A VIDA PODE SER UN SOÑO; PERO NUNCA UN TEATRO ONDE A REPRESENTACIÓN
ESQUECE QUE O AUTOR PRINCIPAL NON É O TRIUNFO, SENÓN SABER DAR TESTEMUÑO DE
SOLIDARIEDADE REAL E CONCRETA QUE PON Á PERSOA, SEN TEATRALIDADE, NO CENTRO
Descarga o ficheiro
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Con
ledicia (Nº 5)
LECTURAS: A túa
Palabra (Nº 25)
OFERTORIO: Pan do
ceo (Nº 53
COMUÑÓN: Non vou
so (Nº 60)
ESCOITA ACTIVA
Nesta
mañá na que o Señor volve convocarnos para compartir este momento de comuñón e
encontro comunitario, dispoñámonos a afastar do noso pensamento e do noso xeito
de comportarnos, todo canto non deixa que vivamos como un verdadeiro gozo o
noso sermos cristiáns e cristiás. Porque se só pensamos en nós e desde nós,
estamos a deixar de lado ás persoas. Persoas que sofren incomprensión ou son
maltratadas; persoas ás que ninguén lles fai caso nin presta atención; persoas
excluídas e doloridas pola exclusión á que son sometidas sen que elas poidan
dicir nada; persoas, nunha palabra, que non acaban de entender por que tantas
veces se lle di que son e posúen dignidade, cando a vida, e o que con eles fan,
lles demostran todo o contrario.
Que
a nosa celebración nos faga tomar conciencia de que, se non nos movemos na súa
defensa, a nosa indiferenza colabora tamén a que esta situación inxusta se siga
a prolongar.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
* Por medir o noso tempo desde a busca de
poder e non desde o servizo; SEÑOR, QUE O MEDO NON NOS IMPIDA TESTEMUÑAR A
LEDICIA DA FE.
* Pola nosa falta de ilusión e esperanza
para cambiar canto fire, ignora ou invisibiliza ás persoas; CRISTO, QUE O
MEDO NON NOS IMPIDA TESTEMUÑAR A LEDICIA DA FE.
* Por deixar que a indiferenza nos faga
insensibles á dor e á inxustiza na que viven tantas persoas no noso mundo; SEÑOR,
QUE O MEDO NON NOS IMPIDA TESTEMUÑAR A LEDICIA DA FE.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
·
Cantas
veces temos deseñado proxectos, plans, obxectivos... sen caer na conta de que,
sendo importante ter horizontes que nos ilusionen e nos ofrezan unha razón para
non deixarnos superar polos problemas e dificultades, esquecemos o máis
fundamental: somos limitados, para un tempo, falibles, débiles e todo canto,
con sinceridade, queiramos poñer desde o realismo para expresar que a
omnipotencia non é unha calidade que teñamos as persoas. Pero como diciamos, a
nosa memoria é fráxil e rapidamente esquecemos como e quen somos. A primeira
lectura de hoxe, a do profeta Isaías, invítanos a poñer o pés no chan cando
pensamos, proxectamos e facemos, de xeito que asumindo a propia realidade de
cada un/ha, poidamos seguir ilusionándonos e esperanzándonos tal e como somos.
Coas nosas cousas boas, que tod@s as temos, e coas nosas limitacións e
deficiencias, que tamén tod@s compartimos. Saber camiñar nesta liña esíxenos
ter sempre os ollos abertos, os oídos en actitude de atención e a mente fría
para nos deixarnos engaiolar por abstraccións que entreteñen pero que non
responden ao realismo co que debemos comportarnos cada día. Busquemos, entón,
pero fagámolo de verdade, mesmo deixando, sen escapar Del, que nos atope.
Porque nel podemos descubrir o camiño que nos vai guiando na busca do que nos
alenta e anima cada día e todos os días.
·
As
parábolas supoñen en Xesús unha nova linguaxe, un xeito de facerse comprender,
a maneira de mostrar cercanía e capacidade poñerse no lugar e ao nivel de
cantos o seguían e escoitaban. Tamén hoxe a Igrexa necesita volver ao evanxeo e
facer da linguaxe non medio de superioridade e afastamento do que senten e
viven as persoas, senón o xeito de anunciar a Cristo, a súa mensaxe, o seu
xeito de construír compromiso social e testemuño crible do seguimento de quen
debe ser o centro das nosas vidas. De aí que non haxa que ter medo á
renovación, ao cambio, a darlle ás persoas a capacidade de tomar decisións sen
que ninguén as tutele ou marque. E para iso a linguaxe é elemento fundamental
ao que prestarlle atención. Porque como acabamos de escoitar no evanxeo, as
cousas non son como se ven desde fóra, senón que é necesario coñecer todos os
aspectos que as conforman, evitando xuízos, moitas veces inxustos e
apresurados, sobre as persoas e o seu xeito de actuar e manifestarse. Camiñemos
na creatividade dunha presenza da Igrexa, e polo tanto dos cristiáns, no medio
do mundo, desde a utilización de novos medios e
formas de facer que evanxeo siga a resoar nos corazóns e vidas de cantos
buscan ser escoitad@s, acompañados; sabendo que inda que cambien os medios
segue a ter a mesma forza para alentar e esperanzar a cantos o seguen/mos.
FRATERNIDADE ORANTE
Deus, como administrador xusto e xeneroso,
acolle canto poñemos ao seu abeiro de xeito comunitario, por iso dicimos
xunt@s:
QUE CAMIÑEMOS NA FIDELIDADE Á TÚA PALABRA,
SEÑOR
o
Para que
sexamos unha Igrexa en saída, que se fai comprender e que traballa desde, por e
cos excluídos, os pequenos e esquecidos; OREMOS.
QUE CAMIÑEMOS NA FIDELIDADE Á TÚA PALABRA,
SEÑOR
o
Para que
as nosas comunidades cristiás sexan verdadeiros berces onde saibamos agarimar e
nos sintamos agarimados cando nos necesiten e o necesitemos; OREMOS.
QUE CAMIÑEMOS NA FIDELIDADE Á TÚA PALABRA,
SEÑOR
o
Para que
nós non nos adaptemos ás linguaxes que só saben moverse no dogmatismo ou na
superficialidade, senón que traballemos por poñer sempre no centro do que
fagamos ou decidamos ás persoas, non a rendibilidade ou o interese material;
OREMOS.
QUE CAMIÑEMOS NA FIDELIDADE Á TÚA PALABRA,
SEÑOR
Grazas, Señor, por darnos a oportunidade de
compartir este momento de oración comunitaria na que nos vemos reflectidos
cantos nos esforzarmos por seguir as túas pegadas. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DIFERENCIADA
NON TEN PREZO
O servicio desinteresado.
O consolo e alento recibido.
O regalo da escoita atenta.
O xesto de recoñecemento.
O sorriso aberto.
A verdade sen aparencia.
A discreta e humilde actitude.
A amizade na dificultade.
O respecto á dignidade.
A comprensión e alento.
O apoio ao fráxil e débil.
Dar a cara polo inocente.
Erguer a voz ante a inxustiza.
Obrar con honestidade.
Saír en defensa da Verdade.
Deixar os prexuízos e os medos.
Non aceptar adulacións nin subornos.
Ser íntegro nas palabras e xestos.
Non venderse a ningún prezo.
Comentarios