Ir al contenido principal

Domingo 4 TO 2008

BENAVENTURADO TI QUE NON TES MEDO ARRISCARTE

PÓRTICO

Xa case ás portas da Coresma, hoxe a Palabra proponnos as benaventuranzas. É unha oportunidade máis que nos brinda o Señor de enfocar a nosa vida, de buscar por este camiño de esixencia, de renuncia a verdadeira felicidade. A felicidade do compromiso, do traballo e da loita por construír un mundo renovado. Contamos con tódalas persoas nesta tarefa, unamos esforzos e ánimos e miremos que nas nosas comunidades está o peor e o máis humilde do mundo, só así poderemos descubrir a grandeza do Señor que nos anima.

Que esta celebración que agora comezamos, nos descubra que a felicidade verdadeira é posible se somos quen de comezar este camiño que o Señor hoxe nos presenta.

PERDÓN

Porque moitas veces pensamos que co ter, co acaparar, podemos ser mais felices, SEÑOR, MÓSTRANOS O CAMIÑO.

Polas veces en que queremos ter sempre a razón e non escatimamos medios para conseguir os nosos obxectivos, aínda que sexa a costa dos demais, CRISTO, MÓSTRANOS O CAMIÑO.

Porque moitas veces buscamos o éxito no que facemos, que nos loe a xente, créndonos o centro da tarefa evanxelizadora, SEÑOR, MÓSTRANOS O CAMIÑO

REMUÍÑO

Benaventurados. Está é a primeira afirmación e a máis repetida nos benaventuranzas. Polo tanto aínda que nos parezan un camiño difícil ou case que imposible, é o único camiño que nos pode dar a felicidade completa. Unha felicidade que brota do profundo do corazón, que brota do seguimento de Xesús e da construción deste mundo ao que todos estamos chamados dende estas actitudes. Unha construción que vai ao revés dos valores dominantes na nosa sociedade. Se no mundo se nos fala de éxito, de superación a calquera prezo, de comodidade... as benaventuranzas son unha aposta radical de cambio destes valores, unha aposta sempre nova e que require de nós un fondo compromiso. É o programa de vida de Xesús e polo tanto o noso programa. Dende a humildade, a loita pola xustiza, a igualdade, a paz, sen importarnos quedar mal con outros por buscar a verdade, por sufrir cos que sofren neste mundo, sendo limpos na mirada e no pensar, indo ao profundo dos corazóns e non quedándonos na superficie. Un programa de cambio radical cara un mundo máis humano e no que todos estamos chamados a colaborar, o mundo que Xesús nos viu a traer e que nos estamos chamados a construír continuamente.

Sen resignarnos. Pero as benaventuranzas non son unha chamada a conformarnos, a deixar que o mundo siga igual. Ao contrario as benaventuranzas lánzanos á acción, ao compromiso con tódalas persoas, especialmente aquelas que máis reflectidas están nelas. Que non teñamos medo á última benaventuranza, a ser marcados polos demais, a que nos miren con recelo ou a que non respecten o noso xeito de vivir e de actuar. As benaventuranzas son unha chamada á desinstalación, a poñernos en camiño.

O mais pequeno do mundo. San Paulo dinos por qué tipo de persoas estaba formada a comunidade de Corinto, polos máis pobres e excluídos dunha cidade rica. Verdadeiramente eran os que estaban máis receptivos a esta mensaxe, os que estaban dispostos a atopar a ledicia nas benaventuranzas. Esperábano todo e recibírono todo sendo valorados, queridos e animados polo Señor. Unha chamada de atención a nós, que moitas veces buscamos o éxito, que nos loen os demais, destacar coma os que máis facemos ou os que máis temos con tal de aparentar. Unímonos pois a Isaías e san Paulo nunha actitude de humildade, sinxeleza e apertura ao cambio.

Que esta celebración nos mostre máis claramente o camiño ao que todos estamos chamados para a topar a verdadeira felicidade, o camiño das benaventuranzas.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Dende a necesidade que temos de que ti nos escoites e nos guíes na nosa vida, elevamos a ti a nosa oración coa confianza de que nos concedas aquilo que máis necesitamos. Dicimos con fe:

QUE NON TEÑAMOS MEDO A DICIRCHE QUE SI

Pola Igrexa, para que mostremos ao mundo o verdadeiro sentido das benaventuranzas como un camiño de alegría e de transformación da realidade dende Xesús. OREMOS:

QUE NON TEÑAMOS MEDO DICIRCHE QUE SI

Polas nosas comunidades, para que dende a renuncia, a sinxeleza, a austeridade, o diálogo a tolerancia e a comprensión, sexamos quen de levar unha palabra de ánimo e de esperanza en tantas situacións de dor, incertidume e desesperanza. OREMOS:

QUE NON TEÑAMOS MEDO DICIRCHE QUE SI

Por todos nós, para que renunciemos a todo o que significa poder e soberbia e entendamos que só dende unha postura de colaboración e de compromiso con todos, poderemos construír un mundo mellor e máis humano, o Reino que Xesús nos trouxo. OREMOS:

QUE NON TEÑAMOS MEDO DICIRCHE QUE SI

Grazas Pai porque sempre nos escoitas e queres o mellor para nós. Dende unha actitude de humildade e sinxeleza, queremos comprometernos a vivir as benaventuranzas que o teu fillo nos deixou. PXCNS. Amén.

PARA A REFLEXIÓN

BIENAVENTURANZAS

Ditosos os que saben rirse de si mesmos,

porque nunca rematarán de divertirse.

Ditosos os que saben distinguir unha montaña dunha pedriña,

porque evitarán moitos inconvintes.

Ditosos os que saben descansar e durmir sen buscar escusas

porque chegarán a ser sabios.

Ditosos os que saben escoitar e calar,

porque aprenderán cousas novas.
Ditosos os que son suficientemente intelixentes,

como para non tomarse en serio,

porque serán apreciados por quen os rodean.
Ditosos os que están atentos as necesidades dos demais,
sen sentirse indispensables,
porque serán distribuidores de alegría.
Ditosos os que saben mirar con seriedade as pequenas cousas
e con tranquilidade as cousas grandes,
porque irán lonxe na vida.
Ditosos os que saben apreciar un sorriso
e esquecer un desprezo,
porque o seu camiño será pleno de sol.
Ditosos os que pensan antes de actuar
e pregan antes de pensar,
porque non se turbarán polo imprevisible.
Ditosos vos se sabedes calar e sorrir
cando vos quiten a palabra,
vos contradigan ou cando vos pisen os pes,
porque o Evanxeo comeza a penetrar no voso corazón.
Ditosos vos se sodes capaces de interpretar
sempre con benevolencia as actitudes dos demais
aínda cando as aparencias sexan contrarias.
Pasaredes por inxenuos: é o prezo da caridade.
Ditosos sobretodo, vos,
se sabedes recoñecer ao Señor en todos os que atopan
entonces atoparedes a paz e a verdadeira sabedoría.

(Santo Tomás Moro)

CANTOS.

Entrada: Unha xuntanza de amor

Lecturas: Canta o sol

Ofertorio: Velaquí

Comuñón: Benaventurados.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2025

  MENTRES HAXA PERSOAS, HAI ESPERANZA CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) o     LECTURAS:  Ti es o pan do ceo (Nº 33) o     OFERTORIO:  Quédate, Señor, connosco (Nº 63) o     COMUÑÓN:  O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Festa da mesa preparada para compartir. Festa da mesa que acolle, reúne, escoita e acompaña. Festa da comuñón e non da soidade. Festa que nos urxe a camiñar; pero non de calquera xeito, senón polo camiño da, esperanza que, neste ano xubilar, cobra un sentido especial para as persoas cristiás, converténdose en camiño para peregrinar na súa procura, e tamén para sandar o sufrimento de tantas persoas que loitan por atopar unha saída á súa dor. O camiño da esperanza é sempre un camiño de busca. Unha busca que nos convida a ser persoas portadoras e sementadoras da bondade e da tenrura de Deus, ese Deus que h...

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

3 Advento 2024

  CARPINTEIRAS E CARPINTEIROS DO BERCE DA XUSTIZA SINAL DE ADVENTO:  Colocamos no taboleiro a terceira parte do noso berce. CANTO GOZOSO   §      Entrada: Volve, Señor (Nº 90)  §      Lecturas: Que ledicia miña (Nº 4) §      Ofertorio: Na nosa terra (Nº 36) §      Comuñón: Ven axiña visitarnos (Nº 86)   OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN   Estamos xa no terceiro domingo do Advento. Nas semanas anteriores a Palabra de Deus invitábanos a espertar e a ir preparando o berce do noso corazón. Neste domingo, entre as palabras de ánimo do profeta Sofonías e a invitación á ledicia de Paulo, fáisenos unha nova indicación que vén responder, coma nos tempos do Bautista, á nosa pregunta de “que temos que facer?”. A indicación desta terceira semana é ben directa e clara: convértete e practica a xustiza!. Porque non nos enganemos: todas as persoas estamos necesitadas de conversión, de cambiar actitud...