Ir al contenido principal

DOMINGO 14 T.O.


 

Cando o escándalo agocha a envexa…

só sabemos desprezar

Pórtico

Moitas veces manifestamos a nosa desconformidade diante de diversas situacións que pasan no ámbito no que nos movemos. Nunha grande maioría de veces esta desconformidade non vai acompañada dunha proposta alternativa, senón que é un fundir o que hai pero sen presentar outro xeito de facer as cousas ou algunha idea nova. Isto pasa no mundo da política, na cultura, no ensino…tamén nas nosas parroquias. E o que esta actitude case sempre agocha non é máis que envexa e ganas de que todo veña abaixo, para logo poder dicir que non se fai nada, que todo é o mesmo, que isto morre, que o mellor é deixalo que rebente. Canta hipocrisía se esconde tras desta maneira de facer as cousas!.

    Pois ben, Xesús, diante desta actitude, volve hoxe darnos unha nova lección e fálanos de que no pequeno, no que aparentemente non é importante -non é fillo do carpinteiro?- está presente a man de Deus e toda a capacidade de unir e remar na dirección do que humaniza por parte do ser humano. E así, diante desta actitude de desprezo e de non valoración das moitas cousas que en tantos sitios se están a facer, xurde nalgunhas persoas un compromiso que pon de manifesto que a pesares do derrotismo hai esperanza e futuro. Que nós non caiamos nesta rede que tenta confundir chamando desprezo ao que simplemente é envexa.

Perdón

  • Porque non acabamos de entender que somos febles e limitados e precisamos dos demais, SEÑOR, QUE A ENVEXA NON ANIÑE NOS NOSOS CORAZÓNS.
  • Por non saber distinguir que non todo vale e que non todo dá o mesmo, CRISTO, QUE A ENVEXA NON ANIÑE NOS NOSOS CORAZÓNS.
  • Porque en ocasións non é o amor, senón o desprezo ao que fan os outros, o que medra no noso corazón, SEÑOR,QUE A ENVEXA NON ANIÑE NOS NOSOS CORAZÓNS.

Remuíño

  • Aparentemente, se miramos ao noso redor non vemos profetas no mundo de hoxe. Digo aparentemente porque a pouco que profundemos cos nosos ollos seguro que imos descubrinos moitas persoas, máis dunha ou de dúas, que profetizan no noso mundo. Profetizan loitando por reivindicacións xustas e humanizadoras; profetizan axudando, con paradigmas actuais –xeitos de explicar e entender a realidade– a mensaxe de Xesús, facéndoo sen medo a condenas ou imposición de silencios; profetizan sendo capaces de mostrar actitudes de austeridade e desprendemento nun mundo cada vez más dilapidador e egoísta; profetizan sendo a voz, a man, o corazón… dos sen voz e necesitados do noso tempo. Só nos fai falla que abramos ben os ollos, e non nos deixemos levar polos ventos reinterpretadores do conservadurismo tan de moda neste momento dentro e fóra da Igrexa. Por que somos tan obstinados de corazón para non velos?.
  • O profeta de hoxe sabe estar no mundo con actitudes de sinxeleza, con capacidade de aprender dos demais, buscando sempre o que une, e non deixándose levar de arroutos que separan e crispan. Ser profeta hoxe supón asumir, como nos di Paulo, a nosa debilidade, e coñecer que nin o sabemos nin o podemos todo; que non podemos estar no mundo pretendo ser gardiáns da ortodoxia no canto de ser promotores de salvación e liberación. Porque só sendo conscientes de que necesitamos uns dos outros, venceremos a tentación da soberbia e o pecado de crernos únicos, mellores e superiores aos demais. Nunha palabra: redentores de patrias e xeradores de polémicas. Non estaría de máis que tod@s, eclesiásticos incluídos, miremos un pouquiño para o noso interior e nos comprometamos a deixar atrás esta tentación de que sen nós acabase o mundo, para ver a presenza da forza de Cristo na nosa fraqueza.
  • Porque son moitos os fill@s de carpinteir@s aos que por selo se lle nega palabra, presenza e recoñecemento do seu labor entregado, calado e constante. Como ocorría con Xesús. E nesta negación estase negando tamén a capacidade de recoñecer neles moitos dos profetas do noso tempo. Que os hai, só necesitamos abrir os ollos, ensanchar o corazón e superar a tentación de crer que por ter un determinado apelido, vestir dun xeito concreto ou ser nomeado non sei que cousas xa nos somos iguais aos demais. Canto camiño nos queda aínda por percorrer!. Por iso hai tanta envexa agochada nas actitudes de desprezo.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

    Dispostos a superar prexuízos, e sabedores de que nos invitas á sinxeleza de corazón, dicímosche:

QUE O DESPREZO NO ANIÑE NO NOSO CORAZÓN

  • Que na Igrexa se saiba valorar o esforzo de tantas persoas que, sen necesidade de crerse importantes, ter títulos de moitas universidades ou acumular cargos de notorieade; entregan a súa vida á causa da felicidade e da xustiza dos demais, Oremos.

QUE O DESPREZO NO ANIÑE NO NOSO CORAZÓN

  • Que nas nosas parroquias controlemos o que dicimos sobre os demais, porque moitas veces falamos sen coñecer e ferimos querendo, Oremos.

QUE O DESPREZO NO ANIÑE NO NOSO CORAZÓN

  • Por nós, para que non agochemos endexamais detrás dunha crítica a outra persoa envexa pola que ela fai, e incapacidade do que nós nos queremos, sabemos ou podemos facer.Oremos.

QUE O DESPREZO NO ANIÑE NO NOSO CORAZÓN

Grazas,Señor, por abrirnos os ollos, e invitarnos a non crernos nin mellores nin superiores aos demais. P.X.N.S.Amén.

Reflexión

Xesús, mestre bo, queremos seguir os teus pasos.

Dános o teu Espírito, para aprender a vivir coma discípulos.

Danos paciencia,

respecto polos tempos dos outros,

amor que saiba esperar e acompañar.
Ensínanos, Señor,

a poñernos no lugar do outro,

a ser tolerantes,

a vivir na apertura de corazón e de mentalidade.
Acende en nós a luz do entendemento,

acrecenta a nosa empatía polos demais,

ensínanos a camiñar xunto cos outros.

Danos o teu Espírito, Xesús,

para aprender a vivir na comprensión.

Axúdanos a ser simples, a pasar facendo o ben.

Queremos ser sinxelos, abertos, amables, dispostos.

Danos forzas para pensar nos demais,

para preocuparnos e ocuparnos dos outros.

Para pensar primeiro nos irmáns,

para ofrecer e dar con alegría e xenerosidade

Danos o teu Espírito, Xesús,

para aprender a vivir na bondade.

Marcelo A. Murúa

Cantos

  • ENTRADA: Camiñarei / Vinde axiña
  • LECTURAS: Onda ti corremos os teus fillos
  • OFERTORIO: Pan do ceo, pan de vida
  • COMUÑÓN: O amor é o meirande

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel