Ir al contenido principal

A novidade de Deus no camiño da comunidade

A COMUNIDADE, LUGAR DE ENCONTRO

PÓRTICO

Xa podemos esquecernos de pensar so en nós, na nosa fe, na nosa oración, na nosa misa, no noso domingo, no... “meu”. A Pascua, a resurrección que vimos de celebrar, invítanos a mirar en común, a expresar a nosa fe en comunidade, xa que é nesta onde se aparece o resucitado, na reunión orante dos discípulos. E tamén no domingo, como día por excelencia, como actualización da resurrección. Xesús quere resucitar no medio da asemblea que se reúne para, xuntos, celebrar a súa fe e acoller a tod@s.

Que esta celebración nos faga ser conscientes de que so en comunidade poderemos experimentar a resurrección e a vida de Xesús.

PERDÓN

(Aspersión)

  • Porque moitas veces somos incrédulos ante os teus sinais, cústanos recoñecerte nós demais, especialmente naqueles que poden comprometernos ou querer de nós tempo e esforzo. SEÑOR, LAVANOS DO NOSO MEDO.
  • Porque non nos cremos que ti poidas actuar por nós, porque non poñemos interese en escoitar aos demais, nin en acollelos, CRISTO, LÁVANOS DO NOSO MEDO.
  • Porque seguimos imos por libre, e pensamos que sen a comunidade podemos ser felices, que podemos expresar en plenitude a nosa fe e o noso servizo. SEÑOR, LÁVANOS DO NOSO MEDO.

REMUÍÑO

O imposible feito novidade. Neste día sería bo que nos preguntásemos se somos capaces de sorprendernos,se na nosa vida deixamos un sitio para a sorpresa, para romper a monotonía que moitas veces nos vence. E que somos tan previsores, temos todo medido que non temos sitio para a novidade. E isto non quere dicir que non planifiquemos, que non pensemos nos pros e nos contras das nosas accións. E quizás sexa unha defensa que temos ante fracasos coas persoas, ou con proxectos,... que nos impiden ter esperanza en que algo novo pode suceder, en que non todo está escrito.O que nos quer dicir o feito da resurrección, é que rompamos os medos ao descoñecido, que nos deixemos sorprender polas persoas, polo que las nos poidan aportar, poro que elas teñan que dicir tanto na Igrexa como no pobo como dentro da nosa familia. Acaso a resurrección de Xesús no foi unha novidade?, non foi un feito que cambiou as vidas dos apóstolos? Aínda que iso non quere dicir que non lles custase entendelo. Temos o exemplo de Tomé que ten que “ver” para crer ten que palpar para darse conta de que é Xesús.

  • A novidade que é camiño. Pero esta novidade da resurrección non trae xa todo definitivo, non despexa tódalas dúbidas. É un camiño que temos que facer como o fixo a primeira comunidade. Aínda que a lectura de hoxe fala de conversións masivas e de entusiasmo na predicación, iso non quitou a dúbida, o rexeite a persecución e o medo por parte dos cristiáns. Acaso o exemplo do apóstolo Tomé non é o noso moitas veces? Necesitamos a forza do Resucitado que a atopamos na súa palabra feita vida, no se corpo feito alimento e na comunidade reunida que é expresión unánime da nosa fe.
  • Un camiño que é esperanza. A lectura do Apocalipse invítanos a confiar en Xesús. “ Non Temas...” Viamos que a novidade non é temor senón esperanza que o camiño non é fracaso senón ilusión e apertura ao outro. Que é a resurrección senón a certeza dun Deus que non nos abandona, que está aí ao noso carón?

Que a celebración de hoxe anime a nosa vida e nos faga ver que todo se fai mais doado coa forza de Xesús e co ánimo da comunidade.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Pai ti resucitaches a Xesús e décheslle vida plena, acolle a nosa oración e fai que sempre cha presentemos confiados en que ti nos escoitas,por iso dicimos.

Felices nós que cremos sen ver!

  • Pola Igrexa que vive a novidade da Pascua, para que sexa unha fonte de graza e de frescura, que disipe dúbidas, infunda confianza nas persoas e sobre todo, dea forzas para entregarse a tod@s con xenerosidade e en toda ocasión. OREMOS.

Felices nós que cremos sen ver!

  • Polas nosas comunidades, para que descubran que na unión, na fe compartida, na confianza mutua, na acollida de tod@s, é como a semente do reino e da resurrección pode chegar a tod@s e transformalo todo. OREMOS.

Felices nós que cremos sen ver!

  • Por todos nós, para que este tempo de graza, de renovación, de acollida, de ledicia, contaxie a nosa vida, transforme a nosa face, e ante todo, faga de nós unhas persoas comprometidas, que dan razón da súa fe nas múltiples situacións que nos toca vivir, especialmente aquelas que requiren de nós esforzo, entrega e xenerosidade. OREMOS.

Felices nós que cremos sen ver!

Grazas Pai porque segues a confiar en nós, porque segues a facerte presente na nosa vida para alentala e darlle forzas. Grazas porque día a día fasnos presente ao teu Fillo no medio de nós. Por El noso Señor e amigo. Amén

PARA A REFLEXIÓN

Nesta día de festa e vida, amigos todos,

poñámonos a cantar,

atrás quedan os desertos, as tristuras e o mal,

renazamos todos xuntos, solos non imos estar.

Xesús camiña connosco para busca-la verdade,

veñan luces, canto e flores, a festa xa comezou.

Poñámonos en camiño, é tempo de espertar.

chamados a facer todos forte comunidade,

que volvamos reunirnos, poñer proxectos a andar,

superemos desalentos críticas e desencontros.

Miremos con ollos limpos, o futuro que virá,

poñamos nós os cimentos. Imos todos traballar.

A morte quedou atrás, comeza unha nova vida,

Con Cristo na liberdade. ¡O Aleluia aquí está !

CANTOS

Entrada: Unha xuntanza de amor

Aspersión: A Auga do Señor

Lecturas: Escoita ao Señor

Ofertorio: Na nosa terra

Post- consagración.- Hoxe o Señor, resucitou...

Comuñón: Pan do Ceo

Comentarios

Entradas populares de este blog

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

Epifania 2025

A ESTRELA DE DEUS GUÍA O CAMIÑO CARA Á BELÉN DA SINXELEZA CANTOS:  Panxoliñas OLLOS ABERTOS Paz e ben. Hoxe é un día máxico e de maxia. Máxico porque Deus móstrasenos a toda a humanidade, sen distincións. El non repara na nosa condición social, na cor da nosa pel, no noso xénero ou na nosa idade. El é man aberta que acolle e abraza sen exclusións de ningún tipo. Pero tamén é día de verdadeira maxia, para pequenos e grandes: a maxia da ilusión e da capacidade de sorprendernos pola estrela do Señor, que guía a nosa vida. Con esta invitación a non perder nunca a maxia da ilusión, comecemos a nosa celebración de hoxe. CORAZÓN MISERICORDIOSO Señor, inda que Ti nos invitas á maxia da ilusión, nós confundimos o camiño e andamos no pesimismo, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, Ti non cansas nunca de dicirnos que só quen ten capacidade de sorprenderse seguirá fiel no teu vieiro, por iso che pedimos, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, pol...