PÓRTICO
Moitas veces adoitamos dicir “sempre houbo clases”; e é certo: os de arriba preocúpanse de que a situación nos cambie; e os de abaixo traballan no máis dos casos para que a situación siga sendo a mesma pero dándolle a volta á tortilla: @s de arriba, abaixo e os de abaixo, arriba.
Esta situación que se dá no plano económico, político, social… tamén aparece no eido relixioso: os bos e os malos, os cristiáns con pedrigui e a xentuza, os piadosos e os descridos….son as categorías nas que se clasifica ás persoas crentes, dándolles a uns certos privilexios (honores, nomeamentos, fama, carguiños…) e a outros marxinación, descreto e mesmo desprezo.
E resulta que vén Xesús e, diante de tanta parafernalia, dinos que estamos equivocados, e contra do fácil (buscar o negativo de cada un de nós) El abre novas perspectivas, mira o fondo de cada persoa e rescata o positivo, o bo, o que podemos aportar ao cambio do mundo. Deixarémonos cuestionar?.
O PERDÓN
REMUÍÑO
ORACIÓN DOS FIEIS
Desde a invitación que nos fas a seguirte, compartimos agora a nosa oración comunitaria dicindo xunt@s:
PARA A REFLEXIÓN
Polos camiños do mundo, Ti pasaches dicindo a verdade.
Polos camiños da terra, Ti fuches peregrino e mensaxeiro do Pai.
Polos camiños da historia, Ti estiveches atento aos signos dos tempos.
Polos camiños dos pobres, Ti fixeches a vontade do Pai.
Polos camiños de Deus, Ti fuches ao encontro de todos, fillos e marxinados.
Polos camiños da periferia, Ti anunciaches a Boa Nova.
Polos camiños dos irmáns, Ti fixeches o camiño cara ao Pai.
Polos camiños da vida,. Ti mesmo fixeches o teu propio camiño.
Polos teus camiños, lévame, Señor.
CANTOS
ENTRADA: Vinde axiña
LECTURAS: Con todas as creaturas
OFERTORIO: Señor Xesús, bendito sexas
COMUÑÓN: O amor é o meirande
Moitas veces adoitamos dicir “sempre houbo clases”; e é certo: os de arriba preocúpanse de que a situación nos cambie; e os de abaixo traballan no máis dos casos para que a situación siga sendo a mesma pero dándolle a volta á tortilla: @s de arriba, abaixo e os de abaixo, arriba.
Esta situación que se dá no plano económico, político, social… tamén aparece no eido relixioso: os bos e os malos, os cristiáns con pedrigui e a xentuza, os piadosos e os descridos….son as categorías nas que se clasifica ás persoas crentes, dándolles a uns certos privilexios (honores, nomeamentos, fama, carguiños…) e a outros marxinación, descreto e mesmo desprezo.
E resulta que vén Xesús e, diante de tanta parafernalia, dinos que estamos equivocados, e contra do fácil (buscar o negativo de cada un de nós) El abre novas perspectivas, mira o fondo de cada persoa e rescata o positivo, o bo, o que podemos aportar ao cambio do mundo. Deixarémonos cuestionar?.
O PERDÓN
- Porque cando nos chamas, miramos para a mesa chea de bens, de prestixio, de comodidades… e cústanos deixala atrás para comezar unha nova vida, SEÑOR, TOCA O NOSO CORAZÓN.
- Porque se nos enche a boca dicindo que cremos en Ti, cando en realidade seguimos tendo un corazón de pedra, incapaz de comprender, de sentir compaixón, de doerse dos irmáns, CRISTO, TOCA O NOSO CORAZÓN.
- Polas veces nas que rexeitamos ás persoas polo seu xeito de pensar, porque nos levan a contraria, porque nos cuestionan,SEÑOR, TOCA O NOSO CORAZÓN.
REMUÍÑO
- MISERICORDIA QUERO E NON SACRIFICIOS: Xesús plantéxanos que o importante é ter un corazón misericordioso e tolerante e non os sacrificios e o culto que poidamos realizar. Insiste en que isto ten que vir acompañado sempre dun convencemento interior e dun cambio de vida, porque do contrario corremos o risco de relativizalo e baleiralo de contido. E isto ten moita actualidade para cada un e cada unha de nós: podemos ir ás celebracións, rezar, cantar…; pero se descoidamos o amor e a xustiza, todo o anterior deixa de ter efecto na nosa vida. Así ten que xurdir unha pregunta: en que poñemos a énfase, nas normas ou no amor?; nas estruturas ou nas persoas?. Xesús é claro: o máis importante para El, o que predicou e viviu, é o mandado do amor, por riba de normas e cultos. Este enche de sentido toda unha vida
- NON DUBIDOU: Porque a fe é invitación a desinstalarnos, a saírmos das nosas rutinas e comodidades; é invitación a abandonarnos nas mans de Deus. Abrahán non dubidou, aínda que sentía no seu corpo a carga da vellez e a incapacidade para ter un fillo. Nun mundo no que triúnfa o que se ve, o demostrable, nós, coma Abrahán, estamos chamad@s a poñer a nosa confianza en Deus, abríndonos ao seu proxecto liberador e ilusionante. E iso só o podemos facer desde un escenario: o mundo, desde o lugar onde nos desenvolvemos coma persoas: coa nosa familia, cos nosos compañeiros de traballo, cos nosos veciños… A que esperamos?.
- SÍGUEME: Isto é o que nos di Xesús a cada un e a cada unha de nós. A súa misión ten un obxectivo concreto: que as persoas vivamos coma irmás. E para que isto sexa posible temos que cambiar o noso xeito de pensar e de vivir. Xesús invita a un ladrón a que se una a El, e Mateo abandona o mostrador de impostos desde onde roubaba. Descubriu en Xesús a un amigo que o curaba por dentro. Fronte disto, os fariseos critican. Eles nin se enteraban. Non sabían de qué ía a cousa. Eran cegos e xordos…. Pero non eran mudos. Se Xesús non tivera sentado cos pecadores, acusaríano de “clasista”, como sentou con eles, chámanlle “pecador”. Hoxe, coma onte, coma sempre, tamén nós criticamos, xulgamos e sentenciamos: se fas porque fas, se non fas porque non fas… o caso é ter sempre algo qué dicir.
ORACIÓN DOS FIEIS
Desde a invitación que nos fas a seguirte, compartimos agora a nosa oración comunitaria dicindo xunt@s:
QUE SAIBAMOS SEGUIR AS TÚAS PEGADAS
Pola Igrexa, para que seguindo o exemplo de Xesús, non exclúa nin xulgue a ninguén, senón que sexa quen de estar aberta a todas as persoas, preocupándose máis de ser acolledora e comprensiva para así manifestar o amor e a misericordia de Deus no noso mundo, OREMOS.QUE SAIBAMOS SEGUIR AS TÚAS PEGADAS
Polas nosas comunidades, para que non teñamos medo a acoller a todas as persoas, especialmente a todas aquelas que na nosa sociedade están excluídas: enfermos da sida, drogaditos, presos, sen teito… mostrándolle a todos que son os preferidos de Deus, OREMOS.QUE SAIBAMOS SEGUIR AS TÚAS PEGADAS
Por tod@s nós, para que nos deixemos enchoupar do Señor, e do mesmo xeito que Abrahán, experimentemos a cercanía e a confianza en Deus sendo persoas ilusionadas ante o futuro, abertas ao que os demais nos poidan aportar e sempre sumando esforzos para construír entre tod@s un mundo mellor, OREMOS.QUE SAIBAMOS SEGUIR AS TÚAS PEGADAS
Grazas, Señor, por invitarnos a vivir unha fe comprometida e auténtica e non unha fe infantil e meramente social. PXNS. Amén
PARA A REFLEXIÓN
Polos camiños do mundo, Ti pasaches dicindo a verdade.
Polos camiños da terra, Ti fuches peregrino e mensaxeiro do Pai.
Polos camiños da historia, Ti estiveches atento aos signos dos tempos.
Polos camiños dos pobres, Ti fixeches a vontade do Pai.
Polos camiños de Deus, Ti fuches ao encontro de todos, fillos e marxinados.
Polos camiños da periferia, Ti anunciaches a Boa Nova.
Polos camiños dos irmáns, Ti fixeches o camiño cara ao Pai.
Polos camiños da vida,. Ti mesmo fixeches o teu propio camiño.
Polos teus camiños, lévame, Señor.
CANTOS
ENTRADA: Vinde axiña
LECTURAS: Con todas as creaturas
OFERTORIO: Señor Xesús, bendito sexas
COMUÑÓN: O amor é o meirande
Comentarios