FALAR PARA QUE SE ENTENDA E NON PARA QUE SE FALE DE NÓS
PÓRTICO
Son moitas as veces nas que se di que a Igrexa se ten posicionado sobre este ou aqueloutro tema. Pero cando se afirma iso somentes aparece a voz dos bispos (e case sempre os mesmos bispos), que no nome da toda a Igrexa –non o esquezamos: Igrexa somos tod@s–, manifestan que ese é o pensamento da Igrexa. A partires de aí, xa temos polémica montada a través dos medios de comunicación, e minutos nos telexornais por dous ou tres días, ata a próxima. Faise valer deste xeito aquilo de “que falen de nós, inda que sexa mal”.
Pero máis alá das polémicas, poderíamos preguntarnos: é de verdade a voz da Igrexa?. Ou é a voz, autorizada e á que sempre debemos prestar atención, dos bispos?. Porque non é o mesmo unha cousa ca outra. Pois se Igrexa somos tod@s, algo teremos que dicir os demais cristiáns sobre cuestións que nos afectan e estamos a vivir, moitas das veces a sufrir. E teremos que facelo sen buscar polémica, pero sen esquecer que como crentes tamén temos voz e dereito a ser escoitados, e que non se debe confundir voz do maxisterio –os bispos son mestres- coa voz de toda a Igrexa.
Que a festa de Pentecostes nos axude a descubrir que o importante non é que haxa unha sola voz, senón que, inda que haxa moitas, poidamos entendernos
PERDÓN
- Por excluír da comuñón eclesial a quen non pensa coma nós, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS AO ESPÍRITO.
- Por crer que só debe haber unha voz na Igrexa, esquecendo que en Pentecostes eran moitas e entendíanse, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS AO ESPÍRITO.
- Porque moitas veces preferimos deixarnos levar e non poñer reflexión, forza e dinamismo no que facemos, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS AO ESPÍRITO
REMUÍÑO
Como en Pentecostes, tamén nós hoxe máis que nunca, somos urxidos a non esquecer qué significou que os Apóstolos sentisen a forza do Espírito. Si, hoxe máis que nunca, porque estamos a vivir un momento no que parece que quen non pensa igual, quen é capaz de tender pontes de diálogo con outras visións, quen se aparta da dura liña oficial, non só non é ben considerado, senón que se lle tacha de rupturista e fóra da comuñón; case que de traidor ao Espírito e á mensaxe de Xesús. Porén, a primeira lectura de hoxe dinos todo o contrario; é dicir, os Apóstolos perderon o medo e foron capaces de dicir o que sentían e querían comunicar, e non só iso, senón que, ao facelo, os que os escoitaban eran capaces de entendelos, e non se crían únicos en impoñer o que un pensaba, senón que buscaban que todos escoitasen e comprendesen. Hoxe a Igrexa, moitas das veces, parece camiñar no senso contrario, parece que quere falar para que non a entendan ou para que con ela polemicen. Non estaría de máis que todos nós prestásemos máis atención ao que significa a festa de hoxe e actuaramos en consecuencia.
E porque Xesús é o Señor, e o seu Espírito vai camiñando no medio de toda a Igrexa, non ao lado duns poucos, sabemos, e estamos chamados a vivilo con convicción e confianza, que na Igrexa hai pluralidade, non uniformidade nin pensamento único. Por iso, desde a confesión na fe do Deus que nos deixou ao Espírito con nós para seguir sementando esperanza e vida, tamén dicimos, cremos, e desde aí vivimos, sabendo que: ”Hai diversidade de servizos, pero un Señor. Hai diversidade de realizacións, pero un mesmo Deus,que é quen realiza todo en tod@s”. Pois se é así, e Paulo non tiña dúbida ningunha, non deberiamos perder tempo, ou desaproveitalo en cousas que só desgastan e cansan, pero non nos fan nin anunciar nin testemuñar a mensaxe. Porque se El nos mandou que foramos testemuñas, isto non pode acadarse mentres andemos a discutir sobre cousas que non so non unen nin dignifican, senón que van posibilitando que moitas persoas se vaian afastando da Igrexa e dos que a ela a representan. Pois se o corpo é un tendo moitos membros,e todos son importantes, así tamén na Igrexa, tod@s valemos e ninguén ha ser excluído, o único que necesitamos é querer facelo. A que esperamos?
Por iso, coma os xudeus, temos que perder o medo, non deixar que outros falen por nós, e deixar que a forza do Espírito entre en nós para poder responder ao envío de Xesús: ”tamén eu vos mando a vós”. Non será que nos é máis doado falar doutros que non nos deixan, para agochar a nosa mediocridade do non querer vivi-la dispoñibilidade?.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Que deixando entrar na nosa comunidade a forza do Espírito, nos esforcemos por encher o mundo da túa semente. Con esta convicción dicimos xuntos:
MANDA O TEU ESPÍRITO, SEÑOR
Para que toda a Igrexa, non só os seus pastores, sexa voz no medio do mundo que alente proxectos solidarios e humanizadores, que leven dignidade a tantas persoas ás que non se lle recoñece, OREMOS.
MANDA O TEU ESPÍRITO, SEÑOR
Para que nas nosas comunidades deixemos de render ao mínimo, ritos baleiros e costumes, e nos deixemos levar da forza do Espírito para ser creativos, solidarios, cercanos, e sempre dispostos a ofrecer as nosas mans para canto sexa colaboración comunitaria, OREMOS.
MANDA O TEU ESPÍRITO, SEÑOR
Por tod@s nós, para que na nosa vida, non teñamos medo á novidade do Espírito que nos invita a sacar de nós o vello, o anacrónico, e a poñer creatividade, ilusión e dinamismo na nosa vivencia da fe e na relación coas persoas, OREMOS
MANDA O TEU ESPÍRITO, SEÑOR
Grazas,Señor, por non querer deixarnos orfos, e deixarnos ao Espírito coma compañeiro na andaina da nosa vida. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
que, por medio do teu Fillo, lle fas ao mundo.
Bendicímoste por ter posto o teu Espírito
en homes e mulleres, en nenos e adultos,
e en toda a historia humana:
Espírito de forza nos seus xuíces e gobernantes,
Espírito creador nos seus sabios investigadores,
Espírito soñador nos seus artistas e poetas,
Espírito solidario nos seus pobres pobres;
Espírito de vida no pobo.
Que o Espírito nos dea forza para loitar
pola verdade, a xustiza e o amor,
luz para comprender a todas as persoas,
axuda para servir,
xenerosidade para amar,
solidariedade para vivir,
paciencia para esperar...
Pai, que o teu Espírito sopre sobre a Igrexa,
dándolle unidade e nova savia evanxélica;
que lle traia a todos os pobos, razas e nacións
a liberdade, a igualdade e a fraternidade.
E finalmente, fainos sensibles
á acción do teu Espírito no mundo e na historia.
Axúdanos a descubrilo na ciencia,
na cultura, no traballo, na técnica,
en todo aquilo que o ser humano e o Espírito
preparan conxuntamente no alumbramento
dos ceos novos e da terra nova.
Por Xesucristo, o teu Fillo resucitado e irmán noso. Amén.
CANTOS
ENTRADA: Temos unha festa
LECTURAS: Manda o teu Espírito
OFERTORIO: Grazas, Señor, graciñas
COMUÑÓN: Eu soñei
Comentarios