A COMUNIDADE, LUGAR DE ENCONTRO
PÓRTICO
Xa podemos esquecernos de pensar so en nós, na nosa fe, na nosa oración, na nosa misa, no noso domingo, no... “meu”. A Pascua, a resurrección que vimos de celebrar, invítanos a mirar en común, a expresar a nosa fe en comunidade, xa que é nesta onde se aparece o resucitado, na reunión orante dos discípulos. E tamén no domingo, como día por excelencia, como actualización da resurrección. Xesús quere resucitar no medio da asemblea que se reúne para, xuntos, celebrar a súa fe e acoller a tod@s.
Que esta celebración nos faga ser conscientes de que so en comunidade poderemos experimentar a resurrección e a vida de Xesús.
PERDÓN
(Aspersión)
- Porque moitas veces somos incrédulos ante os teus sinais, cústanos recoñecerte nós demais, especialmente naqueles que poden comprometernos ou querer de nós tempo e esforzo. SEÑOR, LAVANOS DO NOSO MEDO.
- Porque non nos cremos que ti poidas actuar por nós, porque non poñemos interese en escoitar aos demais, nin en acollelos, CRISTO, LÁVANOS DO NOSO MEDO.
- Porque seguimos imos por libre, e pensamos que sen a comunidade podemos ser felices, que podemos expresar en plenitude a nosa fe e o noso servizo. SEÑOR, LÁVANOS DO NOSO MEDO.
REMUÍÑO
O imposible feito novidade. Neste día sería bo que nos preguntásemos se somos capaces de sorprendernos,se na nosa vida deixamos un sitio para a sorpresa, para romper a monotonía que moitas veces nos vence. E que somos tan previsores, temos todo medido que non temos sitio para a novidade. E isto non quere dicir que non planifiquemos, que non pensemos nos pros e nos contras das nosas accións. E quizás sexa unha defensa que temos ante fracasos coas persoas, ou con proxectos,... que nos impiden ter esperanza en que algo novo pode suceder, en que non todo está escrito.O que nos quer dicir o feito da resurrección, é que rompamos os medos ao descoñecido, que nos deixemos sorprender polas persoas, polo que las nos poidan aportar, poro que elas teñan que dicir tanto na Igrexa como no pobo como dentro da nosa familia. Acaso a resurrección de Xesús no foi unha novidade?, non foi un feito que cambiou as vidas dos apóstolos? Aínda que iso non quere dicir que non lles custase entendelo. Temos o exemplo de Tomé que ten que “ver” para crer ten que palpar para darse conta de que é Xesús.
- A novidade que é camiño. Pero esta novidade da resurrección non trae xa todo definitivo, non despexa tódalas dúbidas. É un camiño que temos que facer como o fixo a primeira comunidade. Aínda que a lectura de hoxe fala de conversións masivas e de entusiasmo na predicación, iso non quitou a dúbida, o rexeite a persecución e o medo por parte dos cristiáns. Acaso o exemplo do apóstolo Tomé non é o noso moitas veces? Necesitamos a forza do Resucitado que a atopamos na súa palabra feita vida, no se corpo feito alimento e na comunidade reunida que é expresión unánime da nosa fe.
- Un camiño que é esperanza. A lectura do Apocalipse invítanos a confiar en Xesús. “ Non Temas...” Viamos que a novidade non é temor senón esperanza que o camiño non é fracaso senón ilusión e apertura ao outro. Que é a resurrección senón a certeza dun Deus que non nos abandona, que está aí ao noso carón?
Que a celebración de hoxe anime a nosa vida e nos faga ver que todo se fai mais doado coa forza de Xesús e co ánimo da comunidade.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Pai ti resucitaches a Xesús e décheslle vida plena, acolle a nosa oración e fai que sempre cha presentemos confiados en que ti nos escoitas,por iso dicimos.
Felices nós que cremos sen ver!
- Pola Igrexa que vive a novidade da Pascua, para que sexa unha fonte de graza e de frescura, que disipe dúbidas, infunda confianza nas persoas e sobre todo, dea forzas para entregarse a tod@s con xenerosidade e en toda ocasión. OREMOS.
Felices nós que cremos sen ver!
- Polas nosas comunidades, para que descubran que na unión, na fe compartida, na confianza mutua, na acollida de tod@s, é como a semente do reino e da resurrección pode chegar a tod@s e transformalo todo. OREMOS.
Felices nós que cremos sen ver!
- Por todos nós, para que este tempo de graza, de renovación, de acollida, de ledicia, contaxie a nosa vida, transforme a nosa face, e ante todo, faga de nós unhas persoas comprometidas, que dan razón da súa fe nas múltiples situacións que nos toca vivir, especialmente aquelas que requiren de nós esforzo, entrega e xenerosidade. OREMOS.
Felices nós que cremos sen ver!
Grazas Pai porque segues a confiar en nós, porque segues a facerte presente na nosa vida para alentala e darlle forzas. Grazas porque día a día fasnos presente ao teu Fillo no medio de nós. Por El noso Señor e amigo. Amén
PARA A REFLEXIÓN
Nesta día de festa e vida, amigos todos,
poñámonos a cantar,
atrás quedan os desertos, as tristuras e o mal,
renazamos todos xuntos, solos non imos estar.
Xesús camiña connosco para busca-la verdade,
veñan luces, canto e flores, a festa xa comezou.
Poñámonos en camiño, é tempo de espertar.
chamados a facer todos forte comunidade,
que volvamos reunirnos, poñer proxectos a andar,
superemos desalentos críticas e desencontros.
Miremos con ollos limpos, o futuro que virá,
poñamos nós os cimentos. Imos todos traballar.
A morte quedou atrás, comeza unha nova vida,
Con Cristo na liberdade. ¡O Aleluia aquí está !
CANTOS
Entrada: Unha xuntanza de amor
Aspersión: A Auga do Señor
Lecturas: Escoita ao Señor
Ofertorio: Na nosa terra
Post- consagración.- Hoxe o Señor, resucitou...
Comuñón: Pan do Ceo
Comentarios