Ir al contenido principal

III DOMINGO DO T.O. 2008

Fagamos Igrexa de comuñón, e non capeliñas de desunión

PÓRTICO
Non ser capaz de entender, e polo tanto de asumir, que os cristiáns somos un grupo máis, inda que numeroso, na nosa sociedade plural, democrática e chamada a construírse desde o respecto dos Dereitos Humanos, fainos, moitas veces, caer na tentación de querer impoñer a tod@s o que é o xeito de ver as cousas por parte dos que nos sentimos seguidores de Xesús de Nazaret. Isto leva a que acabemos en enfrontamentos dialécticos, descualificacións e, polo tanto, creando un clima de crispación. E isto nunca é bo para ninguén, e moito menos para os que temos como lema facer do mundo a casa de tod@s.
Que a celebración de hoxe nos faga superar a tentación de crear grupos de presión que, pretendendo presentarse como fieis ao seguimento de Xesús, só buscan tensionar e enrarecer as relacións entre cantos formamos parte da nosa sociedade.

PERDÓN
Porque non queremos darnos conta de que o Reino de Deus xa está aquí, e correspóndenos facelo presente coa nosa vida e as nosas actitudes, Señor, que non apaguemos a luz do teu Reino.
Porque non acabamos de superar a tentación de crernos mellores ca os demais, sen ser capaces de valorar o bo que teñen os que non pensan coma nós, Cristo, que non apaguemos a luz do teu Reino.
Porque nos custa caer na conta de que o que nos move a nós non pode ser máis que a fidelidade a Cristo, e non outras fidelidades, Señor, que non apaguemos a luz do teu Reino.

REMUÍÑO
· Rógovos que vos poñades todos de acordo e que non haxa divisións entre vós
Nun momento no que é tan difícil entender que a vivencia da fe ten que levarnos a aprender a distinguir o accesorio do fundamental, non estaría de máis que volveramos tod@s a nosa atención aos textos da Palabra, para facer dela oración e compromiso para a vida.
Non é cuestión de facer da Igrexa unha institución uniforme e monocorde, ao contrario, é urxente saber diferenciar que a unidade está na aceptación e na acollida da persoa de Xesús. Que acoller o Reino é acollelo a El. E non debemos confundir esta acollida co que foi a concreción desta acollida ao longo dos dous mil anos de historia e vida da Igrexa. Se non conseguimos entender isto estaremos sempre na disputa, na tensión , no enfrontamento e na división.
Por que nos empeñamos, entón, por facer da Igrexa a identificación coas posicións de determinados grupos políticos, namentres satanizamos a outros?. A Igrexa é plural, e ten que camiñar sempre na aceptación, acollida e valoración desta pluralidade. O Evanxeo é unha Boa Nova que non é reducible a un partido ou asociación política. E a súa misión non é romper ou desunir, senón construír comunidades solidarias e comprometidas no respecto e defensa da dignidade humana. Toda dignidade, non só algunhas.
· Porque non me mandou Cristo a bautizar, senón a predica-lo Evanxeo
Vivir na búsquea do entendemento, na creación de tecido social comprometido na defensa da dignidade humana, lévanos aos crentes a que cando tomemos decisións nas que as persoas nos vexamos implicadas, tentemos antes pensar qué supón e a onde nos leva a toma destas decisións. Non nos vale actuar porque o fan tod@s, ou porque nolo dixeron os que mandan. Isto levará a descubrir que o bautismo non é un rito, senón unha responsabilidade, unha esixencia: convértenos en testemuñas do Evanxeo. O que nos faría caer na conta que non por ter recibido un sacramento xa nos convertemos en seguidores de Xesús, e polo tanto cristiáns. Non, o que nos esixe é testemuñar coa nosa vida que o Reino xa está aquí, e iso alenta as nosas dificultades e fornece os nosos proxectos. Xesús non quería ritos, senón seguimento desde a vida da súa mensaxe.
· Vide comigo, e fareivos pescadores de homes... Eles deixaron de contado o aparello, e seguírono
El segue a chamarnos. Que coma os Apóstolos, tamén nós saibamos deixar todo aquilo que nos impide seguilo, todo aquilo que non fai das nosas familias, dos nosos traballos, das nosas parroquias, dos nosos países... verdadeiros espazos de diálogo, entendemento, traballo solidario e crecemento persoal, de Reino de Deus.

ORACIÓN DA COMUNIDADE
Invitados a non caer na tentación de facer da Igrexa comunidade enfrontada e dividida, dirixamos a nosa oración a Deus e digamos xunt@s.
Que a luz do Reino alente a nosa vida
Pola Igrexa, para que saibamos camiñar na unidade e no respecto da pluralidade, favorecendo sempre o que é fundamental á mensaxe de Xesús, e non impondo o que é pura e simple concreción histórica. Oremos.
Que a nosa luz do Reino alente a nosa vida
Polas nosas comunidades, para que saibamos entender que é necesario respectar a liberdade e as formas de vivir plurais de cada un dos seus membros, porque todo o que leve a facer presente a Xesús entre nós, é anuncio do Evanxeo. Oremos.
Que a luz do Reino alente a nosa vida
Por cantos nos sentimos verdadeiramente empeñados en camiñar no seguimento de Xesús, para que o fagamos sempre con dispoñibilidade, esperanza, alegría e diálogo. Oremos.
Que a nosa luz do Reino alente a nosa vida
Grazas, Señor, por descubrirnos que non son os ritos, senón a vida o que fai do Evanxeo un verdadeiro anuncio transformador de persoas e sociedade. P.X.N.S. Amén.
REFLEXIÓN
Vivir ao pairo
O espazo do Reino non é un cálido e cómodo recuncho desvinculado da vida.
Non é unha burbulla espiritual para a paz interior.
O espazo do Reino está feito de exporse, arriscar, implicarse, complicarse,
namorarse e rir, sufrir, loitar e a intres gañar ou perder,
sabendo que, alá onde vaiamos, ti vas connosco.
Non pasa nada por vivir ao pairo,
se na incerteza somos capaces de volvernos a ti para que guíes os nosos pasos.
No noso mundo de seguridades e certezas necesitamos rezar para pedirche a lucidez de quen arrisca, a sabedoría de quen nada posúe e a valentía de quen todo o soña posible.
CANTOS
· ENTRADA.- Unha parroquia
· LECTURAS.- Sede o sal
· ORFERTORIO.- Xurdirá
· COMUÑÓN.- Eu soñei

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2025

  MENTRES HAXA PERSOAS, HAI ESPERANZA CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) o     LECTURAS:  Ti es o pan do ceo (Nº 33) o     OFERTORIO:  Quédate, Señor, connosco (Nº 63) o     COMUÑÓN:  O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Festa da mesa preparada para compartir. Festa da mesa que acolle, reúne, escoita e acompaña. Festa da comuñón e non da soidade. Festa que nos urxe a camiñar; pero non de calquera xeito, senón polo camiño da, esperanza que, neste ano xubilar, cobra un sentido especial para as persoas cristiás, converténdose en camiño para peregrinar na súa procura, e tamén para sandar o sufrimento de tantas persoas que loitan por atopar unha saída á súa dor. O camiño da esperanza é sempre un camiño de busca. Unha busca que nos convida a ser persoas portadoras e sementadoras da bondade e da tenrura de Deus, ese Deus que h...

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

3 Advento 2024

  CARPINTEIRAS E CARPINTEIROS DO BERCE DA XUSTIZA SINAL DE ADVENTO:  Colocamos no taboleiro a terceira parte do noso berce. CANTO GOZOSO   §      Entrada: Volve, Señor (Nº 90)  §      Lecturas: Que ledicia miña (Nº 4) §      Ofertorio: Na nosa terra (Nº 36) §      Comuñón: Ven axiña visitarnos (Nº 86)   OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN   Estamos xa no terceiro domingo do Advento. Nas semanas anteriores a Palabra de Deus invitábanos a espertar e a ir preparando o berce do noso corazón. Neste domingo, entre as palabras de ánimo do profeta Sofonías e a invitación á ledicia de Paulo, fáisenos unha nova indicación que vén responder, coma nos tempos do Bautista, á nosa pregunta de “que temos que facer?”. A indicación desta terceira semana é ben directa e clara: convértete e practica a xustiza!. Porque non nos enganemos: todas as persoas estamos necesitadas de conversión, de cambiar actitud...