5 domingo TO C

NON HAI XUSTIZA SEN IGUALDADE

(CAMPAÑA DE MANS UNIDAS, XORNADA CONTRA A FAME)

PÓRTICO

Nas comunidades cristiás, o segundo domingo de febreiro é o día no que celebramos a Campaña da Fame. Chegado este día, Mans Unidas, a ONG católica que traballa no mundo máis empobrecido, dirixe un lóstrego ás nosas conciencias para que non esquezamos que o mundo non remata nin na nosa parroquia, nin no noso concello nin no noso continente. Máis alá das fronteiras que os seres humanos temos establecido para dividirnos, érguese unha mensaxe que nos urxe a vivir de verdade e plenamente o que significa a nosa catolicidade: non somos só para o noso recuncho e para os nos@s, senón para todas as persoas.

O lema deste xornada número cincuenta e catro é “Non hai xustiza sen igualdade”. Mans Unidas quere sensibilizar e actuar sobre a promoción da igualdade entre sexos e a autonomía da muller, denunciando as graves discriminacións que sofren elas en temas coma asistencia sanitaria, acceso á educación e ao traballo ou alimentación e que as fan máis vulnerables diante da pobreza e a ataques á súa integridade física, psíquica e moral.

Que a celebración que agora comezamos nos abra o corazón para descubrir que só pode haber un desenvolvemento xusto, unha orde equilibrada, se hai iguais posibilidades de participar. Todos, homes e mulleres, temos unha mesma dignidade e xunt@s temos que colaborar na construción da civilización do amor.

O PERDÓN

§ Porque seguimos tentando pescar coas vellas redes do cumprimento, da imposición, da obediencia cega e do autoritarismo, en vez de cambialas polas redes evanxélicas da coherencia, do compromiso, do testemuño e do amor, SEÑOR, ENDEREITA O NOSO RUMBO.

§ Porque son demasiadas as ocasións nas que na nosa Igrexa facemos distingos por mor do xénero, non valorando o traballo silencioso, eficaz e discreto das mulleres, CRISTO, ENDEREITA O NOSO RUMBO.

§ Por non ter querido vencer os prexuízos que nos levan a xustificar a violencia, a opresión a marxinación e o silencio ao que se ven abocadas tantas mulleres do noso tempo, SEÑOR, ENDEREITA O NOSO RUMBO.

REMUÍÑO

ö A campaña de Mans Unidas deste ano céntrase na promoción da igualdade entre xéneros e a autonomía da muller. Quere ser unha chamada á conciencia da sociedade para que defenda o desenvolvemento integral de cada persoa, home ou muller, e o exercicio de todos os seus dereitos fundamentais, pisoteados en moitas partes do mundo, pois son numerosos os países nos que a muller padece unha grave desigualdade e é vítima da violencia física, sexual e psicolóxica. En pleno século XXI, parece mentira que as mulleres non teñan acceso á cultura, que se abandonen ou maten ás nenas recén nacidas, que mulleres e nenas sexan vítima do tráfico de persoas, que moitas nenas sexan casadas na infancia, que elas non teñan os mesmos dereitos sanitarios que os varóns, que non poidan acceder a un traballo digno...

ö A fe universal que confesamos chámanos a abrirnos á solidariedade cos máis empobrecidos e excluídos. Mellor dito, chámanos a traballar pola xustiza, porque a xustiza entendida como dar a cadaquén aquilo que precisa para desenvolverse como persoa ten que estar na base da solidariedade. E por moi mal que esteamos no noso primeiro mundo, que neste momento si o estamos, máis alá del, hai millóns de persoas, moitas delas con rostro e nome de muller, que seguen a padecer as consecuencias da fame: falta de alimentos, ausencia dunha sanidade que poida chegar a tod@s e non sexa excluínte, falta de vivenda, non acceso á educación, e moitas outras carencias, fannos pensar que moito máis alá do que alcanzan a ver os nosos ollos, hai vida, mellor, hai vidas. E nunha gran maioría están en situación límite, de precariedade.... polo simple feito de ter nado mulleres.

ö Por todo isto, non está de máis que, sen deixar de pensar no que está a acontecer no primeiro mundo, poñamos os ollos o corazón, e por que non, tamén algo da nosa carteira, ao servizo dos que nada ou pouco teñen. Falar de xustiza é doado; vivila, pola contra, supón convición, capacidade de renunciar a outras cousas que nos gustarían e apertura ao principio fundamental no que se sostén a mensaxe cristiá: somos fill@s de Deus, e polo tanto irmáns e irmás, iguais. Porque contra todo o que puideramos pensar, unha das novidades máis radicais do anuncio cristián é a igualdade entre home e muller. Nunha sociedade coma a xudía, na que a muller pertencía ao grupo d@s marxinad@s, Xesús amosa sempre un corazón quente, unhas altas miras, un amor que non entende de diferenzas de xénero. Entre o grupo dos discípulos había varias mulleres. Os evanxeos fálannos de numerosos encontros de Xesús con persoas do xénero feminino: a pecadora pública, a samaritana, Marta e María, a muller cananea... En todos os casos achégase a elas coa mesma sinxeleza e naturalidade coa que se achega aos homes. Podemos dicir nós o mesmo?. Seguimos empeñad@s en considerar ás mulleres o sexo débil?. Botaremos as redes da marrullería só para ningunear, manipular, silenciar e abusar?. Seremos capaces de seguir excluíndo a cantas non elixiron ser pobres e mulleres, e rezando a Deus como se non pasara nada?.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Señor, unha vez máis, invítasnos a facer vida a túa mensaxe. Queremos responder á túa invitación desde a xustiza e a igualdade, por iso che dicimos: