia á vontade de Deus, apoio a unha nación, defensa da democracia e da nosa civilización... Parece que a reconciliación non é unha prioridade e o perdón está suxeito á vinganza previa ou, cando menos, á derrota dos inimigos.
Pero Xesús quere que aprendamos outra forma de facer as cousas, outra forma de ver a realidade. Non é cousa de deixarse esmagar polos violentos ou polos inxustos, pero mentres non “poñamos a outra meixela”, non será posible rachar a lóxica da violencia e da vinganza. Que a nosa celebración de hoxe sirva para achegarnos ao perdón e á reconciliación.
Perdón
- Porque seguimos facendo realidade en nós aquilo de: ”o que ma fai, págama”; Señor, enchóupanos coa túa misericordia.
- Porque somos dos que perdoan, pero non esquecen, e a memoria do mal fainos infelices, Cristo, fainos sentir o teu perdón
- Porque queremos que os demais recoñezan a súa culpa, pero non somos quen de recoñecer os nosos defectos, Señor, fainos sentir o teu perdón
Remuíño
Nunha sociedade ferida por tantas inxustizas e abusos, onde medran as silveiras dos intereses e das rivalidades, onde agroman tantos toxos de xenreiras, discordias e agresividade, son necesarias persoas sanas que dean outra clase de froitos. A pregunta entón sería: ¿que podemos facer cada un e cada unha de nós para sandar un pouco a convivencia social?. Quizais cómpre empezar por non facerlle a ninguén a vida máis difícil do que xa é. Esforzarnos por vivir de tal xeito que alomenos onda nós a vida sexa máis humana e levadeira. Non envelenar o ambiente co noso pesimismo, a nosa amargura e a nosa agresividade. Crear ao noso redor unhas relacións distintas, baseadas na confianza, na bondade e na cordialidade. Saber acoller e comprender, non xulgar nin condear sen compaixón. Xunto a nós hai persoas que sofren inseguridades, incomprensión.... que precisan abrirse aos demais e que alguén as escoite.
Que difícil o que Xesús nos pide!: sorprender ao próximo con máis do que este espera, dar máis alá do esixido, perdoar máis alá do soñado, tratar aos demais co amor e a comprensión coa que nos tratamos a nós mesmos. Reto difícil... pero non imposible.O querer está en nós.
Non nos rebaixamos. Perdoar a quen nos fai mal, dar sen recibir a cambio,... non significa unha merma da nosa persoa. É o amor o que fai que o noso estilo de vida sexa ese e polo tanto estamos capacitados para dicir aos demais que merece a pena este estilo de vida, que merece a pena seguir a Xesús. Con esixencias, con fallos, con pecado, pero co ánimo da forza do Pai. Deixemos de lado o medo ao que dirán, o medo a parecer inferiores ante os demais, a ser pouco homes-mulleres por ter sentimentos así. Porque se queremos que os demais nos traten así, non o facemos nos?
Que esta celebración sexa un toque de atención para todos nós e a nosa comunidade para que tomemos en serio a ensinanza de Xesús xa que é o único camiño para ser verdadeiramente felices e ao mesmo tempo de facer felices aos demais.
Oración da comunidade
Señor, antes de que fosemos coñecedores da túa bondade e da túa misericordia, ti perdoaches os nosos pecados e quixeches que fosemos parte da túa familia. Por iso erguemos a ti a nosa oración e dicimos confiados:
Fainos instrumentos da túa paz
Oramos como Igrexa, como comunidade de crentes que queren facer da túa Palabra a razón da nosa vida; para sermos un instrumento de paz e de reconciliación. Oremos
Fainos instrumentos da túa paz
Oramos como parroquia, como grupo de persoas preocupadas por levar a xustiza e a liberdade a un mundo dividido e enfrontado por conflitos políticos, sociais e relixiosos. Oremos.
Fainos instrumentos da túa paz
Oramos como persoas responsables da nosa vida e do noso entorno, para que sexamos capaces de perdoar na nosa casa, aos nosos veciños, á xente coa que estamos e convivimos. Oremos.
Fainos instrumentos da túa paz
Pai, ti segues entregando a túa vida e a túa graza para que no mundo sexa posible o amor e a reconciliación. Danos un corazón capaz de perdoar e de rachar coa lóxica da violencia. Por Cristo, noso Señor. Amén
Para a reflexión
Veña o teu reino de xustiza.
Veña o teu reino de verdade.
Veña o teu reino de amor.
Reina, Señor, nos nosos corazóns.
Fai de nós propagadores do teu Reino.
Que saibamos partir o pan e facernos pan.
Libéranos das nosas escravitudes.
Libéranos de tropezos e caídas.
Libéranos de tódolos males.
Fainos, Señor, testemuñas do teu amor.
Cantos.
Entrada: Veña o teu reino Señor.
Lecturas: Escoita ao Señor
Ofertorio: Na nosa terra
Comuñón: Oh, Señor, Escólleme
Comentarios