Ir al contenido principal

O medo non garda a viña

DOMINGO XIX DO T.O. (CICLO C)
O MEDO NON GARDA A VIÑA: NON @S PROFETAS DE CALAMIDADES
PÓRTICO
Temos demasiados medos: á liberdade, á verdade, a dubidar, ao cambio, ao novo, a perder posición social, riqueza, privilexios, poder…. e aínda que non teñamos nada que perder, seguimos tendo medo porque nos deixamos levar daqueles que nolo meten no corpo. E este medo fainos retroceder, paralízanos, fainos intolerantes e mesmo agresivos.
Que lonxe esta actitude da Palabra!. “Non teñades medo”, escoitaremos hoxe, sede homes e mulleres de esperanza cristiá, unha esperanza que nos pon en camiño. Dispost@s a deixarnos enchoupar por esta Palabra, comecemos a nosa celebración.
O PERDÓN
Ti, Señor, chámasnos á fe. Polas veces nas que non confiamos en Ti, SEÑOR, VARRE OS NOSOS MEDOS.
Ti, Señor, chámasnos a dar testemuño. Polas veces nas que os nosos comportamentos, as nosas palabras, as nosas actitudes… son verdadeiro antitestemuño, CRISTO, VARRE OS NOSOS MEDOS.
Ti, Señor, chámasnos a pasar polo mundo facendo o ben. Polas veces nas que nos deixamos levar do egoísmo, da comodidade, do pasotismo, SEÑOR, VARRE OS NOSOS MEDOS.
REMUÍÑO
En todas as épocas houbo profetas de calamidades, adicados a anunciar toda clase de males para o futuro. O presente non é unha excepción, e tamén nos nosos días, dun tempo a esta parte, dentro da nosa Igrexa, están a xurdir persoas que profetizan catástrofes e desgrazas, destilando pesimismo e envelenando a vida cotiá cunha visión sombría e funesta. A verdade é que nos agobian tantas cousas: o alimento, a vivenda, o traballo, a saúde, a figura, a familia… Estamos che@s de preocupacións e iso nótase no noso carácter, na nosa presa, no noso estrés, en que nos deixamos invadir polo pesimismo…Fáltanos confianza en Deus, no Deus vivo que non se deixa encerrar nun templo, non se vincula a ningún país nin a ningún grupo social, senón que é un Deus que desinstala, que chama a poñer en camiño, a saír das nosas falsas seguridades, a espertar. Deus quere que rompamos coa instalación, que nos lancemos cara adiante, que fagamos camiño cara unha realidade mellor.
A lectura da carta aos Hebreos ponnos o exemplo de Abrahán, que segue un camiño de fe realmente novidoso e actual:
“Por fe obedeceu Abrahán á chamada”: Tamén cada un e cada unha de nós somos chamad@s por Deus. ¿Cómo respostamos?. ¿Estamos dispost@s a poñernos en camiño?.
“Saíu sen saber onde ía”: A fe é unha aventura arriscada, pero temos sempre a certeza e a seguridade de que Deus acompaña o noso camiño. Por iso cómpre parármonos e reflexionar: aquí e agora, que debo facer?. Porque non debemos esquecer nunca que cómpre saber ler os sinais dos tempos, e que O PRESENTE TAMÉN É TEMPO DE SALVACIÓN.
“Emigrou á terra prometida… habitando en tendas de campaña”: Vivimos nun sitio concreto, nunha terra, nun barrio, pertencemos a unha comunidade parroquial; e é aí onde temos que inculturar a nosa fe, traballando e potenciando todo aquilo que axude a que a vida das persoas sexa máis agradable, máis digna e máis feliz. A nosa fe debe ser o motor do noso actuar, porque a fe sempre enxendra vida.
A fe en Deus, polo tanto, non nos leva á evasión ou á pasividade, senón que se traduce en coraxe para tomar decisións e asumir responsabilidades. Conduce a afrontar riscos e aceptar sacrificios para sermos fieis a nós mesmos e á nosa propia dignidade. Os cristiáns e as cristiás debemos ser creativ@s, arriscad@s e pacientes. A que esperamos para mergullarnos neste marabilloso e inmenso océano da fe e da confianza en Deus?.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Señor, estamos hoxe aquí porque, coma Abrahán, respondemos á túa chamada. Presentámosche agora con confianza a nosa oración comunitaria dicindo xunt@s:
QUE NON DEIXEMOS ESMORECER A NOSA FE
Pola Igrexa, para que, fiándose da Palabra de Deus, se afaste dos centros de poder, que limitan a súa voz profética, entregándose a servir sinxelamente aos máis necesitad@s, OREMOS.
QUE NON DEIXEMOS ESMORECER A NOSA FE
Polas nosas comunidades parroquiais, para que co seu actuar anuncien a grandeza da verdade, da xustiza e do amor, ilusionando e ilusionándose con que outro mundo é posible, só depende de nós, OREMOS.
QUE NON DEIXEMOS ESMORECER A NOSA FE
Por cada un e cada unha de nós, que vimos con fe a atoparnos contigo na Palabra vivida e no Pan compartido, para que redescubramos a novidade sempre sorprendente do amor do Pai, e así vivamos confiando sempre nel, OREMOS.
QUE NON DEIXEMOS ESMORECER A NOSA FE
Señor, poñemos a nosa vida nas túas mans, confiad@s en que Ti queres a nosa felicidade. Fai que sempre esteamos dispost@s a camiñar polo camiño do servizo. PXNS.
PARA A REFLEXIÓN
… E dixo Deus:
Se ninguén te ama, a miña alegría é amarte.
Se choras, estou desexando consolarte.
Se es feble, dareiche a miña forza e a miña enerxía.
Se es inútil, non podo prescindir de ti.
Se estás baleiro, a miña tenrura colmarate.
Se tes medo, lévote ás costas.
Se queres camiñar, irei contigo.
Se me chamas, veño sempre.
Se estás canso, son o teu descanso.
Se pecas, son o teu perdón.
Se me necesitas, estou aquí, dentro de ti.
Se estás ás escuras, son lámpada para os teus pasos.
Se queres conversar, escoito sempre.
Se me miras, verás a verdade do teu corazón.
Se non tes a ninguén, tesme a min.
Se es silencio, as miñas palabras vivirán en ti.
CANTOS
ENTRADA: Andarei na presenza do Señor
LECTURAS: O Señor é o meu Pastor
OFERTORIO: Déixate querer
COMUÑÓN: No colo da miña nai

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel