Ir al contenido principal

Domingo 11 TO 2008

Porque recibimos de balde,

que saibamos dar de balde

Pórtico

Tamén hoxe, como fixo cos seus apóstolos, Xesús segue chamando. Esa chamada é a cada un e cada unha de nós; e como ocorría naquel momento, correspóndenos responder non só coa palabra, senón cos feitos. A misión é anunciar a Boa nova do Reino, o que supón estar cerca das doenzas e dificultades das nosas xentes para poñer mans e corazón na tarefa de ilas curando.

Que a celebración de hoxe nos faga sensibles á necesaria dispoñibilidade que debemos ter para que o anuncio do Reino se vaia convertendo en actitudes e accións.

Perdón

  • Porque en demasiadas ocasións da nosa vida as nosas inseguridades, os nosos medos, as presións do noso contorno…fan que non sexamos fieis e coherentes coas nosas convicións, SEÑOR, QUE VIVAMOS NA GRATUIDADE.
  • Cristo, que nos esforcemos por deixar atrás a tentación do egoísmo e a comenencia na relación cos irmáns, CRISTO, QUE VIVAMOS NA GRATUIDADE.
  • Porque non somos capaces de experimentar en nós a túa xenerosidade gratuíta, solidaria e misericordiosa, SEÑOR, QUE VIVAMOS NA GRATUIDADE.

Remuíño

ð Moitos cristiáns pensan estar vivindo a súa fe con responsabilidade porque se preocupan de cumprir determinadas prácticas relixiosas e tratan de axustar o seu comportamento a unhas normas morais e a unhas leis eclesiásticas.

Do mesmo xeito, moitas comunidades pensan estar cumprindo fielmente a súa misión porque se afanan en ofrecer diversos servizos de catequese e por celebrar dignamente o culto.

Pero, é isto o que Xesús quería poñer de manifesto ao enviar aos seus discípulos polo mundo?, é esta a vida que quería infundir no medio das persoas?.

Cómpre escoitar de novo as palabras de Xesús para redescubrir a verdadeira misión dos crentes na sociedade. Así, a nosa primeira tarefa tamén hoxe é proclamar que Deus está preto das persoas, empeñado en salvalas e facelas felices. Pero este anuncio dun Deus salvador non se fai por medio de discursos e palabras suxestivas, non se proclama pola radio nin se difunde por televisión, non se asegura só con catequeses nin clases de relixión.

Só hai un xeito de proclamar a Deus: traballar de balde por infundir ás persoas unha nova vida:

Ø Curar enfermos, liberando ás persoas de todo aquilo que as fai sufrir, sandando a quen se sente destruído pola dor ou anguriado pola dureza da vida.

Ø Resucitar mortos, liberar ás persoas de todo aquilo que mata a súa esperanza. Esperta de novo á vida, á confianza, á vontade de loita.

Ø Limpar gafos, limpar a nosa sociedade de mentiras, hipocrisías e convencionalismos, vivindo con verdade, sinxeleza e honradez.

Ø Liberar ás persoas de ídolos que escravizan, posúen e perverten a nosa convivencia.

  • Son moitos os textos nos que Deus chama: Abrahám, Moisés, Xeremías... a Alianza é a expresión deste saír de Deus ao noso encontro. Acollelo supón que estamos dispostos non a converter a Deus no recurso fácil e manipulable aos nosos intereses, senón estar dispost@s a levalo á vida. O traballo é moito, ninguén sobra e tod@s somos necesarios. Se El o fixo de balde, tamén nós así temos que facelo, o que leva a cuestionar tantos comportamentos dos que se non hai cartos, prebendas ou beneficios polo medio, non só non se converten en anunciadores do Reino, senón que se negan a realizar a misión para a que foron chamados! Non esquezamos nunca, tod@s, pero especialmente: curas, bispos, papa... que o que temos recibido de balde, de balde temos que dalo.
  • Velaquí a fermosa tarefa para a que Xesús nos require: liberar ás persoas para anunciar a Deus. Porque para Deus somos alguén, desde esa confianza, desde o sentírmonos queridos e recoñecidos por El, anunciámolo co noso actuar. Comecemos.

Oración Da comunidade

Invitados hoxe a descubrir a importancia da fe na gratuidade da nosa vida, poñémonos nas mans de Deus para que nos dea folgos que nos leven a afastarnos de caer na tentación de facer da fe un supermercado de grande rendibilidade económica. Oramos dicindo:

QUE APRENDAMOS A VIVIR A FE NA GRATUIDADE

1. A anada é moita; pero os traballadores son poucos. Para que a Igrexa en todos os seus membros: papa, bispos, curas e segrares se afaste da tentación de converter a fe nunha cuestión mercantil, esquecendo que o amor e a entrega aos demais son os que nos achegan a Deus, OREMOS.

QUE APRENDAMOS A VIVIR A FE NA GRATUIDADE

2. E xa que de balde recibistes, dade de balde tamén. Para que nas nosas comunidades non confundamos a mensaxe do Reino con comportamentos pouco fieis e contrarios ao que é a gratuidade, axuda, colaboración e participación activa, OREMOS.

QUE APRENDAMOS A VIVIR A FE NA GRATUIDADE

3. Servide ao Señor con alegría. Por tod@s @s que estamos aquí xunt@s, para que vivamos na ledicia, na fidelidade e na entrega, respondendo xenerosamente á túa chamada, OREMOS.

QUE APRENDAMOS A VIVIR A FE NA GRATUIDADE

Grazas por descubrirnos o teu rostro humano, alegre e que busca canto axuda a tod@s e non o que beneficia só a uns poucos elixidos.P.X.N.S.Amén.

Reflexión

Facede discípulos, non mestres;

facede persoas, non escravos;

facede camiñantes, non xente asentada;

facede servidores, non xefes.

Facede irmáns.

Facede crentes, non xente crida;

facede buscadores da verdade, non amos de certezas;

facede creadores, non imitadores;

facede cidadáns, non estranxeiros:

Facede irmáns.

Facede persoas de encontro,

con entrañas e tenrura,

con promesas e esperanzas,

con presenza e paciencia,

con misión e envío.

Facede irmáns.

Facede discípulos meus;

dádelle todo o que eu vos din;

descargade as vosas costas e sentídevos irmáns.

Ulibarri, F.

Cantos

Entrada: Todos xuntos/Vinde axiña

Lecturas: Escoita ao Señor

Ofertorio: Grazas, Señor, graciñas

Comuñón: Acharte presente na vida

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

4 advento 2024

    HUMILDES CARPINTEIRAS E CARPINTEIROS DO BERCE DA SINXELEZA ACOLLEDORA SINAL DE ADVENTO Completamos o noso berce.   CANTO GOZOSO o    ENTRADA:  Volve Señor (Nº 90) o    LECTURAS:  Vén axiña visitarnos (Nº 86) o    OFERTORIO:  Recibe, Señor (Nº 31) o    COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   OLLOS DE ESPERANZA              Belén era unha aldea pequeniña, un lugar que pasaba totalmente desapercibido e que semellaba pouco ou nada importante. Ata que unha noite converteuse en lugar de salvación e acollida, porque alí naceu o Fillo de Deus. Neste cuarto e derradeiro domingo do Advento, Belén quere ser para todas e todos nós un recordatorio claro de que Deus está no sinxelo, no humilde, na xente máis esquecida e que, ao igual que Belén, é moitas veces invisibilizada e marxinada.    CORAZÓN MISERICORDIOSO ·      ...