SER FILL@S: UNHA
ESIXENCIA QUE FAI DO ENVÍO TAREFA PERMANENTE NA BUSCA DE SER QUE TODAS AS
PERSOAS SEXAN FELICES
CANTO GOZOSO
o ENTRADA: Eu soñei (Nº 58)
o LECTURAS: Benaventurados (Nº 118)
o OFERTORIO: Deixade esta terra
o COMUÑÓN: Gracias, Señor, graciñas (Nº 50)
ESCOITA
ACTIVA
O
que nos define aos cristiáns e ás cristiás é que somos fill@s. Fill@s no Pai e
fill@s desde o Pai. Isto convértenos en axentes de fraternidade a través do
noso actuar, do noso ver e do noso pensar: pés e mans, ollos e razón postos ao
servizo de facer do lugar onde esteamos experiencia de reconciliación,
misericordia e entendemento.
En tempos de tanta convulsión, enfrontamento e
desconcerto que levan a moitas persoas a afastarse da mensaxe de Xesús,
celebrar a festa de Tódolos Santos quere, unha vez máis, recalcar que nin
estamos a cumprir cun rito nin tampouco nos deixamos levar de modas televisivas
e alleas á nosa cultura, senón que festexamos que o camiño da fraternidade, que
se concreta en pasar facendo o ben, como fixo Xesús, é posible tamén hoxe, no
aquí e agora da vida de cada un e cada unha de nós. Os testemuños de tantas
persoas así o acreditan, e convértense para nós en exemplo a seguir para facer
das nosas pegadas xenerosidade e solidariedade que poñan sorrisos en tantos
corazóns magoados e entristecidos pola dor.
Que este día non sexa só de lembranza das persoas que xa non
están, senón de ilusión e esperanza para que os que agora estamos, deixemos
tamén pegada, ao estilo de Xesús, que alegre, acompañe e faga da relación cos
demais unha experiencia de verdadeira comuñón fraterna.
CORAZÓN
MISERICORDIOSO
·
Porque moitas veces deixamos que a fe se converta nun mercado que
pensamos podemos comparar con cartos; SEÑOR,
NON PERMITAS QUE CAIAMOS NA TENTACIÓN.
·
Porque cada vez nos custa máis celebrar a fe, e caemos no costume de
cumprir ritos baleiros; CRISTO, NON
PERMITAS QUE CAIAMOS NA TENTACIÓN.
·
Porque seguimos pensando que a santidade é cousa do pasado, sen darnos
conta que só se queremos ser santos, poderemos seguir as pegadas de Xesús; SEÑOR, NON PERMITAS QUE CAIAMOS NA
TENTACIÓN.
OLLOS ABERTOS
E PÉS NO CHAN
"Non lle fagades mal á terra nin ao mar, nin
ás árbores...” Estas palabras da primeira lectura, do libro da Apocalipse,
axúdannos a afondar na idea de que a santidade non se estreita nin se restrinxe
aos templos ou ao cumprimento de ritos que se foron pasando xeración en
xeración ao longo dos anos. Todo o contrario. A santidade non é rito, senón
compromiso e realización de todo canto axude a coidar, protexer e dar vida ao plan
de Deus no mundo. Un plan que ten como raíz coidar e custodiar a terra que
pisamos, o aire que respiramos e ás persoas coas que facemos posible que a
tarefa que Deus puxo nas nosas mans teña continuidade cada día, facendo do
mundo lugar habitable. O coidado do mundo ("casa común", como lle
chama o papa Francisco) non é algo alleo a nosa fe, senón unha dimensión
esencial desde a que ir realizando o proxecto de Deus de "crecer e ser
moitos". E así o entenderon tantas persoas que antes ca nós puxeron
esforzo e tempo para acadar este obxectivo; homes e mulleres aos que hoxe
recoñecemos, agradecidos, como pioneiros de santidade á que tod@s estamos chamados.
Homes e mulleres que souberon aproveitar recursos, transformar refugallos,
valorar a terra. Homes e mulleres anónimos, pero sempre presentes na lembranza
dos que hoxe estamos aquí rezando e agradecendo o seu testemuño. Homes e
mulleres que, sen estar no calendario, foron verdadeiros faros no camiño das
nosas vidas aprendéndonos a coidar a natureza, e desde ela, a termar con amor
uns doutros.
Hoxe
queremos dar grazas polo seu exemplo, polo tempo posto a prol desta tarefa e
por non renegar dela a pesares das dificultades, atrancos ou mesmo
incomprensións que tiveron que sufrir. O camiño da santidade non é unha peana
en igrexas e capelas, senón o esforzo por facer que o proxecto de Deus se vaia
desenvolvendo a través da sinxeleza da vida entregada, con cariño e tenrura, ao
servizo dos demais. Por iso, hoxe, facemos memoria agradecida de pais e nais,
de avós e avoas, de irmáns e irmás, de veciños de veciñas, de... tantas persoas
que fixeron o posible por facernos felices, séndoo elas tamén. A grandeza deste
día é celebrar unha santidade con nome e apelidos, con rostro e cercanía, que
pon de manifesto que sendo fill@s no Deus Pai, descubrimos a Xesús coma o Irmán
desde o que compartimos esta fermosa tarefa de deixarlles aos máis novos un
mundo no que poidan vivir, gozar e sentir que é posible a felicidade que nos
ofrece Xesús vivindo as Benaventuranzas, tal e como acabamos de escoitar no
Evanxeo. Felices tod@s aqueles aos que hoxe celebramos. E felices tamén nós que
podemos gozar na nosa memoria do seu recordo e do tempo compartido con eles!
FRATERNIDADE
ORANTE
Porque a santidade é un camiño que
tod@s temos que esforzarnos por acadar, recemos agora xunt@s para que o Señor
sexa a forza que nos alente nesta tarefa. Facémolo dicindo:
GRAZAS POLO TESTEMUÑO DA XENTE BOA E
XENEROSA QUE BUSCOU FACER FELICES AOS DEMAIS
v Para que en toda a Igrexa este día de Tódolos
Santos, sexa un día para celebrar que as sementes de fraternidade que puxeches
nos nosos corazóns, foron dando froitos de boas obras ao servizo de cantos
habitamos a "casa común" que nos deches, OREMOS.
GRAZAS POLO TESTEMUÑO DA XENTE BOA E
XENEROSA QUE BUSCOU FACER FELICES AOS DEMAIS
v P ara
que desde o silencio do corazón de cada un e cada unha de nós, fagamos memoria
agradecida de tantas persoas que pasaron pola nosa vida, "facéndonos o
ben", OREMOS.
GRAZAS POLO TESTEMUÑO DA XENTE BOA E
XENEROSA QUE BUSCOU FACER FELICES AOS DEMAIS
v Por cada un e cada unha de nós, para que tamén
nos esforcemos, con xenerosidade e misericordia, por escoitar, acompañar,
axudar e comprender a cantos se nos achegan buscando que lles dediquemos un
pouco do noso tempo, OREMOS.
GRAZAS POLO TESTEMUÑO DA XENTE BOA E
XENEROSA QUE BUSCOU FACER FELICES AOS DEMAIS
v Para que poidamos seguir reuníndonos moitas
veces máis, non por rutina nin costume, senón con xenerosidade agradecida, para
compartir a fe que nos une e nos fai sentir necesitados de axudarnos uns aos
outros, OREMOS.
GRAZAS POLO TESTEMUÑO DA XENTE BOA E
XENEROSA QUE BUSCOU FACER FELICES AOS DEMAIS
Acompaña, Señor, o noso esforzo por
facer da nosa casa común, do mundo que puxeches nas nosas mans, lugar de
encontro, colaboración e entendemento. P.X.N.S. Amén.
MIRADA
ESPERANZADA
Pai, neste día queremos
darche grazas, no nome do Señor Xesús, polo testemuño de tantos homes e
mulleres dos que te valiches para mostrarnos a forza e fondura do teu amor.
Grazas
por facer da misericordia, e non do rancor, vieiro polo que camiñar: acollendo,
escoitando, acompañando e axudando a quen de nós necesitou; ou cando fomos nós
os necesitados. Grazas, Pai.
Grazas
por non deixar que as dificultades, o agobio, a angustia ou a desesperación nos
enguliran roubándonos a esperanza. Grazas porque sempre houbo alguén, ou
moit@s, que se achegaron a nós e nos botaron unha man para non caer na perda do
sentido. Grazas, Pai.
Grazas
porque hoxe, reunidos no teu nome, temos rezado xunt@s recoñecendo que non
teriamos sido nada sen a túa compaña e a dedicación de tantas persoas ás que
agora en silencio lembramos, e ás que lle agradecemos todo o amor e a entrega
que puxeron en nós para que fósemos mellores e máis felices. Grazas, Pai.
Dános
sempre un corazón co que poder e saber agradecer. Porque sen Ti e sen cantos ao
noso lado nos acompañan co sorriso do corazón, sería moito máis difícil, cando
non imposible. Porque te sabemos e os sabemos con nós: Grazas, sempre e por
sempre, Pai. Amén.
Comentarios