Ir al contenido principal

Cristo Rei 2015

El é o centro do vivir e do obrar; márcanos un estilo de vida distinto, capaz de mover corazóns e arriscar vidas. O seu reinado é para as persoas, non para o poder nin o prestixio
Descarga o ficheiro

CANTO GOZOSO
  • ENTRADA: Eu sei de quen me fiei (Nº 64)
  • LECTURAS: Veña o teu Reino (Nº 88)
  • OFERTORIO: Cantádelle ao Señor (Nº 33)
  • COMUÑÓN: Déixate querer (Nª 61)
ESCOITA ACTIVA
Chegamos ao final do Ano Litúrxico. Comezámolo o primeiro domingo de Advento e paseniñamente fomos percorrendo o camiño que nos ía mostrando a Palabra de Deus nas diferentes celebracións ao longo de todo este tempo. Ben seguro que nun período tan longo tivemos días bos, nos que estabamos ledos e felices; seguro que tamén foron aparecendo días tristeiros e cheos de preocupación. Pero sempre, en tódalas situacións e circunstancias, a Palabra proclamada quixo ser alento, forza e compaña; unha compaña que tamén experimentamos ao reunirnos en comunidade, xuntos. Sabendo que non estabamos solos nin illados, que tentabamos que fose o noso un mesmo sentir na solidariedade co veciño que non o estaba pasando ben ou na gratitude de quen sentía a ledicia de que as cousas camiñaban con esperanza e ilusión. Foron logo moitas celebracións nas que fomos capaces de sentir que non estabamos solos; e nas que tamén puxemos a nosa convicción para facer da oración experiencia de acción de grazas e confianza. Por iso, esta mañá na que chegamos ao remate celebrando a festa de Cristo Rei, queremos compartir que o Deus que en Xesús se mostrou como irmán e compañeiro deste camiño percorrido, segue a invitarnos a non desfalecer na fermosa tarefa de facer do mundo reinado de paz, xustiza, amor e solidariedade. Sexamos nós os primeiros en experimentalo.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
  • Para que saibamos recoñecer que necesitamos ser perdoados, SEÑOR,QUE NON POÑAMOS TRISTURA NOS CORAZÓNS DOS IRMÁNS.
  • Para que saibamos expresar sen vergoña que necesitamos cambiar os comportamentos que nos fan insolidarios e egoístas, CRISTO, QUE NON POÑAMOS TRISTURA NOS CORAZÓNS DOS IRMÁNS.
  • Para que saibamos mostrar que estamos dispostos a cambiar e superar as accións que nos converten en persoas pouco xenerosas e alleas á dor dos demais, SEÑOR,QUE NON POÑAMOS TRISTURA NOS CORAZÓNS DOS IRMÁNS.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
O profeta Daniel fálanos na primeira lectura de como foi capaz de experimentar a experiencia de Deus na súa vida. Vainos contando como a súa relación con Deus ía crecendo a medida que descubría a necesidade de facer da súa vida resposta á confianza que Deus fora poñendo nel; aquel “fillo do home”, que no seu tempo viña ser coma un titulo para referirse a alguén que tiña como misión facer presente que o plan de Deus era posible ilo facendo realidade cotián na medida na que somos capaces de responder á realización dun proxecto de vida no que o que prevaleza sexa non o contrapunto da humanización (a manipulación, o abuso, o engano, as medias verdades, que moitas veces son peores cas mentiras, a explotación, o fraude... todo iso que vemos que vai facendo que uns, os poderosos, sexan os que impoñan, dominen e sometan aos demais), senón a lóxica do don, na que quere camiñar o profeta Daniel. El fala dun reinado de servizo, que non pasa. Nesa clave é a na que se sitúa o “fillo de home”, quen acabará trocando a destrución en acollida e o enfrontamento en encontro. As claves nas que fala o profeta valen logo tamén para nós hoxe, porque do mesmo xeito que lle ocorría a el, tamén nós estamos chamados a facer do noso día a día non reinado do efémero, do que ilusiona momentaneamente pero non dá a continuidade que transforma esa ilusión en felicidade; senón reinado de permanencia, no que se aposta por poñer verdade onde hai engano, e xustiza onde hai corrupción.
E ese “fillo de home”, do que falaba Daniel adquire en Cristo perfil de concreción e realidade como escoitabamos na lectura do libro da Apocalipse. El é testemuña de que o reinado de Deus non camiña por vieiros de poder e dominio, senón por corredoiras –moitas veces menos doadas de pasar por elas, a diferenza dos camiños- de acompañamento, denuncia de enganos e utilización das persoas; e busca de todo o que supoña poñer á persoa, imaxe e semellanza sempre Del, no centro das decisións que imos tomando cada día. O seu poder non é ao uso do poder que nós tantas veces desexamos, e como imos vendo, non deixa de ser un poder efémero que vai deixando rastro de desilusión e desencanto, cada vez máis, en tantas persoas. O seu poder é diferente xa que se converte en capacidade para estar sempre dispoñibles para botar a man e poñer o corazón, sempre acolledor e solidario ante as necesidades dos outros. É un poder que propicia a empatía e o encontro, non a confrontación cos demais. Porque só deste xeito seremos capaces de poñerlle rostro real ao que se esconde detrás da expresión Reinado de Deus. Por iso é o principio e a fin. Nel todo se explica e entende doutro xeito.
E se El nos abre este camiño para que o sigamos, cantos tentamos ilo desenvolvelo contaremos sempre non co seu silencio, senón coa súa bendición. Unha bendición que nos pide actuar con liberdade e sen sometemento; unha bendición que nos chama a ser persoas activas que colaboran, e non negan o seu tempo, en tódalas accións que van facendo posible que o mundo poida ser cada día un chisco mellor; que poñen a súa creatividade ao servizo do que supón que poida haber menos inxustiza e máis igualdade entre nós; que se toman en serio o que acabamos de escoitar no Evanxeo por boca de Xesús, pois coma El, deberamos estar sempre dispostos a ser testemuñas da verdade. Non da nosa verdade que nos pecha e non fai posible que descubramos que a complexidade do mundo só poderá cambiar se cada un, desde a tarefa e empeño que vai realizando o mellor posible e sen regatear medios nin forzas alí onde está, pon o mellor de si para facer as cousas. O testemuño de verdade ao que nos chama o reinado de Deus temos que ilo dando facendo ben as cousas de cada día, saíndo ao encontro de quen por moito que levanta a voz non é escoitado; no tempo dedicado a educar co noso testemuño e a nosa perseveranza aos máis novos, nenos e mozos, sen renunciar –é o máis doado e a primeira tentación que nos vén á mente- a dedicarlles tempo e a axudalos a descubrir que non todo é igual nin dá o mesmo; que non todo vale, que unhas situacións son mellores e máis importantes ca outras; e que a felicidade non pode ser tan efémera que se esvaeza no momento, senón que esixe esforzo, renuncia e sacrificio; pero que todo iso paga a pena cando se acadan os obxectivos que un se marcou. Porque a preguiza fainos felices para o momento, pero infelices para a vida. E o reinado de Deus, neste reino no que El é o Rei, ofrécenos un plan e un camiño, moitas veces difícil e no que temos que elixir, e elixir ben, pero que paga a pena dicirlle que si e sumarse a el. Porque no remate, na nosa “tardiña baixa da vida”, sabemos, e así o cremos e rezamos, que nos atoparemos con El. E aí, nese momento, o seu reinado terá chegado a plenitude. Todo o demais é ir abrindo e pechando ciclos que nos van axudando a prepararnos para ese momento.
FRATERNIDADE ORANTE
Neste momento da celebración rezamos xunt@s e poñemos ao abeiro de Deus as nosas preocupacións e proxectos, e cuxo reinado temos que ir construíndo na paz e na participación, dicimos:
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR
  • Pola Igrexa, para que non caia na tentación do efémero: cartos, poder, control das conciencias, engano ou abuso dos máis débiles, e opte por ser unha Igrexa comprometida coa xustiza e a igualdade que fan felices ás persoas, OREMOS.
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR
  • Polas nosas comunidades,para que non vivamos nin da rutina nin do pasado, senón do realismo do presente que nos descubre poucos e maiores; pero non por iso incapacitad@s para dar razón e ser construtores do reinado de Deus co bo facer nas nosas parroquias, OREMOS.
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR
  • Polas vidas da tantas persoas que esperan de nós unha palabra de alento, un tempo compartido, unha axuda anónima material pero necesaria; que non sexamos nunca quen de negárllelas, OREMOS.
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR
  • O vindeiro mércores celebramos o día contra a violencia de xénero, por iso hoxe queremos ter presentes na nosa oración dun xeito especial a todas aquelas mulleres asustadas, reprimidas, esquecidas, abatidas, maltratadas física e psicoloxicamente; para que entendamos que o Reino esixe igualdade, xustiza e fraternidade, OREMOS.
VEÑA O TEU REINO, SEÑOR
Ao teu dispor poñemos a nosa vida: no rezar, pensar e actuar, para que as sementes do teu Reino dean o mellor dos froitos a través das nosas xustas, solidarias e boas obras. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Deus omnipotente,
que estás presente en todo o universo e na máis pequena das criaturas,
Ti, que rodeas coa túa tenrura todo canto existe,
derrama en nós a forza do teu amor para que coidemos a vida e a beleza.
Rebórdanos de paz, para que vivamos coma irmáns e irmás
sen facerlle dano a ninguén.

Deus dos pobres,
axúdanos a rescatar aos abandonados e esquecidos desta terra,
que tanto valen aos teus ollos.

Sanda as nosas vidas, para que sexamos protectores do mundo,
e on predadores;
para que sementemos fermosura, e non contaminación e destrución.

Toca os corazóns dos que buscan só beneficios
a costa dos pobres e da terra.

Ensínanos a descubrir o valor da cada cousa,
a contemplar admirados,
a recoñecer que estamos profundamente unidos con tódalas criaturas
no noso camiño cara a túa luz infinita.

Grazas porque estás con nós tódolos días.
Aléntanos, por favor, na nosa loita
pola xustiza, o amor e a paz.
Amén

(Francisco, Oración pola nosa terra. Laudato si)

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel