DOMUND 2009

REMOL DOMINGO XXIX

A PALABRA, LUZ PARA OS POBOS

Pórtico

Aínda que digan que a época das clases xa pasou, a realidade móstranos que aínda hoxe o mundo está dividido entre os opulentos, que o temos todo e que sempre aspiramos a ter máis, e os que non teñen nada, que aínda por riba son pisoteados polo noso egoísmo, polo noso afán de ter a calquera prezo e. E todo isto, no só a nivel de países, que nos pode quedar lonxe, senón a nivel do máis cotiá: así, no traballo queremos o mellor posto; nos repartos, queremos sempre a mellor parte....

Porén, a celebración deste domino no que celebramos a xornada do DOMUND, reforza a mirada universal que temos que ter na igrexa. Cristo faise presente en todos os pobos, sobre todo nos máis desfavorecidos. Que non o esquezamos.

Perdón

Polas veces en que non temos compaixón polo que sofre e somos incapaces de poñernos no seu lugar, SEÑOR, DANOS UN CORAZÓN DE CARNE.
Porque a meirande parte das veces aspiramos aos primeiros postos, a destacar sobre os demais con afán de dominio, CRISTO, DANOS UN CORAZÓN DE CARNE.
Porque as máis das veces o noso trato cos demais é por puro interese, rexeitando a aqueles que non nos poden corresponder, ou dar, SEÑOR, DANOS UN CORAZÓN DE CARNE.

Remuíño

O noso mundo, caracterízase por non ter sentimento de culpa. Os países ricos non queren saber nada daqueles que explotan. O empresario que gaña menos, xa fai un plan de viabilidade, unha ERE, sen ter en conta aos empregados. Nas familias, entre amigos, entre os veciños cústanos pedir perdón, asumir a parte de culpa que temos todos nas relacións rotas e nas enemizades. e non só non asumimos a nosa culpa, senón que botamos balóns fóra e facemos cargar a moitos coas nosas culpas. E nós tan cómodos vendo pasar a vida detrás da barreira, sen que me molesten. Total, mentres non me chegue a min....non hai por que preocuparse.
Porén os cristiáns estamos chamados a romper con esas situacións, a asumir a parte de culpa que temos todos no sufrimento de tantas persoas silenciadas no noso mundo. Pero o noso deber non queda nunha mera asunción de culpa, debemos dar un paso máis e denuncialo xa que non vale estar no noso recuncho. Ao igual que Xesús, temos que compadecernos do sufrimento. Non coma un paternalismo barato, senón como a parte de culpa que termos nesas situacións. Como cristiáns que somos, non só de nome, senón cos nosos xestos, coas nosas palabras, co noso compromiso. E todo isto facémolo sen aspiracións de que nos gaben, sen buscar nada a cambio, só por servir. Porque xa temos o exemplo no evanxeo. Que fácil é caer na tentación de situarnos, de buscar os primeiros postos, a loanza fácil, o dominio sobre os demais, empregar as persoas para os nosos fins. Pero é o Espírito o que vai colocando a cadaquén no seu sitio e sempre para a misión de servir e non de ser servidos.
Hoxe esta Palabra resoa se cadra con máis forza no día do DOMUND, no que se pon diante dos nosos ollos o compromiso que, no nome da Igrexa, realizan tant@s misioneir@s para mellorar as condicións de vida das persoas e dos pobos que viven na pobreza. Porque a Palabra de Deus chámanos constantemente a amarnos coma irmáns e a traballar por erradicar toda desigualdade inxusta, toda discriminación.
Que esta celebración nos abra os ollos para descubrir a novidade do servizo na nosa vida e no noso compromiso como cristiáns, pois tod@s nós formamos parte dunha igrexa que, por definición, debe ser misioneira.

Oración da comunidade

Señor, presentámosche a nosa oración. É a necesidade que temos de que Ti nos acompañes e de que fagas da nosa vida un servizo desinteresado para os demais. Por iso, dicimos confiados: