Ir al contenido principal

Domingo 10 2008

PÓRTICO
Moitas veces adoitamos dicir “sempre houbo clases”; e é certo: os de arriba preocúpanse de que a situación nos cambie; e os de abaixo traballan no máis dos casos para que a situación siga sendo a mesma pero dándolle a volta á tortilla: @s de arriba, abaixo e os de abaixo, arriba.
Esta situación que se dá no plano económico, político, social… tamén aparece no eido relixioso: os bos e os malos, os cristiáns con pedrigui e a xentuza, os piadosos e os descridos….son as categorías nas que se clasifica ás persoas crentes, dándolles a uns certos privilexios (honores, nomeamentos, fama, carguiños…) e a outros marxinación, descreto e mesmo desprezo.
E resulta que vén Xesús e, diante de tanta parafernalia, dinos que estamos equivocados, e contra do fácil (buscar o negativo de cada un de nós) El abre novas perspectivas, mira o fondo de cada persoa e rescata o positivo, o bo, o que podemos aportar ao cambio do mundo. Deixarémonos cuestionar?.

O PERDÓN
  • Porque cando nos chamas, miramos para a mesa chea de bens, de prestixio, de comodidades… e cústanos deixala atrás para comezar unha nova vida, SEÑOR, TOCA O NOSO CORAZÓN.
  • Porque se nos enche a boca dicindo que cremos en Ti, cando en realidade seguimos tendo un corazón de pedra, incapaz de comprender, de sentir compaixón, de doerse dos irmáns, CRISTO, TOCA O NOSO CORAZÓN.
  • Polas veces nas que rexeitamos ás persoas polo seu xeito de pensar, porque nos levan a contraria, porque nos cuestionan,SEÑOR, TOCA O NOSO CORAZÓN.

REMUÍÑO
  • MISERICORDIA QUERO E NON SACRIFICIOS: Xesús plantéxanos que o importante é ter un corazón misericordioso e tolerante e non os sacrificios e o culto que poidamos realizar. Insiste en que isto ten que vir acompañado sempre dun convencemento interior e dun cambio de vida, porque do contrario corremos o risco de relativizalo e baleiralo de contido. E isto ten moita actualidade para cada un e cada unha de nós: podemos ir ás celebracións, rezar, cantar…; pero se descoidamos o amor e a xustiza, todo o anterior deixa de ter efecto na nosa vida. Así ten que xurdir unha pregunta: en que poñemos a énfase, nas normas ou no amor?; nas estruturas ou nas persoas?. Xesús é claro: o máis importante para El, o que predicou e viviu, é o mandado do amor, por riba de normas e cultos. Este enche de sentido toda unha vida
  • NON DUBIDOU: Porque a fe é invitación a desinstalarnos, a saírmos das nosas rutinas e comodidades; é invitación a abandonarnos nas mans de Deus. Abrahán non dubidou, aínda que sentía no seu corpo a carga da vellez e a incapacidade para ter un fillo. Nun mundo no que triúnfa o que se ve, o demostrable, nós, coma Abrahán, estamos chamad@s a poñer a nosa confianza en Deus, abríndonos ao seu proxecto liberador e ilusionante. E iso só o podemos facer desde un escenario: o mundo, desde o lugar onde nos desenvolvemos coma persoas: coa nosa familia, cos nosos compañeiros de traballo, cos nosos veciños… A que esperamos?.
  • SÍGUEME: Isto é o que nos di Xesús a cada un e a cada unha de nós. A súa misión ten un obxectivo concreto: que as persoas vivamos coma irmás. E para que isto sexa posible temos que cambiar o noso xeito de pensar e de vivir. Xesús invita a un ladrón a que se una a El, e Mateo abandona o mostrador de impostos desde onde roubaba. Descubriu en Xesús a un amigo que o curaba por dentro. Fronte disto, os fariseos critican. Eles nin se enteraban. Non sabían de qué ía a cousa. Eran cegos e xordos…. Pero non eran mudos. Se Xesús non tivera sentado cos pecadores, acusaríano de “clasista”, como sentou con eles, chámanlle “pecador”. Hoxe, coma onte, coma sempre, tamén nós criticamos, xulgamos e sentenciamos: se fas porque fas, se non fas porque non fas… o caso é ter sempre algo qué dicir.
A Xesús acúsano de estar rodeado de publicanos e pecadores. Hoxe, de que se acusa á Igrexa?, de que se nos acusa a nós?... pois de todo o contrario: de estar rodeados dos ricos, dos poderosos, de gustar do prestixio e do poder, de que nos custa entender que o compromiso cos últimos debe ser a razón da nosa vida. Cómpre, polo tanto, un cambio de rumbo. Aprendamos del e deixémonos enchoupar do seu testemuño.

ORACIÓN DOS FIEIS
Desde a invitación que nos fas a seguirte, compartimos agora a nosa oración comunitaria dicindo xunt@s:
QUE SAIBAMOS SEGUIR AS TÚAS PEGADAS
Pola Igrexa, para que seguindo o exemplo de Xesús, non exclúa nin xulgue a ninguén, senón que sexa quen de estar aberta a todas as persoas, preocupándose máis de ser acolledora e comprensiva para así manifestar o amor e a misericordia de Deus no noso mundo, OREMOS.
QUE SAIBAMOS SEGUIR AS TÚAS PEGADAS
Polas nosas comunidades, para que non teñamos medo a acoller a todas as persoas, especialmente a todas aquelas que na nosa sociedade están excluídas: enfermos da sida, drogaditos, presos, sen teito… mostrándolle a todos que son os preferidos de Deus, OREMOS.
QUE SAIBAMOS SEGUIR AS TÚAS PEGADAS
Por tod@s nós, para que nos deixemos enchoupar do Señor, e do mesmo xeito que Abrahán, experimentemos a cercanía e a confianza en Deus sendo persoas ilusionadas ante o futuro, abertas ao que os demais nos poidan aportar e sempre sumando esforzos para construír entre tod@s un mundo mellor, OREMOS.
QUE SAIBAMOS SEGUIR AS TÚAS PEGADAS
Grazas, Señor, por invitarnos a vivir unha fe comprometida e auténtica e non unha fe infantil e meramente social. PXNS. Amén

PARA A REFLEXIÓN
Polos camiños do mundo, Ti pasaches dicindo a verdade.
Polos camiños da terra, Ti fuches peregrino e mensaxeiro do Pai.
Polos camiños da historia, Ti estiveches atento aos signos dos tempos.
Polos camiños dos pobres, Ti fixeches a vontade do Pai.
Polos camiños de Deus, Ti fuches ao encontro de todos, fillos e marxinados.
Polos camiños da periferia, Ti anunciaches a Boa Nova.
Polos camiños dos irmáns, Ti fixeches o camiño cara ao Pai.
Polos camiños da vida,. Ti mesmo fixeches o teu propio camiño.
Polos teus camiños, lévame, Señor.

CANTOS
ENTRADA: Vinde axiña
LECTURAS: Con todas as creaturas
OFERTORIO: Señor Xesús, bendito sexas
COMUÑÓN: O amor é o meirande

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel