Ir al contenido principal

1 Advento 2019 A


Ao longo deste tempo de Advento, utilizaremos como sinal unha escaleira de catro chanzos, que chamaremos a escaleira da igualdade. Cada un dos domingos iremos colocando neles, comezando por abaixo, unha lenda que poña de manifesto que este tempo de Advento ha ser para nós a ocasión de ir deixando atrás aqueles comportamentos que fan que nos sintamos persoas atrapadas na rutina de non prestar atención á xente e ao dano que lle podemos procurar; xente que vai creando desigualdade nas nosas relacións e formas de pensar.
As lendas para cada un dos domingos serán:
            1º.- Deixemos atrás o chanzo do control
            2º.- Deixemos atrás o chanzo da falta de respecto a outras opinións
            3.- Deixemos atrás o chanzo da ansia de dominio
            4º.- Deixemos atrás o chanzo da aparencia
Nesta primeira semana colocamos a primeira lenda:

o   ENTRADA: Volve Señor (Nº 90)
o   LECTURAS: Moito me alegrei
o   OFERTORIO: Eiquí están Señor (Nº 32)
o   COMUÑÓN: No colo da miña nai (Nº 49)
ESPERTANDO Á RENOVACIÓN
            E volveu chegar o Advento, xa nos tardaba! E con el o comezo deste camiño de preparación á celebración do nacemento de Xesús. Queremos facelo con sinxeleza, e tentando poñer o mellor de nós en forma de sinceridade para cambiar e deixar atrás todo canto nos impide facer da igualdade na nosa casa, no noso traballo, no noso barrio, na nosa parroquia, no... de xeito que os chanzos sexan unha verdadeira subida que saiba deixar atrás todo canto nos vai cargando de desacougo e indiferenza ante a dor dos demais, especialmente das demais.
            Que poidamos chegar ao Nadal co corazón disposto a celebrar interiormente, superando a tentación do superficial e aparente.
ABRÓNOS Á MISERICORDIA
·      Para que nos esforcemos por non controlar a vida de ninguén; SEÑOR, QUE OS CHANZOS SEXAN DE CONVERSIÓN .
·      Para que aproveitemos este tempo de Advento para poñer andar pausado e reflexivo na nosa vida; CRISTO, QUE OS CHANZOS SEXAN DE CONVERSIÓN.
·      Para que a palabra que sae da nosa boca non sexa espada que fire, senón bálsamo que acolle; SEÑOR, QUE OS CHANZOS SEXAN DE CONVERSIÓN.
NA ESCOITA DA PALABRA
A escaleira que temos diante do altar márcanos a idea desde a que somos invitadas e invitados a celebrar este tempo de Advento. Chámasenos a subir os chanzos, a non quedarnos neles, a non estancarnos na comodidade de non plantexarnos como somos, que non estamos a facer ben, e canto esforzo estamos dispostos a poñer para ir superando cada un dos chanzos da nosa escaleira persoal da vida. O profeta Isaías expresa este camiño de non quedar parad@s ante ou no medio da escaleira invitándonos a mirar sempre cara adiante e a non facer este camiño sos, senón deixándonos acompañar da comunidade, porque a fe ou se vive en comunidade ou acaba illándonos no noso propio egoísmo. Así poderemos entender por que as espadas acaban sendo arados e as lanzas podaduras.

E neste camiño non ha ser a amargura tristeira senón a esperanza gozosa a que nos mova a subir estes chanzos que tantas veces nos retrasan, nos estancan e nos impiden avanzar e estar a gusto coa nosa vida, co que imos facendo cada día, e producindo en nós a sensación de baleiro e perda de horizonte. Sen norte cara ao que tirar, a vida acaba por ser unha simple espera da nada, do fin, do remate. Para que isto non sexa así os tempos fortes queren ser na liturxia católica o momento de pararse e orientar o camiño persoal de cada un/ha de nós. É logo o Advento tempo de graza e gratitude ao Deus que nos invita a espertar do soño que nos evade para deixarnos guiar pola luz que ilumina o noso camiño.

Fagamos entón este camiño alegres e sen rostros tristeiros e desencaixados, senón coa forza de prepararnos a acoller a quen chega porque non quere que nos perdamos na voráxine de barullos, propostas e ofertas, moitas delas puro consumismo líquido, que non queren outra cousas máis que desorientarnos e apartarnos do camiño. Velemos logo e preparémonos para cando El chegue e nos chame.
COMPARTINDO O QUE NOS UNE
Desde a escaleira da vida que hoxe comezamos a subir, pidamos ao Señor que non deixemos nunca de subir os chanzos que convertan o noso corazón en acollida e misericordia. Fagámolo dicindo xunt@s:

GRAZAS POR ALENTARNOS A SUBIR A ESCALEIRA
Para que na Igrexa tod@s, pero especialmente os que ocupan posicións de goberno, suban á escaleira deixando atrás a tentación de impoñer, xulgar e condenar, Oremos
Para que nas nosas parroquias non nos quedemos estancad@s nos chanzos que non fan posible que nos formemos e nos renovemos como crentes e veciñ@s, Oremos.
Para que na escaleira da vida non nos estanquemos na rutina, a desesperanza e a indiferenza ante a violencia que sofren persoas que viven ao noso redor, Oremos.
Grazas, Señor, pola oportunidade que nos dás de seguir subindo chanzos que nos axudan a cambiar a dureza do noso corazón. P.X.N.S. Amén.
AGRADECENDO O DON DA FE
As persoas cristiás, na nosa vida cotiá, deberiamos estar atentas ás tentativas do poder económico que pretende transformar o Advento nun período de louco consumismo, verdadeiro atentado á dignidade de todas as persoas que Cristo veu salvar. Igualdade e fraternidade son dous berros de esperanza que o Nadal proclama. O comportamento de cada persoa cristiá debería estar de acordo, non con os modelos culturais que os medios de comunicación se esforzan por impoñer, senón coas leccións de vida que se aprenden nas páxinas do Evanxeo, que narran o nacemento de Cristo, ou ao contemplar a simplicidade e pobreza do primeiro nacemento: unha gruta, unha manxadoira, un Neno, que sendo rico fíxose pobre para ensinar ás persoas a mais bela das leccións: felices os que teñen un corazón de pobre, porque deles é o reino dos ceos.
Onde están os mestres que queiran dicir isto con palabras e coa a vida? Os discípulos non tardarían en seren multitude. Porque o Advento naceu para introducir aos fieis no misterio da Encarnación, misterio que fai nacer a Deus para o os seres humanos e nos conduce cara Deus.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel