Remol
Para orar e celebrar a fe na nosa terra
FESTA DE CRISTO-REI (CICLO C)
UN CRISTIANISMO DE MEDIACIÓN NUNHA IGREXA DE SERVIDOR@S
PÓRTICO
Celebramos hoxe a festividade de Cristo Rei, coa que pechamos un ano litúrxico no que fomos recorrendo a nosa historia de salvación, as palabras e os feitos da vida de Xesús que Lucas recolle no seu evanxeo. Agora, antes de comezar o camiño no tempo do Advento, botámoslle unha ollada a quen ilumina todo isto: Cristo, para recoñecelo como Aquel que dá sentido á nosa vida, “porque nel quixo Deus que residira toda plenitude, e por El quixo reconciliar consigo tódalas cousas”.
Precisamente ese é o significado que ten a festa de hoxe; pois proclamar a Cristo como Rei é vivir diariamente os valores do seu reinado desde a humildade e a sinxeleza do noso servizo; desde a efectividade do noso compromiso; desde a confesión do noso testemuño persoal e comunitario.
Que a celebración que agora comezamos nos axude a que se cumpra en cada un e cada unha de nós aquilo que El fixo realidade: servir é reinar.
O PERDÓN
O teu Reino é un Reino de paz. Polas veces nas que cos nosos feitos e palabras non somos máis que sementadores de discordia e desencontro, SEÑOR, ENSÍNANOS A CONSTRUÍR O REINO.
O teu Reino é o Reino da xustiza. Polas veces nas que renunciamos ao noso compromiso coa xustiza coma unha esixencia fundamental da nosa fe, CRISTO, ENSÍNANOS A CONSTRUÍR O REINO.
O teu Reino é o Reino do amor. Polas veces nas que seguimos funcionando con prexuízos, con hipocrisía, para quedar ben… e non desde o recoñecemento e a valoración d@ outr@ como irmán e irmá, SEÑOR, ENSÍNANOS A CONSTRUÍR O REINO.
REMUÍÑO
Canto temos escoitado falar do Reino!. Predicacións, catequeses, charlas… son algunhas das plataformas nas que a palabra Reino se repetía unha e outra vez. E é que o anuncio da chegada do Reino é o centro da mensaxe de Xesús. O Reino foi o retrouso, o leitmotiv, a causa pola que El viviu, da que falou, coa que soñou, pola que se arriscou, pola que o prenderon, condenaron e executaron. Traballar polo Reino, dicimos, debera ser tamén o noso compromiso cristián; pero ¿qué se esconde detrás da expresión Reino de Deus?, ¿a que nos referimos cando hoxe celebramos a festa de Cristo Rei?. Porque, ao mellor, ou máis ben, ao pior, de tanto escoitalo non nos temos parado a pensar o que supón e significa.
Na nosa sociedade, as revistas do corazón e outros medios de comunicación están cheas de acontecementos reais: vodas, visitas, amoríos… e non só falan dos reis-monarcas, senón dos reis do negocio, do espectáculo, da banca… En calquera caso, trátase de persoas que teñen coma trazo común o feito de seren triunfador@s da sociedade. Descolocados, podemos entón preguntármonos se será dese tipo o reinado de Xesús que hoxe celebramos.
A resposta dánola o evanxeo, no que paradoxalmente nos atopamos cun Cristo crucificado, humillado, abatido, condenado… e aí recoñecémolo como Rei. Que contradición!. Ese Xesús na cruz levanta, hoxe coma daquela, reaccións de todo tipo:
A xente presenza a escena coma un espectáculo, eludindo todo compromiso. Non queren pensar nin decidirse, optando sempre polo que din e fan os demais, sen ter ningunha opinión propia: “onde vas, Vicente?....”.
As autoridades fan comentarios sarcásticos “salvou a outros, que se salve El tamén”; poñen o dedo na chaga. O que din está cheo de lóxica e precisamente por iso, porque están convencidos de que Deus ten que ser coma a súa lóxica lles dita, son incapaces de recoñecelo tal e como se presenta.
Os soldados romanos burlábanse daquel que morría baixo o título “Rei dos xudeus”. Eles serven a un rei deste mundo, e sabían estupendamente o que era un rei. Pensar que aquel home o fose, era un disparate descomunal.
Un dos ladróns crucificados insultábao. Representa a todas aquelas persoas que condicionan a aceptación de Xesús á solución do seu problema.
O outro ladrón é o que no medio daquel espectáculo dantesco é quen de ir máis alá e de recoñecer ao Mesías naquela persoa que morre ao seu carón. Soubo descubrilo nun momento de mínima credibilidade, a punto de morrer. Este ladrón é un bo modelo na festa de hoxe, porque nos ensina a mirar cara ese Cristo con ollos profundos, coa convición de que El nos abre o camiño do Reino e de que tod@s @s que optemos por el estamos chamad@s ao seu mesmo destino de vida e realeza.
Porque o Reino de Deus refírese á intervención de Deus na vida das persoas para facela máis plena e máis feliz. Só desde aquí entenderemos qué é ser testemuñas do Reino no aquí e agora, no concreto: en levar a ledicia de saberse querido por Deus a todas as persoas. Porque ser cristián non consiste na mera proclamación verbal, nin na loanza, nin no cumprimento de normas, fórmulas e preceptos, senón que ten máis que ver con facer nosa a causa de Xesús por vivir, traballar e loitar polo amor, a fraternidade, a xustiza, a liberdade, a igualdade… Loitar a favor do pobre, do oprimido, do preso, do inmigrante, do enfermo, do veciño que está só…. non son máis que concrecións do Reino que estamos chamad@s a construír. Aí está o noso reto de ser construtores do Reino desde un cristianismo de mediación. Non deixemos escapar a ocasión de facelo.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Poñemos agora diante de Deus e da comunidade a nosa oración, que quere ser acción de grazas e alento no noso camiñar cotián. Por iso cantamos xunt@s:
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR, VEÑA O TEU REINO. QUE NA TERRA HAI BOA FALLA DE QUE MUDEN MOITAS COUSAS E MELLOREN (bis)
Pola Igrexa, para que comprendamos que a verdadeira realeza non consiste máis que na entrega xenerosa de consolar, perdoar, curar e atender, comunicando esperanza e dando testemuño de verdade, OREMOS.
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR, VEÑA O TEU REINO. QUE NA TERRA HAI BOA FALLA DE QUE MUDEN MOITAS COUSAS E MELLOREN (bis)
Polas nosas comunidades, para que as nosas actitudes no nome de Cristo, nunca sexan as de dominio ou as de prestixio, senón as de servizo e diálogo humilde e comunicador de esperanza, OREMOS.
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR, VEÑA O TEU REINO. QUE NA TERRA HAI BOA FALLA DE QUE MUDEN MOITAS COUSAS E MELLOREN (bis)
Por cada un e cada unha de nós, para que na nosa vida de cada día: nas nosas familias, no noso barrio, no noso traballo… loitemos por unhas novas relacións humanas baseadas no respecto, na liberdade e na xustiza, que fagan presente o Reino aquí e agora, OREMOS.
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR, VEÑA O TEU REINO. QUE NA TERRA HAI BOA FALLA DE QUE MUDEN MOITAS COUSAS E MELLOREN (bis)
Grazas, Señor, por abrir os nosos ollos e os nosos corazóns para que poidamos ser construtores do teu Reino desde a realidade cotiá da nosa vida, facendo do presente tempo de salvación. PXNS.
PARA A REFLEXIÓN
Señor,
fai de nós mediadores da salvación.
Onde haxa miseria, que poñamos liberación;
onde haxa pobreza, que poñamos desenvolvemento;
onde haxa ignorancia; que poñamos cultura;
onde haxa enfermidade, que poñamos cercanía;
onde haxa deixadez, que poñamos servizo;
onde haxa adestramento, que poñamos escolarización;
onde haxa morte, que poñamos sementes de resurrección.
Fai, Señor, que descubramos os sinais do Reino:
os cegos miran,
os coxos camiñan,
resucitan os mortos,
anúnciase a boa nova aos pobres,
expúlsanse demos,
cúranse enfermos,
os nenos reciben educación segundo as súas necesidades. Amén.
Comentarios