Ir al contenido principal

23 Domingo TO 2010

REMOL DOMINGO XXIII

Por que os mediocres dan mellor imaxe que os arriscan no nome de Xesús?.

Veña, acabemos dunha vez co conto!!!!!!!!!!!!

Pórtico

Todo proxecto, dígase empresarial, educativo ou cultural, necesita unha reflexión pausada previa, que nos leve a valorar e buscar obxectivos e liñas de acción axeitadas para responder a uns retos. E isto tamén nos vale na nosa vida de fe. Calcular os gastos é un elemento de todas as invitacións a entrar no Reino. Non podemos actuar por arroutadas, senón que temos que reflexionar, ponderar, examinar a nosa realidade persoal. Non se constrúe como é debido nin se traballa con posibilidades de éxito se non se coñecen os efectivos. O seguimento de Xesús non pode, entón, depender dun impulso fácil, dunha necesidade de seguridade, dunha herdanza e moito menos dunha rutina. É unha decisión que non se pode facer á lixeira. El invítanos a escoller o mellor; pero, a diferenza de nós, non obriga, só ofrece e invita. E con claridade fala dos custos... Oxalá teñamos oídos e corazón abertos para escoitar a súa chamada e, desde unha opción persoal, responder con coherencia... e coa vida.

PERDÓN

  • Porque, mentres que Ti nos falas de paz, amor, xustiza, perdón... nós seguimos empeñándonos en vivir no enfrontamento, na xenreira, na inxustiza e no rancor, SEÑOR, QUE AS DIFICULTADES NON ENSOMBREZAN A NOSA FE.
  • Porque seguimos sendo "teóric@s do Reino, vendedores de fume"; e non estamos dispost@s a ser vida onde o corazón saiba amar, a cabeciña descorrer e reflexionar e as mans traballar, CRISTO, QUE AS DIFICULTADES NON ENSOMBREZAN A NOSA FE.
  • Por non ter sabido descubrir a túa forza diante da tentación da mediocridade, o costume, a rutina e o noso "para que se todo vai seguir igual", SEÑOR, QUE AS DIFICULTADES NON ENSOMBREZAN A NOSA FE.

REMUÍÑO

  • Moitas veces quedamos abraiados polo actuar das persoas, dos mozos ou dos non tan mozos. Dámonos conta de que o que antes tardaba unha xeración en cambiar (hábitos, costumes, ditos…) hoxe cambia nunha década... e, lonxe de entender os cambios que se van producindo e ás persoas que os fan, tendemos a dramatizar e demonizar a todos. O que nos pasa é que somos incapaces de comprender estes cambios, de ir ás súas ás raíces. Preferimos condenar e non comprender: "a xuventude está tola","isto sempre se fixo así", "por que temos que cambiar algo que antes funcionaba?". Estas e outras expresións tan comúns na nosa boca, poñen de manifesto unha realidade obvia: temos dificultades á hora de comprender os signos dos tempos. Isto lévanos ao pasotismo ou á cerrazón de cabeza. E que respostas damos?. Como educar aos nosos fillos que son adolescentes antes de tempo?. Como motivalos para que estuden ou se divirtan sanamente?.
  • E non digamos na Igrexa… como facer fronte a que os nosos templos quedan baleiros?, por que facemos tanto fincapé no número e tan pouco na calidade?. POIS IMPROVISANDO. Porén, xa nos di Xesús no evanxeo que temos que pararnos a botar contas… pero non as da leiteira: se fago isto véñenme tantos, se retraso a idade da confirmación quédanme tantos… NON. As solucións e as respostas non se poden improvisar: celebracións, funerais, conversas… que son froito do momentáneo, do "xa o farei".
  • Pero o seguimento de Xesús non é improvisación. El chámanos a unha misión, a unha responsabilidade que temos como cristiáns. Non podemos deixar pasar a oportunidade de aferrarnos ao que verdadeiramente ten importancia. Nun cristián non caben pelexas por cartos, por lindeiros, por herdanzas… Como nos di o libro da Sabedoría, iso non ten importancia e como nos di Xesús: se lle damos importancia a iso non podemos ser discípulos seus. Aquí está a verdadeira sabedoría, a do seguidor desprendido de dogmatismos, de ideas preconcibidas, de exclusións,… Na sociedade na que estamos iso é unha cruz, pois supón ir contracorrente,.. pero así é o seguimento: unha vida coherente co que se cre, unha vida que se reflicte no actuar.Non vaia ser como no evanxeo: que se rían de nós porque un día dicimos isto e mañá todo o contrario, xa que así énos mellor. Descubramos, pois, que Deus se manifesta nos acontecementos para mostrarnos o camiño do seguimento dende o desprendemento e a dispoñibilidade cara ós demais.

Oración da comunidade

Compartamos agora un momento de oración comunitaria dicindo xuntos:

QUE SAIBAMOS FACER DA VIDA UNHA EXPERIENCIA COMUNITARIA

  • Para que nos esforcemos sempre por cimentar a Igrexa na forza do Evanxeo, que nos chama a deixar atrás a rutina e a pompa, para invitarnos a camiñar na austeridade, Oremos.

QUE SAIBAMOS FACER DA VIDA UNHA EXPERIENCIA COMUNITARIA

  • Para que as nosas comunidades sexan verdadeiras escolas de sinxeleza, perdón, misericordia e creatividade, Oremos.

QUE SAIBAMOS FACER DA VIDA UNHA EXPERIENCIA COMUNITARIA

  • Para que cada un e cada unha de nós saibamos construír a vida sobre o cimento da alegría, a dispoñibilidade e a fraternidade na familia, nos barrios, nas parroquias e nas nosas relacións de amizade, Oremos.

QUE SAIBAMOS FACER DA VIDA UNHA EXPERIENCIA COMUNITARIA

Que a oración compartida nos faga caer na conta de que só camiñando xuntos poderemos sentirnos construtores dunha verdadeira Igrexa fiel a Xesús e aos irmáns.P.X.N.S. Amén.

Para a reflexión

O MEU EQUIPAXE

O noso equipaxe será lixeiro, para poder avanzar rápido.

Teremos que deixar tras de nós a carga inútil:

as dúbidas, que nos paralizan e non nos deixan mover;

os temores, que nos impiden saltar ao baleiro contigo;

as cousas que nos encadean e nos dan unha seguridade falsa.

Teremos que deixar tras de nós o espello de nós mesmos;

o "eu" como únicas gafas, as nosas palabras ruidosas.

E levaremos todo aquilo que non pesa:

moitos nomes coa súa historia,

mil facianas no recordo,

a vida no horizonte,

proxectos para o camiño,

o valor que Ti nos dás,

o amor que cura e non esixe.

Ti como guía e mestre

e unha oración que te faga presente:

"A Ti, Señor, levantamos a nosa alma, en Ti confiamos, non nos deixes. Ensínanos o teu camiño. Mira o noso esforzo. Perdoa as nosas faltas. Ilumina a nosa vida, porque esperamos en Ti". Amén.

Cantos

  • ENTRADA: Seguirei os teus pasos.
  • LECTURAS: Cantade as marabillas do Señor
  • OFERTORIO: Como che cantarei?
  • COMUÑÓN: Todo o mundo unha familia

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel