E NÓS QUE SOMOS,
XOIO OU SEMENTE BOA?
Pórtico
Xuntámonos como comunidade crente para celebrar o día do Señor, e traemos a nosa vida para que El a acolla e a enforteza. Alentados pola palabra que escoitaremos e polo pan que se nos partirá como alimento, descubramos a súa presenza e abramos o noso corazón ao vento do Espírito.
Perdón
* Porque moitas veces somos xoio que causa división, que provoca malos entendidos, que medra por riba dos demais, SEÑOR, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE.
* Polas veces en que nos convertemos en xuíces dos demais e somos incapaces de comprender situacións e motivacións, CRISTO, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE.
* Porque pensamos que os bos somos nós, os cristiáns, e tod@s os que pensen ou actúen diferente son os malos, SEÑOR, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE.
Remuíño
* O FERMENTO QUE FAI LEVEDAR TODA A MASA: O domingo pasado Xesús falábanos do gran que cae na terra e hoxe faino do poder transformador que ten o Reino de Deus. Pero este crecemento é segundo o xeito de Deus, non segundo o noso. Fixémonos como actúa Deus na historia da Salvación: escolle a persoas débiles (Moisés, David, Xeremías, Xob,); a un pobo insignificante (Israel); o seu Fillo nace nunha corte e foi sempre pobre; os apóstolos eran xente humilde do pobo e non letrados e estudosos… en resumo,é no pequeno e dende o pequeno e o humilde onde actúa a forza de Deus. Así debemos actuar os cristiáns: non baseado no poder, nin na rixidez das estruturas, nin na prepotencia, nin en que nos aplaudan polo ben que o facemos. Temos que ser ese fermento que leveda a realidade e a transforma dándolle alegría e sabor, poñendo optimismo e unindo forzas entre tod@s. Lembremos a invitación de Xesús: que non saiba a túa man esquerda o que fai a túa dereita.
* DEIXALOS CRECER XUNTOS DEICA A SEGA: Xesús coa parábola do trigo e do xoio, fálanos do ben e do mal, das persoas boas e malas que conviven no mundo. Lembramos así os esforzos de tanta xente en facer comunidade;a entrega desinteresada de milleiros de voluntarios; a doazón de tempo e diñeiro para proxectos de desenvolvemento integral das persoas… Pero convivindo con estas realidades tamén atopamos a outra cara da moeda: persoas só interesadas en si mesmas; persoas que por unha idea son capaces de matar; conflitos armados por intereses económicos; outras estruturas de mal que existen no mundo…. Nembargantes, diante desta convivencia, non nos toca a nós xulgar por que existe o ben e o mal, senón ao contrario, a nosa tarefa consiste en traballar e loitar para que cada vez haxa menos mal no mundo. Necesitamos a paciencia do dono da viña, que espera a que madure a semente, pois o xoio está tamén nas nosas familias, nas nosas comunidades, entre os nosos veciños e en ós mesmos. Por iso non debemos considerar aos demais os malos, necesitamos autocrítica, ver o mal que hai en nós para converternos e logo poder transformar. Temos que evitar o integrismo, as ideas fixas, os xestos agresivos e defensivos que xorden ao pensar que estamos cercados polo mal. Teñamos a paciencia e a misericordia de Deus, e non esquezamos que con cada un, o Señor ten paciencia infinita, ou así llo pedimos cando recoñecemos que somos débiles. Lembremos a parábola da figueira á que o amo lle deu tempo ata que dera froito.
Oración da comunidade
Señor, Ti es paciente con tod@s e respectas a nosa liberdade, completa a oración que agora che presentamos dicindo:
SEXAMOS LEVADURA QUE TRANSFORMA O MUNDO
* Pola Igrexa, para que, valorando e querendo ás persoas, sexa quen de transformar a realidade, quitando estruturas de morte e marxinación, e non erixíndose en xuíz intransixente, OREMOS:
SEXAMOS LEVADURA QUE TRANSFORMA O MUNDO
* Polas nosas comunidades, para que non teñan medo a acoller a tódalas persoas, especialmente a aquelas consideradas malas porque actúan dun xeito diferente, porque pensan diferente a nós ou porque non tiveron as mesmas oportunidades ca nós, OREMOS:
SEXAMOS LEVADURA QUE TRANSFORMA O MUNDO
* Por todos nós, para que non sexamos motivo de desunión entre as persoas e polo contrario, busquemos unir esforzos, buscar puntos de encontro e así facer da nosa terra un ámbito de realización humana e do Reino, OREMOS:
SEXAMOS LEVADURA QUE TRANSFORMA O MUNDO
Grazas, Señor, porque segues a ter paciencia con tod@s nós. Danos azos para seguir os teus camiños. PXNS.
PARA A REFLEXIÓN
FÁLTAME, SEÑOR, PACIENCIA
Fáltame, Señor, paciencia:
para analizar e saborear as cousas e os acontecementos,
para escoitar as estrelase as árbores,
para comprender o latexo da historia.
Fáltame paciencia, Señor,
para confiar que as persoas poden cambiar, que se están facendo,
que lles é posible a conversión.
Aínda así,
cántas etiquetas impoñemos!,
cánta dor e cántos muros creados!,
cómo pechamos a confianza e a proximidade,
afogadas por unha "fama" levantada!.
Invítanos, Señor,
a iniciar unha felicidade nova e paradóxica:
a felicidade de ser, sentíndonos nos outros,
a felicidade de ser felices, felicitándonos,
a felicidade da dor compartida,
a felicidade da fame alimentada,
a felicidade dunha misericordia universal e próxima,
concreta e aberta, sinxela e atrevida.
Danos, Señor, a túa misericordia,
aquela que nos fai familia,
aquela que nos limpa o egoísmo e a comodidade,
aquela misericordia que Ti viviche.
Cantos
* Entrada: Temos unha festa
* Lecturas: Como che cantarei
* Ofertorio: O mar as estrelas
* Comuñón: Pedras vivas
XOIO OU SEMENTE BOA?
Pórtico
Xuntámonos como comunidade crente para celebrar o día do Señor, e traemos a nosa vida para que El a acolla e a enforteza. Alentados pola palabra que escoitaremos e polo pan que se nos partirá como alimento, descubramos a súa presenza e abramos o noso corazón ao vento do Espírito.
Perdón
* Porque moitas veces somos xoio que causa división, que provoca malos entendidos, que medra por riba dos demais, SEÑOR, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE.
* Polas veces en que nos convertemos en xuíces dos demais e somos incapaces de comprender situacións e motivacións, CRISTO, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE.
* Porque pensamos que os bos somos nós, os cristiáns, e tod@s os que pensen ou actúen diferente son os malos, SEÑOR, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE.
Remuíño
* O FERMENTO QUE FAI LEVEDAR TODA A MASA: O domingo pasado Xesús falábanos do gran que cae na terra e hoxe faino do poder transformador que ten o Reino de Deus. Pero este crecemento é segundo o xeito de Deus, non segundo o noso. Fixémonos como actúa Deus na historia da Salvación: escolle a persoas débiles (Moisés, David, Xeremías, Xob,); a un pobo insignificante (Israel); o seu Fillo nace nunha corte e foi sempre pobre; os apóstolos eran xente humilde do pobo e non letrados e estudosos… en resumo,é no pequeno e dende o pequeno e o humilde onde actúa a forza de Deus. Así debemos actuar os cristiáns: non baseado no poder, nin na rixidez das estruturas, nin na prepotencia, nin en que nos aplaudan polo ben que o facemos. Temos que ser ese fermento que leveda a realidade e a transforma dándolle alegría e sabor, poñendo optimismo e unindo forzas entre tod@s. Lembremos a invitación de Xesús: que non saiba a túa man esquerda o que fai a túa dereita.
* DEIXALOS CRECER XUNTOS DEICA A SEGA: Xesús coa parábola do trigo e do xoio, fálanos do ben e do mal, das persoas boas e malas que conviven no mundo. Lembramos así os esforzos de tanta xente en facer comunidade;a entrega desinteresada de milleiros de voluntarios; a doazón de tempo e diñeiro para proxectos de desenvolvemento integral das persoas… Pero convivindo con estas realidades tamén atopamos a outra cara da moeda: persoas só interesadas en si mesmas; persoas que por unha idea son capaces de matar; conflitos armados por intereses económicos; outras estruturas de mal que existen no mundo…. Nembargantes, diante desta convivencia, non nos toca a nós xulgar por que existe o ben e o mal, senón ao contrario, a nosa tarefa consiste en traballar e loitar para que cada vez haxa menos mal no mundo. Necesitamos a paciencia do dono da viña, que espera a que madure a semente, pois o xoio está tamén nas nosas familias, nas nosas comunidades, entre os nosos veciños e en ós mesmos. Por iso non debemos considerar aos demais os malos, necesitamos autocrítica, ver o mal que hai en nós para converternos e logo poder transformar. Temos que evitar o integrismo, as ideas fixas, os xestos agresivos e defensivos que xorden ao pensar que estamos cercados polo mal. Teñamos a paciencia e a misericordia de Deus, e non esquezamos que con cada un, o Señor ten paciencia infinita, ou así llo pedimos cando recoñecemos que somos débiles. Lembremos a parábola da figueira á que o amo lle deu tempo ata que dera froito.
Oración da comunidade
Señor, Ti es paciente con tod@s e respectas a nosa liberdade, completa a oración que agora che presentamos dicindo:
SEXAMOS LEVADURA QUE TRANSFORMA O MUNDO
* Pola Igrexa, para que, valorando e querendo ás persoas, sexa quen de transformar a realidade, quitando estruturas de morte e marxinación, e non erixíndose en xuíz intransixente, OREMOS:
SEXAMOS LEVADURA QUE TRANSFORMA O MUNDO
* Polas nosas comunidades, para que non teñan medo a acoller a tódalas persoas, especialmente a aquelas consideradas malas porque actúan dun xeito diferente, porque pensan diferente a nós ou porque non tiveron as mesmas oportunidades ca nós, OREMOS:
SEXAMOS LEVADURA QUE TRANSFORMA O MUNDO
* Por todos nós, para que non sexamos motivo de desunión entre as persoas e polo contrario, busquemos unir esforzos, buscar puntos de encontro e así facer da nosa terra un ámbito de realización humana e do Reino, OREMOS:
SEXAMOS LEVADURA QUE TRANSFORMA O MUNDO
Grazas, Señor, porque segues a ter paciencia con tod@s nós. Danos azos para seguir os teus camiños. PXNS.
PARA A REFLEXIÓN
FÁLTAME, SEÑOR, PACIENCIA
Fáltame, Señor, paciencia:
para analizar e saborear as cousas e os acontecementos,
para escoitar as estrelase as árbores,
para comprender o latexo da historia.
Fáltame paciencia, Señor,
para confiar que as persoas poden cambiar, que se están facendo,
que lles é posible a conversión.
Aínda así,
cántas etiquetas impoñemos!,
cánta dor e cántos muros creados!,
cómo pechamos a confianza e a proximidade,
afogadas por unha "fama" levantada!.
Invítanos, Señor,
a iniciar unha felicidade nova e paradóxica:
a felicidade de ser, sentíndonos nos outros,
a felicidade de ser felices, felicitándonos,
a felicidade da dor compartida,
a felicidade da fame alimentada,
a felicidade dunha misericordia universal e próxima,
concreta e aberta, sinxela e atrevida.
Danos, Señor, a túa misericordia,
aquela que nos fai familia,
aquela que nos limpa o egoísmo e a comodidade,
aquela misericordia que Ti viviche.
Cantos
* Entrada: Temos unha festa
* Lecturas: Como che cantarei
* Ofertorio: O mar as estrelas
* Comuñón: Pedras vivas
Comentarios