DEUS QUERE MISERICORDIA...
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Andarei
na presenza do Señor (Nº 11)
LECTURAS: Eu
soñei (Nº 58)
OFERTORIO: Todos xuntos (Nº 56)
COMUÑÓN: O
amor é o meirande (Nº 120)
ESCOITA ACTIVA
Vivimos nunha sociedade deshumanizada, na que a valía das persoas é
proporcional ao rendemento que delas podemos obter. Unha sociedade de
descartes, como di o papa Francisco, que bota fóra á xente maior, prescindindo
así de toda a súa ampla experiencia de vida e que bota fóra tamén aos nenos e á
mocidade porque non son rendibles, xa que hai que investir na súa formación. E
é que a lei do mercado, a lei da oferta e da demanda, non permite sentimentos,
non lle convén que perdamos o tempo en pensar. O resultado está á vista: non
cremos no que facemos, fáltanos capacidade para a tenrura, poñemos a norma por
riba das persoas, contentámonos co cumprimento, esquecemos valores e
conviccións... E deste xeito ímonos baleirando por dentro, ímonos
insensibilizando, e mesmo desculpamos e adoptamos comportamentos a todas luces
inmorais, que escravizan ás persoas.
E resulta que chega Xesús e dinos que o amor é a primeira e a única
lei... Que paradoxo, non si?. Prestemos atención á súa palabra e deixemos que
vaia renovando e revitalizando a nosa vida, porque se non hai amor, para que
serve a lei?... Simplemente para facernos escravos dela.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
*
Por ter esquecido que o cumprimento é estéril se non vai acompañado do
servizo á persoa, SEÑOR, QUE NUNCA NOS
FALTE O AMOR.
*
Por ter promovido comportamentos e actitudes legalistas e baleiros na
nosa maneira de facer as cousas, CRISTO,
QUE NUNCA NOS FALTE O AMOR.
*
Por non prestar atención á situación das persoas que están ao noso lado
e buscan en nós un corazón misericordioso, SEÑOR,
QUE NUNCA NOS FALTE O AMOR.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
· Son moitas as ocasións nas que deixamos de lado o
respecto e a tolerancia á hora de xulgar as opinións e accións dos demais,
sobre todo se non son dos nosos. Ezequiel, na primeira lectura de hoxe volve
insistir no que é o tronco da vida de fe: o recoñecemento da dignidade da
persoa e o afastamento de toda idea que supoña vinganza, rancor ou violencia
cara aos demais. Crer, rezar, participar en accións solidarias... só terán
sentido se o facemos guiad@s polo respecto que todas as persoas nos merecen...
pois todos somos presenza de Deus e a fe ha levarnos a un compromiso no mundo e
co mundo para denunciar calquera atropelo contra a dignidade das persoas, sexa
no lugar que sexa e sexa no ámbito que sexa: eclesial, laboral, xudicial,
político...... A salvación xógase na casa do mundo, tomándoo en serio, e non
evadíndonos en rezos rituais ou costumes cheas de tópicos. Un bo inicio para
esta nova xeira pode ser que non encirrar dentro de nós sentimentos de
enfrontamento, provocación inútil ou desprezo cara aos demais.
· E se camiñamos por ese vieiro de empatía,
misericordia, colaboración e servizo, chegaremos ao pleno cumprimento da lei, é
dicir ao amor. Non fagamos del una frase puramente poética ou unha fermosa
palabra comodín que sempre acae ben. Poñámoslle vida, actitudes, preocupación
polos demais, cercanía, solidariedade, capacidade de escoita, tempo compartido
con quen o necesita.... Abrámoslle as portas a Deus e abrámoslle ás portas aos
demais. Se nós somos capaces de amar, quen nos vexa será capaz de descubrir
quen é e por que dixo Xesús o que dixo: amádevos. O seu mandado de amor, como
nos lembra o Evanxeo de hoxe, lévanos a arriscar, canto somos e temos, polos
irmáns. Insistir unha e outra vez. A tempo e a destempo, con constancia e
paciencia. Constancia e paciencia que nos conforman como persoas decididas a
poñer a nosa referencia non só en nós, no que nos peta, nos gusta ou nos
apetece.
· Porque nunha sociedade que prema a cantidade sobre
a calidade, nós, os seguidores de Xesús, primamos a calidade sobre a cantidade.
Cando falaba do Reino, Xesús non puña o til en grandes pretensións sociais,
senón que se refería a el coma lévedo oculto, sal transformadora, pequena
semente..... Na Igrexa de Xesús non se pode estar de calquera xeito: por
costume, por inercia ou por medo. Trátase de xuntarse no seu nome, conscientes
de que sempre precisamos conversión. Xesús, como nos lembra o evanxeo de Mateu
que vimos de proclamar, tróuxonos un novo tipo de relacións que nós estamos
chamados a poñer en práctica: relacións baseadas na verdade (dicir si, dicir
non, non basearse en suposicións, senón en datos certos); relacións de
franqueza, que nos leven a plantexar os problemas cara a cara; relacións de
liberdade, respecto e tolerancia; relaciones de amabilidade e comprensión;
relacións de desbloqueo (non gardar as cousas, porque nos pechan aos demais e o
día menos pensado estoupan e causan graves feridas.... ás veces incurables);
relacións de esperanza, sen perder nunca a perspectiva de que todos podemos
cambiar; relacións cinguidas polo amor.
FRATERNIDADE ORANTE
Poñemos
por riba do altar a nosa oración comunitaria e dicimos xunt@s:
GRAZAS,
SEÑOR, POR QUERER MISERICORDIA E NON SACRIFICIOS
Para que na Igrexa teñamos sempre
presente que por riba do cumprimento da lei están as persoas, OREMOS.
GRAZAS,
SEÑOR, POR QUERER MISERICORDIA E NON SACRIFICIOS
Moitas veces nas nosas parroquias
volvémonos inxustos e insensibles cara aos demais, estando sempre dispost@s a
xulgal@s, pero poucas veces a escoital@s. Para que abandonemos este atallo e
collamos o camiño do amor e da comprensión mutua, OREMOS.
GRAZAS,
SEÑOR, POR QUERER MISERICORDIA E NON SACRIFICIOS
Por cada un e cada unha de nós, para
que sempre esteamos dispost@s a pedir perdón a quen ofendemos e tamén a perdoar
a quen nos ten ofendido a nós, OREMOS.
GRAZAS,
SEÑOR, POR QUERER MISERICORDIA E NON SACRIFICIOS
Grazas,
Señor, por abrirnos a mente e o corazón a unha vivencia do Evanxeo que pasa por
aprender a ver na xente a túa presenza gozosa e esperanzada. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DIFERENCIADA
Onde
reina a competencia desleal, nós anunciamos a lealdade.
Onde
reina o afán de poñerse por riba dos demais, nós anunciamos a igualdade.
Onde
reina o desexo de figurar, nós anunciamos o servizo.
Onde
reina a dificultade para as relacións mutuas, nós queremos estar sempre
dispoñibles.
Onde
reina a explotación, nós anunciamos a solidariedade.
Onde
reina a inxustiza, nós traballamos a prol da xustiza.
Onde
reina o pasotismo, nós anunciamos o compromiso e a implicación.
Onde
reina o silencio, nós anunciamos a denuncia profética.
Onde
reina o rancor, nós anunciamos o perdón e a misericordia.
Onde
reina a lei, nós anunciamos o amor como única e verdadeira lei.
Comentarios