Por
que pensamos que a vida é un labirinto que non ten saída, cando a verdadeira
saída está na confianza que Deus nos ofrece?
Descarga o ficheiro
CANTO GOZOSO
*
ENTRADA: Vinde axiña (Nº 10)
*
LECTURAS: Benaventurados (Nº 118)
*
OFERTORIO: Recibe Señor (Nº 31)
*
COMUÑÓN: Grazas, Señor, graciñas
(Nº 50)
ESCOITA ACTIVA
De ninguén máis que
de nós vai depender en que bando queremos xogar este partido, o partido do
sentido e da felicidade da vida. Xesús ofrécenos un medio, a fe que nos chega
desde o evanxeo. Pero nós somos libres de acollelo ou non. El non impón,
propón; El non obriga, ofrece. Só desde a nosa liberdade poderemos escoller,
pero para iso debemos esforzarnos por coñecer.
Por que será que sempre temos oídos
para escoitar o que din outros, e fáltanos tempo para coñecer, meditar,
reflexionar e valorar o que El nos ofrece como camiño, verdade e vida?
CORAZÓN MISERICORDIOSO
- Por todas as nosas desconfianzas; SEÑOR, FAINOS MISERICORDIOSOS.
- Polos noso medos e dúbidas; CRISTO, FAINOS MISERICORDIOSOS.
- Pola nosa pouca capacidade para ser compasivos; SEÑOR, FAINOS MISERICORDIOSOS.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
*
Volve,
unha vez máis, a palabra de Deus a invitarnos a reflexionar sobre o sentido,
importancia e lugar que a confianza vai tendo na nosa vida. Desta volta, na
lectura do libro dos Reis, achéganos un diálogo entre o profeta Elías e a
muller da casa onde fora acollido. Ela, preocupada pola saúde do seu fillo; el
invitándoa a facerlle un oco a Deus no corazón. E no que en principio parecen
dous mundos irreconciliables, a través da comunicación entre os dous, vai
aparecendo a importancia de abrir o corazón a Deus, a confiar nel, a non darse
por vencidos diante das dificultades. Namentres as persoas, os proxectos, as
expectativas... van fallando, Deus segue a estar ao noso lado, mostrándose como
amor, compañeiro, amigo; ese Outro que nunca retira a súa presenza do noso
lado, e que vai deixando sorrisos, palabras, axudas, escoitas de persoas ás que
nós non lle somos indiferentes. Pero, como nos custa, moitas veces, entender
esta presenza de Deus desde os demais! Por que nos empeñamos en mirar, coller
ou tocar, cando o que verdadeiramente nos dá forza, alento e esperanza é saber,
aprender e confiar? Porque a palabra de Deus non só está nun libro que lemos
cada vez que participamos na celebración do domingo.Non. A palabra de Deus está
no corazón, nas mans, nos ollos, na palabra de ánimo que aqueles cos que nos
atopamos, e aos que non lles somos indiferentes, para os que somos alguén, van
poñendo na nosa vida.
*
E
esta palabra, Paulo volve a explicárllela aos cristiáns de Galacia, tal e como
escoitamos na lectura de hoxe. Pero tenta facerlla chegar sen présa, con
cariño, trillándolla para que a entendan ben. Por iso lles di que non é unha
palabra calquera, unha palabra que envellece nin tampouco unha palabra que
poida esquecerse. A palabra de Deus que el recibiu e agora lles transmite é
palabra viva, alentadora, estimulante para a vida dos que queiran/mos acollela.
Non só se aprende, hai que vivila, convertela en feitos, porque a través dela
Deus vai enchoupando a nosa vida, o noso xeito de ser e facer as cousas. E Paulo
vailles contrapondo como era a súa vida antes de que a palabra revelada en
Xesús chegara a ela, e como é agora. O cambio non se produciu nel por coñecela
e aprendela de memoria, senón por tela acollido na súa vida, facéndolle cambiar
non só o xeito de ver o mundo, senón de actuar no medio del. E se antes era dos
que denunciaba, perseguía, amedrentaba... aos que querían seguila; agora é dos
que a anuncian, a viven a rezan e a proclaman. Todo un cambio naquel que foi
capaz de pasar do medo e a imposición á confianza e a liberdade. Porque só
desde elas a palabra de Deus pode impactar e axudarnos a cambiar e ver a vida
desde outras claves distintas ao interese, a mentira, a corrupción, o engano ou
a utilización das persoas para acadar os propios intereses. E cando algo tan
extraordinario está a ocorrer, non se pode gardar no íntimo e privado de cada
un, senón que é necesario dalo a coñecer. Por iso, do mesmo xeito que o fixo
Paulo, tamén nós somos invitados a nor ter medo, a mostrarnos como o que somos:
Fill@s de Deus e iguais en dignidade.
*
Da
confianza da que nos falan tanto o libro dos Reis como Paulo, é do que trata o
evanxeo de hoxe. Porque só quen de verdade se sabe persoa de confianza e sen
medo é capaz de abrir o corazón e poñerse na man de Deus. Ante a situación de
dor pola que está a pasar aquela muller viúva á que lle levaban a enterrar
tamén ao seu fillo, Xesús non pasa de largo, senón que para e fálalle. Pero non
lle fala de xeito altivo, como se El fose o que tiña a solución, senón de
maneira compasiva, que non supón facer menos aos demais, senón sentir
verdadeira paixón polo que lle está a ocorrer ao outro. E no seu falar, Xesús
vai xerando confianza naquela muller: ela cala e escoita, e nesas dúas
actitudes comeza a mostrarse a confianza. Porque a vida que dá Xesús é a que
nos axuda a descubrir que a pesares das dificultades, fracasos, problemas...
que nos van aparecendo, El segue a estar aí, ao noso lado. E namnetras todos se
van ou perden a esperanza, e polo tanto xa nada nos poden ofrecer, El sempre
ten un camiño que nos invita a andar e que ten un final que non é nin difuso
nin frustrante, senón cheo de esperanza. Ofreceullo a aquela muller
desconsolada, e ela acolleuno. Tamén nolo ofrece a nós, seremos capaces tamén
de collelo?
FRATERNIDADE ORANTE
Como
aquela nai que sentía a dor de perder ao seu fillo, e a soidade de non atopar
consolo para a pena tan grande, tamén nós nos achegamos a Ti para sentir a
forza da túa compaixón que nos leva a dicirche:
SEÑOR,
EN TI POÑEMOS A NOSA CONFIANZA
- Para que a Igrexa non sexa intolerante nin madrastra, e traballe por levar a forza da misericordia, que nos aprende Xesús, a todo o seu labor no mundo; especialmente no seu trato ás familias que viven a dor da ruptura, o desencontro e o desamor, OREMOS.
SEÑOR,
EN TI POÑEMOS A NOSA CONFIANZA
- Para que nas nosas comunidades non fomentemos actitudes de crítica fácil e inmisericorde coas persoas que non pensan nin se comportan coma nós, e evitemos facer guettos que exclúen e critican inxustamente, OREMOS.
SEÑOR,
EN TI POÑEMOS A NOSA CONFIANZA
- Para que nós nos esforcemos cada día para poñerlle á palabra de Deus visibilidade activa, facendo do noso comportamento: cercanía a quen está afastad@, visita a quen se atopa enfermo, sorriso a quen viva na dor e a tristura e tempo a quen está só, OREMOS.
SEÑOR,
EN TI POÑEMOS A NOSA CONFIANZA
Grazas,
Señor, por non deixar que o noso corazón se endureza na indiferenza de quen
ignora que ao seu redor hai persoas, irm@ns, que nos necesitan e piden a nosa
axuda. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DE ESPERANZA
Que alegría
saber que me
andas buscando sen parar,
precisamente
cando meto a pata e falto,
cando fago o
mal! Grazas.
Que alegría
saber que me
levas para a casa cheo de satisfacción,
porque por
fin me atopaches,
xa que eu son
o motivo das túas ansias! Grazas.
Que alegría
saber que eu
son a razón da túa alegría,
e o mesmo
cada unha das persoas que estamos aquí,
e cada un dos
que, pobriños e pobriñas, andan polo mundo
mancados no
corpo ou na alma! Grazas!.
(Manolo Regal, Xesús aquel home de aldea, p. 88)
Comentarios