Ir al contenido principal

O amor pide dispoñibilidade (Pascua 2007)

O AMOR ESIXE RENOVACIÓN, CAMBIO, APERTURA E DISPONIBILIDADE

PÓRTICO

Hoxe a celebración preséntanos un reto, antigo pero sempre novo que é amar a todos como Xesús nos amou. E sempre novo porque son novas as persoas, son novas as situación que viven e vivimos e é sempre nova a forza de Deus que ven a nos. E isto require de nós unha actitude dinámica, d estar sempre abertos ao que Deus nos pide e ao que os demais demandan de nós. Por iso non vale inmobilismos, rutinas, comodidades. O amor transforma e renova todo.

Que esta celebración nos faga ser conscientes cada día mais do reto que significa amar, xa que neste xeito de vida en profundidade é onde os demais nos recoñeceran como cristiáns e non no fasto, na liturxia desmedida e no moito larear.

O PERDÓN

· Porque desexamos ser querid@s, escoitad@s, comprendid@s, animad@s e alentad@s mentres que nós non estamos dispost@s a mover un só dedo para facer o mesmo polos demais, SEÑOR, RENOVA O NOSO AMOR.

· Porque nos deixamos levar polo desalento, a rutina, o andazo e non temos confianza, ilusión, fe en que un ceo e unha terra nova son posibles, só depende de que nós queiramos, SEÑOR, RENOVA O NOSO AMOR.

· Polas veces en que o medo a perder poder estatus social, amizades, ser valorados, nos impide ser auténticos cristiáns. SEÑOR, RENOVA O NOSO AMOR.

REMUÍÑO

MANDADO DO AMOR: O amor é a nova lei do Reino de Deus, do novo mundo que Xesús inaugurou. Non se trata, polo tanto, de escapar a outro mundo, a un mundo de sentimentos románticos, ilusorios, privatistas… senón que se trata máis ben de transformar radicalmente o noso mundo. A causa pola que loita Xesús é a do amor: temos un Pai, nós somos fill@s e, polo tanto, debemos vivir coma irmáns. É pois, urxente, un novo tipo de relación humana, baseada na xustiza, e non na vinganza, na explotación, na escravitude ou na insolidariedade. E esta tarefa de transformar o mundo por amor é o central da nosa misión cristiá. Ser cristián e cristiá é transformar o mundo polo amor, facer un mundo novo. A través da nosa vida comprometida é como Deus segue a dicir hoxe: “Eu fago novas todas as cousas”, en todas as esferas da vida persoal, social, económica, laboral, política, familiar,…. De nós depende. A nós encoméndasenos facer crible a Deus no noso mundo e manifestar a súa gloria.

A PESARES DAS TRIBULACIÓNS QUE COMPORTA: E iso a pesares de que sabemos que amar non é unha tarefa doada, porque cómpre dominar o noso afán de protagonismo, o noso egoísmo, a nosa soberbia e autosuficiencia. Porque o amor cristián é un comportamento activo e creador que toma en serio as necesidades do irmán e que se atreve a facer por el todo o que sexa necesario para axudarlle a vivir como verdadeira persoa. Son as necesidades dos nos@s irmáns e irmás as que nos indicarán as actitudes que cómpre adoptar en cada situación.

CREA UN MUNDO TOTALMENTE NOVO: A miúdo @s que nos dicimos cristiáns e cristiás pensamos, e mesmo afirmamos que a mensaxe de Xesús é moi fermosa, pero imposible de levar a cabo. Outr@s cren que afecta para a outra vida. Quizás por iso nos pasa tanto aquilo que xa Xesús criticaba nos fariseos: “Din e non fan”. E nós vimos ás celebracións sen o convencemento de que debemos levar á práctica o que celebramos. Porque resulta que o ceo novo e a terra nova non son para despois nin pertencen a outro mundo. Trátase de poñer en práctica o que cremos, así de sinxelo, pero tamén así de esixente.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Confiad@s e agarimad@s por un Deus que é Pai e que nos quere, presentámoslle agora a nosa oración convencid@s de que El sempre nos escoita. Por iso dicimos:

QUE FAGAMOS NOSO O MANDADO DO AMOR

Pola Igrexa, para que renovada día a día polo amor de Xesús, saia das súas comodidades, do seu afán de poder e protagonismo e así todas recoñezan nela unha forza transformadora. OREMOS.

QUE FAGAMOS NOSO O MANDADO DO AMOR

Polas nosas comunidades, para que o ceo novo e a terra nova sigan sendo o ideal e a utopía do noso compromiso cristián e así sempre esteamos dispost@s a traballar por erradicar a inxustiza, a violencia, os enfrontamentos e as discriminacións, OREMOS.

QUE FAGAMOS NOSO O MANDADO DO AMOR

Por cada un e cada unha de nós, para que este tempo de Pascua que estamos a vivir nos dea azos para traballar polo Reino visitando @s enferm@s, alentando @s tristes, escoitando a quen está só, acompañando a quen está desperanzado, OREMOS.

QUE FAGAMOS NOSO O MANDADO DO AMOR

Grazas, Pai, porque ensinarnos que a medida do amor é o amor sen medida. Que saibamos, tamén nós, entregarnos así aos demais, Por Xesucristo, noso Señor.

PARA A REFLEXIÓN

Credo

Cremos que a nosa terra, a nosa cidade,

O noso barrio e a nosa comunidade

Foron e son morada de Deus entre nós.

Cremos que el enxuga as nosas bagoas

Dos empobrecidos e marxinados polo noso medio.

Cremos que Deus é o principio e o fin das nosas vidas.

Cremos que ela danos a beber a auga viva

Que nos converte en fillos e fillas súas.

Cremos que haberá para os débiles e oprimidos

E para todos os que optan por eles e elas,

Un ceo e unha terra nova, sen dor nin pranto,

Con paz, xustiza e felicidade.

Cremos que é posible, pero só

Si nos comprometemos a facela presente.

CANTOS:

ENTRADA: Unha xuntanza de amor

LECTURAS: Douvos un mandato novo

OFETORIO: Señor Xesús, bendito sexas

COMUÑÓN: O amor é o meirande

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2025

  MENTRES HAXA PERSOAS, HAI ESPERANZA CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) o     LECTURAS:  Ti es o pan do ceo (Nº 33) o     OFERTORIO:  Quédate, Señor, connosco (Nº 63) o     COMUÑÓN:  O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Festa da mesa preparada para compartir. Festa da mesa que acolle, reúne, escoita e acompaña. Festa da comuñón e non da soidade. Festa que nos urxe a camiñar; pero non de calquera xeito, senón polo camiño da, esperanza que, neste ano xubilar, cobra un sentido especial para as persoas cristiás, converténdose en camiño para peregrinar na súa procura, e tamén para sandar o sufrimento de tantas persoas que loitan por atopar unha saída á súa dor. O camiño da esperanza é sempre un camiño de busca. Unha busca que nos convida a ser persoas portadoras e sementadoras da bondade e da tenrura de Deus, ese Deus que h...

Epifania 2025

A ESTRELA DE DEUS GUÍA O CAMIÑO CARA Á BELÉN DA SINXELEZA CANTOS:  Panxoliñas OLLOS ABERTOS Paz e ben. Hoxe é un día máxico e de maxia. Máxico porque Deus móstrasenos a toda a humanidade, sen distincións. El non repara na nosa condición social, na cor da nosa pel, no noso xénero ou na nosa idade. El é man aberta que acolle e abraza sen exclusións de ningún tipo. Pero tamén é día de verdadeira maxia, para pequenos e grandes: a maxia da ilusión e da capacidade de sorprendernos pola estrela do Señor, que guía a nosa vida. Con esta invitación a non perder nunca a maxia da ilusión, comecemos a nosa celebración de hoxe. CORAZÓN MISERICORDIOSO Señor, inda que Ti nos invitas á maxia da ilusión, nós confundimos o camiño e andamos no pesimismo, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, Ti non cansas nunca de dicirnos que só quen ten capacidade de sorprenderse seguirá fiel no teu vieiro, por iso che pedimos, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, pol...

Ascensión 2025 C

  7º Domingo de pascua. Ascensión.2025 A ASCENSIÓN:  ATRÁS QUEDARON OS CENÁCULOS NOS QUE ESCONDERSE E APARTARSE DO MUNDO CANTOS · Entrada.- Con ledicia vimos ( 3 ) · Lecturas.- Cantade ao Señor ( 23 ) · Ofertorio.- Cantádelle ao Señor ( 33 ) · Comuñón.- Señor Xesús bendito sexas (52) ABRÍNDONOS AO ESPÍRITO A Ascensión do Señor é a festa coa que Xesús nos quere transmitir que unha vez que El xa non está correspóndenos a nós perder os medos, saír da casa e anunciar no medio do mundo a forza, sempre alentadora e esperanzada, da súa mensaxe. El chámanos a ser testemuñas de toda a alegría rebordante que nos ofrece coa súa Boa Nova, porque xa non é tempo de esconderse e laiarse. Agora comeza o tempo do compromiso, da presenza activa e non excluínte, no medio do mundo. E sempre desde alí onde esteamos. Atrás quedaron os cenáculos nos que esconderse e apartarse do mundo. El farase presente se nós, co noso actuar e coa coherencia e honestidade de da nosa palabra, o facemos presente. CU...