XESÚS RESUCITOU: SE CREMOS ESTA BOA NOVA,ALGO TEN QUE CAMBIAR NA NOSA VIDA
PÓRTICO
Hoxe celebramos a Pascua, a festa das festas, porque é o día da resurrección do Señor. Por iso hoxe, ceos e terra cantan o aleluia, expresión de ledicia que significa “ loade ao Señor”.
Celebramos hoxe o feito central da nosa fe: que Cristo, despois da súa crucifixión, morte e sepultura, “resucitou ao terceiro día”.
Cunha conciencia clara de que non podemos esgotar o contido desta festa de hoxe nun día, senón que ten que encher a nosa existencia, e ser pulo para ir cambiando, comecemos esta celebración.
O PERDÓN
ð Porque quedamos instalad@s no Venres Santo, na morte, no sufrimento, na dor… e non camiñamos cara á Pascua, que é forza para ir cambiando esas situacións en vida, SEÑOR, AXÚDANOS A CAMBIAR.
ð Por tantas incoherencias, por tanta falla de amor, por tantas actitudes da nosa vida coas que non damos testemuño de que a túa resurrección abriunos un novo camiño, CRISTO, AXÚDANOS A CAMBIAR.
ð Porque estamos tan afeit@s a vivir unha fe rutinaria, superficial e de falsas seguridades, que estamos lonxe de abrirnos ao cambio e á desinstalación que supón a túa novidade, SEÑOR, AXÚDANOS A CAMBIAR.
REMUÍÑO
§ PASCUA É UNHA TRANSFIGURACIÓN / TRANSIGNIFICACIÓN DA NOSA VIDA: Os cristiáns e as cristiás falamos case sempre da resurrección de Cristo coma dun acontecemento que constitúe o fundamento da nosa propia resurrección e que é promesa de vida eterna, máis alá da morte. Pero moitas veces esquecemos que esta resurrección de Cristo é, ao mesmo tempo, o punto de partida para vivir xa desde agora dun xeito anovado e cun dinamismo novo. Porque crer na resurrección de Cristo é recoñecer que o proxecto de Deus realízase en cada persoa, é recoñecer que se hoxe reina no mundo a opresión baixo variadas formas, se a nosa historia réxese pola lei do máis forte, se a xenreira e a cobiza funcionan coma o motor de moitas vidas; tamén estamos convencid@s de que esta triste realidade pode e debe cambiar, non só relativa, senón absolutamente. Porque a palabra resurrección indica que o Reino triúnfa sobre o mundo tebroso. Por iso hoxe nós, con sinceridade e humildade, tamén temos que preguntarnos, cal é a Pascua que debemos dar este ano?, traballamos na comunidade con ledicia, con espírito de diálogo, con respecto, con ganas de aportar sentimento, pensamento e acción ao proxecto común?, en que cousas quedamos durmid@s?, hai estruturas que máis parecen unha tumba baleira sobre a que nos agochamos a chorar coma as mulleres do relato bíblico laiándonos do que foi?. Pascua non é unha palabra, é acción, forza do Espírito. Non é unha orde estática senón o continuo movemento da historia, é urxencia por pensar, aportar, mellorar. É apertura a novas ideas.
§ PASCUA É UN COMPROMISO DE TESTEMUÑO: A resurrección precisou testemuñas no seu momento, e precisa deles hoxe tamén. Pero só segundo como vivamos, o noso compromiso será fiable. Co noso xeito de vida, co noso compromiso social e non con discursos baleiros, así é como estamos chamad@s a facer xermolar as sementes da resurrección. Porque estamos convencid@s de que paga a pensa seguir o camiño que nos marcou Xesús de Nazaret e que conduce á verdadeira felicidade, facémolo realidade na nosa vida cotiá: na nosa familia, na nosa sociedade, no noso traballo, na nosa comunidade cristiá… Porque, como nos lembra Paulo, estamos chamad@s a buscar as cousas do ceo, ou o que é o mesmo, chamad@s a vivir coñecendo perfectamente as da terra para ordenalas debidamente segundo unha xerarquía de valores, para que cando chegue a hora de elixir, o fagamos desde a opción fundamental por Cristo Resucitado. O sepulcro baleiro, sen cadáver, é unha chamada á esperanza. Porque o noso Deus quérenos, quere que sexamos felices, disfrutemos e sorriamos, quere que sexamos persoas de verdade, capaces de comprender, de compartir, libres, coherentes… Que significamos nós, cristiáns e cristiás para o mundo de hoxe?, Que lévedo lle aportamos?, Que representará para as persoas deste ano 2007o feito de que nós celebremos unha Pascua máis?.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Poñámonos no camiño da fraternidade de Deus, e deixémonos levar da súa man dicindo:
Aleluia, resucitou!
- Pola Igrexa, para que este tempo de Pascua a cuestione a mirarse a si mesma con sinceridade, preguntándose se o abandono masivo de tantos cristiáns e cristiás non se deberá a que a resurrección só é unha palabra ritual, e non forza que dinamiza a vida da sociedade, OREMOS.
Aleluia, resucitou!
- Polas nosas comunidades, para que o tempo de Pascua que hoxe comezamos sexa de verdade un camiño novo no que sexamos quen de pechar vellas feridas, de esquecer antigas xenreiras e desencontros, de desinstalarnos dun pasado que xa non é, OREMOS.
Aleluia, resucitou!
- Por nós, para que a ledicia e a esperanza da resurrección se manifeste na nosa vida, visitando enferm@s, acompañando aos que están solos, alentando aos tristes, escoitando aos silenciad@s, OREMOS.
Aleluia, resucitou!
Grazas, Señor, por invitarnos a vivir desde a ledicia, a paz e o perdón a túa resurrección, e así poder encher o nosos corazóns da forza do Espírito. Por Xesucristo, noso imán, noso Señor. Amén.
REFLEXIÓN
Dígoche que non vale
meter o soño azul debaixo das sabas,
pasar de largo, non saber nada,
facer a vista gorda ao que pasa,
gardar a sede de estrelas baixo chave.
Dígoche que non vale
que o amor perda a fala,
que a razón cale,
que a ledicia rompa as súas palabras,
que a paixón confese: Aquí non hai sangue.
Dígoche que non vale
que o gris sempre se saia coa súa,
que o negro se desmande e diga
cruz e raia ao xúbilo do aire.
Volvo á carga e digo: aquí non cabe
esconder a cabeza debaixo das ás
dicir “non sabía”, “estou á marxe”,
“vivo na miña torre” e “non sei nada”.
Dígocho e repítocho: non vale.
Agustín Míralles
CANTOS
ENTRADA: Temos unha festa...
LECTURAS: Canta aleluia ao Señor
OFERTORIO: Benaventurados
POST-CONSAGRACIÓN.- Hoxe o Señor, resucitou
PAZ: Téndeme a túa man
COMUÑÓN: Pan do ceo
Comentarios