Ir al contenido principal

CORPUS 2009

SE NON QUERES FORMAR PARTE DUNHA SOCIEDADE LIMITADA, FACILITA A PARTICIPACIÓN DE TOD@S


 

PÓRTICO


 

O mundo ten fame de pan: 862 millóns de fament@s e outras tantas persoas insuficientemente alimentadas. Un día, Xesús multiplicou os pans. Non trataba só de dar solución a un problema, senón de marcar un comportamento liberador. Hoxe, non faría falla multiplicar, bastaría con sumar e dividir correctamente, é dicir, solidariamente. bastaría con racionalizar a administración dos nosos bens, pois gastamos duascentas veces máis na morte (armas e guerras) que na promoción, dignificación e desenvolvemento da vida.

O Señor invítanos á súa mesa, na que atoparemos pan abundante, viño excelente, amizade verdadeira e amor ata o límite. Poñámola no centro das nosas prazas e dos nosos corazóns.


 

O PERDÓN


 

  • Polo noso egoísmo, porque non queremos compartir os nosos pans, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á SOLIDARIEDADE.
  • Pola nosa intolerancia, porque seguimos mantendo marxinacións e exclusións, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á SOLIDARIEDADE.
  • Pola nosa insolidariedade, porque non contamos nin valoramos aos pobres, e non descubrimos neles a presenza de Cristo, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á SOLIDARIEDADE.


 

REMUÍÑO


 

  • Presenza e cercanía: Unha das cousas que moit@s lle achacan aos políticos unha vez que conseguiron ser elixidos, ou gañar unhas eleccións, é a súa pouca memoria, o rápido que esquecen as promesas e ás persoas que os votaron. Pois ben, a celebración de hoxe, Corpus, quere poñer de manifesto todo o contrario ao que viñamos dicindo. É dicir, que aquel que pasou polo mundo facendo o ben, e foi capaz de arriscar a súa vida ata entregala para que a xustiza e a paz puideran agromar no medio do mundo, hoxe faise presente nas nosas rúas e prazas para dicirnos que non se esqueceu de nós, que segue ao noso lado, que para El seguimos sendo importantes, que nin se esquece nin nos esquece. É hoxe a festa da cercanía de Deus. E se nós andamos pólas rúas e nelas nos atopamos cos demais, nelas disfrutamos da conversa pausada ou rápida cos amigos e coñecidos, se nelas tamén temos participado de tristuras e dor; pois ese mesmo lugar, hoxe quere percorrelo acompañándonos o Señor, para mostrarnos unha vez máis que para El somos importantes.
  • E tan importantes que nesta súa visita polas nosas rúas, non deixa e lembrarnos a importancia e a sinceridade da nosa solidariedade para cos máis necesitados, os excluídos, os últimos, e tamén non tan últimos da sociedade. Si, porque hoxe tamén se nos fai unha chamada para que non viremos a cara para outro lado, e non agochemos a cabeza para evitar así ver a realidade. Por iso non podemos esquecer que hoxe é o día no que Cáritas quere poñernos diante o rostro, tantos rostros de Cristo, que van quedando nas beiras das nosas parroquias, cidades, pobos… por mor da crise, si, pero tamén porque namentres nós puidemos ter oportunidades, a eles se lles foron pechando portas e posibilidades. E xa non podemos quedar impasibles diante desta situación; Corpus e Cáritas móstranse hoxe unidos polo amor: o amor do Deus cuxa fe confesamos, e que nos invitou a ir polo mundo facendo o que El fixo; e o amor entregado e solidario de voluntarios e colaboradores, cristiáns e non cristiáns, que poñen medios e tempo ao servizo de cantos sendo icona de Xesús, non somente non son recoñecidos coma tales, senón que se lles nega a posibilidade dunha vida feliz con eles mesmos e cos seus. Corpus, é tamén o día no que os rostros dos que van quedando á marxe queren facerse presentes ao Deus que, tamén a eles, lles sae ao encontro.
  • Finalmente, Corpus, quere ser tamén un momento de reflexión para que nos deamos conta de que a fe non é algo nin teórico nin reducido ao ámbito das paredes do templo, senón que o que alí se celebra, ha ser vivido, coa presenza dos que rezamos agradecendo e pedindo a Deus, cada día e coas persoas coas que nos imos atopando cada día. Corpus, quere ser a reivindicación de Xesús, para que non o deixemos pechado no sagrario, porque inda que alí puidera estar moi ben, e sempre protexido, El, como fixo sempre ao longo da súa vida, non quere ser unha lembranza do pasado, senón unha presenza real que sabe aledarse con que se alegra, consolar a quen necesita consolo, e chorar con quen está triste e necesita mans e corazón para saír cara a diante. Por iso cantamos con convencemento e sentido orante: "Salve, santo sacramento, medicina e alimento, corpo e sangue non finxidos".


 

ORACIÓN DA COMUNIDADE


 

Neste día no que, unha vez máis, Cristo nos ofrece sinais do seu amor, oramos confiadamente ao Pai de misericordia dicindo:


 

GRAZAS POR DARNOS DESTE PAN


 

  • Pola Igrexa, para que entendamos que temos un compromiso fondo de traballar sempre para que se vexan respectados e defendidos os dereitos de todas as persoas en todo o mundo, OREMOS.


 

GRAZAS POR DARNOS DESTE PAN


 

  • Por todas as persoas que, dun xeito ou doutro, desde Cáritas ou desde calquera outra ONG, son a voz dos sen voz; para que nunca cansen no seu traballo e atopen sempre a nosa axuda solidaria, OREMOS.


 

GRAZAS POR DARNOS DESTE PAN


 

  • Por tod@s nós, que hoxe compartimos, unha vez máis, a mesa solidaria da Eucaristía. Para que comprendamos que esta mesa significa comuñón fronte a exclusión, integración fronte a marxinación; participación fronte a insolidariedade, OREMOS.


 

GRAZAS POR DARNOS DESTE PAN


 

Grazas, Señor, porque queres quedar con nós coma compañeiro de camiño. PXNS. Amén.


 


 

PARA A REFLEXIÓN


 

Se tanto vos preocupa a xente e a situación clama ao ceo,

non saiades pola tanxente dicindo que son moitos e non chega,

que hai que despedilos, que non é tempo de vacas gordas...

Dádelles vós de comer!.


 

Aquí temos cinco pans e dous peixes!.

Son os primeiros do banquete.

E ti, ¿que tes?.

Baleira a túa alforxa e, lixeiro,

pregúntalle ao teu compañeiro se el tamén quere poñer o que leva.


 

Correde a voz.

Que se faga mesa fraterna,

que ninguén garde o pan de hoxe para mañá.

Desprendédevos do que levades enriba.

Tomade todo o que vos chega.

Erguede os ollos cara ao ceo

e bendicide ao Deus da vida que tanto coida e coida de nós.


 

Repartiron os que non tiñan nada.

Chegou para todos e aínda sobrou para soñar utopías.


 

Días haberá nos que teremos que compartir non o dun día,

nin o dunha mochila, nin o que levamos enriba,

nin as sobras da primavera,

senón o mellor da nosa colleita e a nosa vida mesma.


 

Grazas, Señor,

por romper os nosos muros

e ensinarnos a compartir seguindo a túa palabra.


 

CANTOS


 

  • ENTRADA: Vinde axiña
  • LECTURAS: Salve, Santo Sacramento
  • OFERTORIO: Grazas, Señor, graciñas

COMUÑÓN: Ti es o pan do ceo

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel