Hoxe, máis que nunca, necesitamos fogares onde se invite a hospedarse, a quedar neles. Fogares nos que se venzan as desconfianzas e se abran as portas para poder acoller, escoitar, compartir tempo con quen chama neles. E… como nos custa isto!. Que pouca atención prestamos a quen dicimos que é o noso Mestre!. Son moitos os “zaqueos” que necesitan baixar da figueira e atoparse con Xesús. Por que non imos ser nós os que os invitemos a entrar na nosa casa?; e poidan así atopar a compañía que os leve a deixar atrás canto os está a facer vivir na tristura e na desesperanza?
Hoxe temos unha nova oportunidade de seguir a invitación do Mestre, fagámolo!.
PERDÓN
- Porque, a diferenza de Zaqueo, non estamos dispostos a baixar da figueira e deixar atrás canto nos fai insolidarios e inxustos, SEÑOR,QUE NON TEÑAMOS MEDO.
Porque, a diferenza de Zaqueo, non queremos recoñecer que confesar a fe na salvación lévanos a non deixar esvarar a Palabra por nós sen deixala enchoupar a nosa vida, CRISTO, QUE NON TEÑAMOS MEDO.
Porque, a diferenza de Zaqueo, non somos capaces de propornos abrir o noso corazón ao perdón, e á superación do rancor e da envexa, SEÑOR, QUE NON TEÑAMOS MEDO.
REMUÍÑO
Temos interese por ver a Xesús?. Facemos algún esforzo?. Porén, Xesús pasa, ergue a vista, chámao polo seu nome. Bástalle ver o que Zaqueo fai, diríxese directamente a el, autoinvítase á súa casa. Cómo nos sentiríamos si Xesús nos mirara, nos chamara polo noso nome e nos dixera que quere vir á nosa casa, entrar no noso corazón?. Zaqueo nin sequera se estraña, nin contesta nin fai preguntas, pero baixa axiña, corre preparalo todo para recibilo con alegría. Supomos que marcharía cheo de felicidade; camiño da casa, para esperar a Xesús. Namentres, cómo ocorre tantas veces, hai quen non participa deste gozo, quen murmura o escándalo porque Xesús vai á casa dun "impuro", dun home pecador. Pero Zaqueo recíbeo na mesma porta. Non espera: anticípase e fálalle a Xesús, seguramente "enchoupado" xa desa mirada de quen o chamou polo seu nome, e prodúcese nel un cambio: “Darei, Señor, a metade dos meus bens aos pobres; e se en algo enganei a alguén,devolvereille catro veces máis".
Qué grande lección diante daqueles que se pensaban perfectos e renegaban de Xesús porque fora comer á casa dun pecador!. Seríamos tamén nós capaces de transformar a avaricia en xenerosidade, as nosas tristezas en gozos?. Zaqueo acaba de demostrar así a grandeza do seu corazón. El, ábrese á conversión, somos nós capaces de algo así?. Porque coma Zaqueo son moitas as persoas que silenciamos e tapamos con tanto ruído, persoas baixas de estatura, que non teñen os mesmos medios ca nós, que non tiveron a sorte de estar onda nós, na barreira. Persoas ás que non lle damos a oportunidade de cambiar, de ser outras. Acaso somos nós quen de cortar a historia de amor que ten o Señor para cada persoa ou máis ben teremos que ser nós quen a fagan posible?. Tod@s somos responsables e non nos podemos ocultar detrás do imposible, do non ten remedio. Aos ollos da xente da súa época, Zaqueo era irrecuperable. Recuperemos nós a tantas persoas válidas e que só necesitan que lles mostremos a Xesús, que ven ao seu encontro para hospedarse na súa casa.
Porque Xesús búscanos, chámanos a un encontro persoal e gozoso con El; quere salvarnos a cada une a cada unha de nós; chámanos persoalmente. Imos responder?. Imos saír ao seu encontro?. Acercámonos ou afastámonos Del?. Zaqueo rompe coa súa posición. E nós…queremos, estamos dispostos tamén a romper con canto nos ata e escraviza, a poder comezar a crecer, a medrar en estatura?. Seremos capaces de "dar a talla" ante a conversión?. Deus está disposto, a súa tenrura e misericordia tamén, e nós?. Perdoámonos a nós mesmos?; perdoamos aos demais?. Estamos dispostos a ser perdoad@s?.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Agradecid@s porque Deus, unha vez máis, sae ao noso encontro para invitarnos a facer con El o camiño cambiando comportamentos, actitudes e rutinas, rezamos persoal e comunitariamente dicindo:
GRAZAS POR QUERER HOSPEDARTE NA NOSA CASA
Pola Igrexa, que ten no medio do mundo a misión de anunciar a Xesucristo cos seus comportamentos e coa súa palabra; para que nunca esqueza que El quixo quedarse na casa de Zaqueo sen ningún tipo de medos nin desconfianzas, pois só así será posible cambiar corazóns e ser testemuñas, OREMOS .
GRAZAS POR QUERER HOSPEDARTE NA NOSA CASA
Polas nosas comunidades, para que sempre teñan abertas as portas polas que Deus se mostra e polas que entra o aire novo do Espírito para todas as persoas, sen distincións de razas, ideoloxías, países ou formas de pensar, OREMOS.
GRAZAS POR QUERER HOSPEDARTE NA NOSA CASA
Unha vez máis, e xa van alá moitas, queres dicirnos a través da túa Palabra que non podemos ser uns cristiáns mediocres, desganados, desilusionados e con poucas gañas de implicarnos no que supoña esforzo e compromiso a favor dos demais. Non podemos máis que agradecerche que sigas queréndonos e dándonos oportunidades, OREMOS.
GRAZAS POR QUERER HOSPEDARTE NA NOSA CASA
Grazas, por mostrarnos, de novo, que nunca é tarde para cambiar o corazón e abrirnos aos demais. P.X.N.S. Amén.
REFLEXIÓN
Xesús, Zaqueo quería distinguirte, verte,
pero a xente impedíallo.
Sabes, Xesús?,
Iso mesmo pásame a min moitas veces:
a xente impídeme verte.
Non sei verte nin coñecerte,
entre a multitude dos que me ofrecen outras cousas...
Entre tanto balbordo no que vivo metido,
non hai medio de verte...
Xesús, cústame moito...
Tápanme, non te vexo...
Claro, Xesús, que me tería
que subir, marchar correndo coma Zaqueo,
escapar desas cousas de aí embaixo que me impiden verte...
Embaixo, a ras de terra, non se ve nada...
Xesús, quero subir, para poder verte...
Subir á árbore da oración diaria onde se te ve,
subir á árbore da túa Palabra, onde se te escoita,
subir á árbore dos teus Sacramentos,
onde se te percibe e agasallas o banquete da túa graza,
subir á árbore do silencio onde se te sinte...
Entre esta multitude de cousas que no me deixan pasar,
non te vexo, non te distingo...
Teño que subir, subir...
CANTOS
Entrada.- Camiñando pola vida
Lecturas.- Escoita ao Señor
Ofertorio.- Cantádelle ao Señor
Comuñón.- Déixate querer
Comentarios