As primeiras comunidades cristiás preocupáronse de diferenciar ben o bautismo de Xoán que mergullaba ás xentes nas augas do Xordán e o bautismo de Xesús que comunicaba o seu Espírito para limpar, renovar e transformar o corazón dos seus seguidores. Sen ese Espírito de Xesús, a Igrexa apágase e extínguese.
Só o Espírito de Xesús pode pór máis verdade no cristianismo actual. Só o seu Espírito nos pode conducir a recuperarmos a nosa verdadeira identidade, abandonando camiños que nos desvían unha e outra vez do Evanxeo. Só ese Espírito nos pode dar luz e forza para emprendermos a renovación que necesita hoxe a Igrexa.
O Papa Francisco sabe moi ben que o maior obstáculo para pórmos en marcha unha nova etapa evanxelizadora é a mediocridade espiritual. Dio de xeito rotundo. Desexa alentar con todas as súas forzas unha etapa “máis ardente, alegre, xenerosa, audaz, chea de amor ata o fin e de vida contaxiosa”. Pero todo será insuficiente, “se non arde nos corazóns o lume do Espírito”.
Por iso busca para a Igrexa de hoxe “evanxelizadores con Espírito” que se abran sen medo á súa acción e atopen nese Espírito Santo de Xesús “a forza para anunciar a verdade do Evanxeo, con audacia, en voz alta, en todo tempo e lugar, mesmo ata contracorrente”.
A renovación que o Papa quere impulsar no cristianismo actual non é posíbel “cando a falta dunha espiritualidade profunda se traduce en pesimismo, fatalismo e desconfianza”, ou cando nos leva a pensar que “nada pode cambiar” e, xa que logo, “é inútil esforzarse”, ou cando baixamos os brazos definitivamente, “dominados por un descontento crónico ou por unha acedía que seca a alma”.
Francisco advírtenos que “ás veces perdemos o entusiasmo ao esquecérmonos que o Evanxeo responde ás necesidades máis profundas das persoas”. Con todo non é así. O Papa expresa con forza a súa convicción: “non é o mesmo coñecermos a Jesús que non coñecelo, non é o mesmo camiñarmos con el que camiñar ás apalpadelas, non é o mesmo podermos escoitalo que ignorar a súa Palabra... non é o mesmo tratarmos de construír o mundo co seu Evanxeo do que facelo só coa propia razón”.
Todo isto témolo de descubrir por experiencia persoal en Xesús. Pola contra, a quen non o descobre, “ben axiña lle falta forza e paixón; e unha persoa que non está convencida, entusiasmada, segura, namorada, non convence a ninguén”. Non estará aquí un dos principais obstáculos para impulsarmos a renovación querida polo Papa Francisco?
José Antonio Pagola.- Traduciu: Xaquín Campo
Freire.
DOMINGO, 19-01.2014.- 2º T. O. (A). Xn 1, 29-34.
Comentarios