Queremos ter unha pesca abondosa?
Botade as redes e…….. Atoparedes
PÓRTICO
Vivimos nun mundo individualista, no que a publicidade invítanos ao éxito, a ser os mellores, os mais guap@s, a chegar á cima á costa do que sexa. E non é algo externo a nós, senón que aniña no profundo do noso corazón: sen Deus, ou lembrándonos só cando nos faga falla podemos vivir, sen os demais, tamén, con nós mesmos valemos abondo, somos maioría absoluta.
A celebración de hoxe quere ser unha invitación a descubrir que para nós, os cristiáns, é o Pai quen completa as nosas obras, é o espírito quen nos da a forza para realizalas e é Xesús o que nos acompaña. Que é a pascua senón, un camiñar con Cristo resucitado e un camiñar coa comunidade que vive lediciosa a súa fe?.
PERDÓN
♱ Polas veces en que vivimos ao marxe de Deus, sen lembrarnos de que é el o que acompaña e sostén as nosas obras. SEÑOR, ENDEREITA O NOSO CAMIÑAR.
♱ Porque non sabemos aceptar a conversión dos nosos irm@s, taxamos o noso perdón non damos oportunidade ao cambio; pero si esperamos comprensión, oportunidade e perdón cando somos nós os que o pedimos. CRISTO, ENDEREITA O NOSO CAMIÑAR.
♱ Polas veces que temos medo a dicir que somos cristiáns, polas veces que nos da vergoña manifestar a nosa fe e polas veces en que coa nosa vida, e o noso xeito de actuar manifestamos todo o contrario. SEÑOR, ENDEREITA O NOSO CAMIÑAR.
REMUÍÑO
· A invitación que hoxe nos fai Xesús no evanxeo a botar as redes, mal interpretada, pode levarnos a caer nun proselitismo erróneo que tantas veces unha boa parte da nosa Igrexa utilizou e mesmo utiliza e que tan malos resultados lle deu e lle está dando. Botar as redes para que o Señor as encha significa achegarse, confiad@s en que El camiña connosco, a todas as persoas para ofrecerlle o que somos e o que temos, o noso esforzo e a nosa axuda para ir construíndo entre todos comunidade, Igrexa, Reino… Pero ollo, non desde a imposición ou desde a obediencia cega, senón desde a invitación. Porque temos que desenganarnos: no medio dunha sociedade que se esquece e mesmo ás veces parece querer matar a Deus, a Igrexa, que non o esquezamos, somos tod@s nós, seremos cribles se coas nosas accións, coas nosas palabras, cos nosos xestos… nunha palabra, co noso talante estamos dispost@s a ser testemuñas daquel que, o día de Xoves Santo que tan fresco temos na nosa vida, nos invitou a pasar polo mundo sendo servidores de todos.
· Polo tanto non se trata de berrar moito, de dicir palabras fermosas, de laiarse de que outro tempo pasado foi mellor… trátase máis ben de mirar cara adiante co optimismo e coa ledicia de sabérmonos querid@s e agarimad@s por un Deus que é amor e que nos invita a facelo presente no mundo sendo, coa nosa vida, homes e mulleres sementadores de esperanza e de ilusión. Por que con qué criterio predicamos a Deus e non acompañamos aos nosos irmáns e irmás cando sofren, miramos cara outro lado cando precisan de nós, facemos oídos xordos ás súas chamadas ou non estamos dispost@s a denunciar tantas inxustizas sociais?. A fe non é só cuestión de culto, de templo, de sacristía, senón que tamén ten unha dimensión social que moit@s esquecemos. É moi importante non faltar a Misa os domingos, velar diante do Santísimo, rezar o rosario… pero tamén o é non explotar ás viúvas cobrando estipendios inxustos, ou dar conta dos cartos da comunidade, ou acompañar a quen sofre a perda dun ser querido.
· Así é como daremos razón da nosa fe, se temos sempre presente que non podemos disociar a vida e a fe, o que cremos do noso actuar, o que rezamos do que facemos… Non temos a posesión absoluta da verdade, temos que confiar na xente, dar oportunidades… coma fai Xesús hoxe con Pedro. A pesares de telo negado tres veces, hoxe o Señor volve darlle unha nova oportunidade. Que nós tamén, nesta nova oportunidade que se nos abre co tempo pascual, saibamos facer presente ao Resucitado ao noso redor.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Pai, ti sempre estas a carón noso na vida e estas atento as nosas necesidades. Escoita a nosa oración que che presentamos dende a necesidade que todos temos de que ti nos axudes e nos deas outra oportunidade de achegarnos a ti. Por iso dicimos
GRAZAS POR SEGUIR A CONFIAR EN NÓS
ü Pola Igrexa, por cada un e cada unha de nós, para que sempre botemos as nosas redes para favorecer a tod@s @s marxinad@s da terra, @s enferm@s, @s toxicóman@s, @s parad@s, @s minusválid@s, @s empobrecid@s e cara todos aqueles que nesta vida foron situados nun lugar escuro e apartado da sociedade, OREMOS
GRAZAS POR SEGUIR A CONFIAR EN NÓS
ü Polas nosas comunidades, para que sexan comunidades vivas, esperanzadas e esperanzadoras, non excluíntes, alegres, agarimosas, e así fagan presente no noso mundo ao Resucitado, OREMOS.
GRAZAS POR SEGUIR A CONFIAR EN NÓS
ü Hoxe na nosa oración queremos ter presentes dun xeito especial a todas aquelas persoas que, no eido da educación, tentan presentar o Evanxeo aos máis nov@s; para que sempre traballen con responsabilidade, coherencia, seriedade e ilusión, OREMOS.
GRAZAS POR SEGUIR A CONFIAR EN NÓS
Grazas pai por escoitarnos sempre e, a pesares de que moitas veces imos por libre, esquecéndonos de ti, segues a confiar en nos e a darnos oportunidades de cambiar. Escoita o que con fe che pedimos. Por XCNS. Amén
PARA A REFLEXIÓN
Pascua e...
Pascua é ser capaz de cambiar,
é compartir a vida con esperanza,
é loitar para vencer toda sorte de sufrimento.
Pascua é dicir si ao amor e á vida,
é investir na fraternidade,
é loitar por un mundo mellor,
é vivir con solidariedade.
Pascua é axudar a máis xente a ser xente,
é vivir en constante liberación,
é crer en que a vida vence á morte.
Pascua é renacemento, é recomezo
é unha nova oportunidade para mellorar as cousas
que non nos gustan de nosoutros.
Para ser máis felices por coñecernos
a nós mesmos un pouquiño máis e ver
que hoxe podemos ser mellores do que fomos onte.
CANTOS
Entrada: Non vou só.
Lecturas: Como che cantarei.
Ofertorio: Na nosa terra.
Comuñón: Pregoeiro da paz. Acharte presente na vida.
Comentarios