REMOL DOMINGO XXIII
Por que os mediocres dan mellor imaxe que os arriscan no nome de Xesús?.
Veña, acabemos dunha vez co conto!!!!!!!!!!!!
Pórtico
Todo proxecto, dígase empresarial, educativo ou cultural, necesita unha reflexión pausada previa, que nos leve a valorar e buscar obxectivos e liñas de acción axeitadas para responder a uns retos. E isto tamén nos vale na nosa vida de fe. Calcular os gastos é un elemento de todas as invitacións a entrar no Reino. Non podemos actuar por arroutadas, senón que temos que reflexionar, ponderar, examinar a nosa realidade persoal. Non se constrúe como é debido nin se traballa con posibilidades de éxito se non se coñecen os efectivos. O seguimento de Xesús non pode, entón, depender dun impulso fácil, dunha necesidade de seguridade, dunha herdanza e moito menos dunha rutina. É unha decisión que non se pode facer á lixeira. El invítanos a escoller o mellor; pero, a diferenza de nós, non obriga, só ofrece e invita. E con claridade fala dos custos... Oxalá teñamos oídos e corazón abertos para escoitar a súa chamada e, desde unha opción persoal, responder con coherencia... e coa vida.
PERDÓN
- Porque, mentres que Ti nos falas de paz, amor, xustiza, perdón... nós seguimos empeñándonos en vivir no enfrontamento, na xenreira, na inxustiza e no rancor, SEÑOR, QUE AS DIFICULTADES NON ENSOMBREZAN A NOSA FE.
- Porque seguimos sendo "teóric@s do Reino, vendedores de fume"; e non estamos dispost@s a ser vida onde o corazón saiba amar, a cabeciña descorrer e reflexionar e as mans traballar, CRISTO, QUE AS DIFICULTADES NON ENSOMBREZAN A NOSA FE.
- Por non ter sabido descubrir a túa forza diante da tentación da mediocridade, o costume, a rutina e o noso "para que se todo vai seguir igual", SEÑOR, QUE AS DIFICULTADES NON ENSOMBREZAN A NOSA FE.
REMUÍÑO
- Moitas veces quedamos abraiados polo actuar das persoas, dos mozos ou dos non tan mozos. Dámonos conta de que o que antes tardaba unha xeración en cambiar (hábitos, costumes, ditos…) hoxe cambia nunha década... e, lonxe de entender os cambios que se van producindo e ás persoas que os fan, tendemos a dramatizar e demonizar a todos. O que nos pasa é que somos incapaces de comprender estes cambios, de ir ás súas ás raíces. Preferimos condenar e non comprender: "a xuventude está tola","isto sempre se fixo así", "por que temos que cambiar algo que antes funcionaba?". Estas e outras expresións tan comúns na nosa boca, poñen de manifesto unha realidade obvia: temos dificultades á hora de comprender os signos dos tempos. Isto lévanos ao pasotismo ou á cerrazón de cabeza. E que respostas damos?. Como educar aos nosos fillos que son adolescentes antes de tempo?. Como motivalos para que estuden ou se divirtan sanamente?.
- E non digamos na Igrexa… como facer fronte a que os nosos templos quedan baleiros?, por que facemos tanto fincapé no número e tan pouco na calidade?. POIS IMPROVISANDO. Porén, xa nos di Xesús no evanxeo que temos que pararnos a botar contas… pero non as da leiteira: se fago isto véñenme tantos, se retraso a idade da confirmación quédanme tantos… NON. As solucións e as respostas non se poden improvisar: celebracións, funerais, conversas… que son froito do momentáneo, do "xa o farei".
- Pero o seguimento de Xesús non é improvisación. El chámanos a unha misión, a unha responsabilidade que temos como cristiáns. Non podemos deixar pasar a oportunidade de aferrarnos ao que verdadeiramente ten importancia. Nun cristián non caben pelexas por cartos, por lindeiros, por herdanzas… Como nos di o libro da Sabedoría, iso non ten importancia e como nos di Xesús: se lle damos importancia a iso non podemos ser discípulos seus. Aquí está a verdadeira sabedoría, a do seguidor desprendido de dogmatismos, de ideas preconcibidas, de exclusións,… Na sociedade na que estamos iso é unha cruz, pois supón ir contracorrente,.. pero así é o seguimento: unha vida coherente co que se cre, unha vida que se reflicte no actuar.Non vaia ser como no evanxeo: que se rían de nós porque un día dicimos isto e mañá todo o contrario, xa que así énos mellor. Descubramos, pois, que Deus se manifesta nos acontecementos para mostrarnos o camiño do seguimento dende o desprendemento e a dispoñibilidade cara ós demais.
Oración da comunidade
Compartamos agora un momento de oración comunitaria dicindo xuntos:
QUE SAIBAMOS FACER DA VIDA UNHA EXPERIENCIA COMUNITARIA
- Para que nos esforcemos sempre por cimentar a Igrexa na forza do Evanxeo, que nos chama a deixar atrás a rutina e a pompa, para invitarnos a camiñar na austeridade, Oremos.
QUE SAIBAMOS FACER DA VIDA UNHA EXPERIENCIA COMUNITARIA
- Para que as nosas comunidades sexan verdadeiras escolas de sinxeleza, perdón, misericordia e creatividade, Oremos.
QUE SAIBAMOS FACER DA VIDA UNHA EXPERIENCIA COMUNITARIA
- Para que cada un e cada unha de nós saibamos construír a vida sobre o cimento da alegría, a dispoñibilidade e a fraternidade na familia, nos barrios, nas parroquias e nas nosas relacións de amizade, Oremos.
QUE SAIBAMOS FACER DA VIDA UNHA EXPERIENCIA COMUNITARIA
Que a oración compartida nos faga caer na conta de que só camiñando xuntos poderemos sentirnos construtores dunha verdadeira Igrexa fiel a Xesús e aos irmáns.P.X.N.S. Amén.
Para a reflexión
O MEU EQUIPAXE
O noso equipaxe será lixeiro, para poder avanzar rápido.
Teremos que deixar tras de nós a carga inútil:
as dúbidas, que nos paralizan e non nos deixan mover;
os temores, que nos impiden saltar ao baleiro contigo;
as cousas que nos encadean e nos dan unha seguridade falsa.
Teremos que deixar tras de nós o espello de nós mesmos;
o "eu" como únicas gafas, as nosas palabras ruidosas.
E levaremos todo aquilo que non pesa:
moitos nomes coa súa historia,
mil facianas no recordo,
a vida no horizonte,
proxectos para o camiño,
o valor que Ti nos dás,
o amor que cura e non esixe.
Ti como guía e mestre
e unha oración que te faga presente:
"A Ti, Señor, levantamos a nosa alma, en Ti confiamos, non nos deixes. Ensínanos o teu camiño. Mira o noso esforzo. Perdoa as nosas faltas. Ilumina a nosa vida, porque esperamos en Ti". Amén.
Cantos
- ENTRADA: Seguirei os teus pasos.
- LECTURAS: Cantade as marabillas do Señor
- OFERTORIO: Como che cantarei?
- COMUÑÓN: Todo o mundo unha familia
Comentarios