Ir al contenido principal

29 domingo TO B 2021

A HUMILDADE UNHA PALABRA PARA SER TESTEMUÑADA

CANTO GOZOSO

  • Entrada.- Camiñando pola vida (Nº 9)

  • Lecturas.- As túas palabras son espírito e vida (Nª113)

  • Ofertorio.-  Eiqui  están (Nº 32)  )

  • Comuñón.- Quedate, Señor, connosco (Nº 63)

OLLOS ABERTOS

A gran tentación contra a que temos que loitar cada día as persoas é a da soberbia. Si, porque no fondo, ou non tan no fondo, gústanos impoñer a nosa opinión, distinguirnos dos demais, que nos fagan caso; nunha palabra, sobresaír. Porén, o evanxeo vai noutra dirección: para Xesús, a diferenza dos Zebedeos, o importante non é ter poder, senón servir. 

Que tamén nós, seguindo a xeira de Xesús, nos esforcemos por ser persoas servidoras e non ditadoras.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

  • Por ter esquecido que o servizo é unha actitude á que nos invita Xesús; SEÑOR, QUE APRENDAMOS A ESCOITAR.

  • Por non ter prestado atención a quen nos fala; CRISTO, QUE APRENDAMOS A ESCOITAR.

  • Por non ser capaces de compartir no canto de impoñer; SEÑOR, QUE APRENDAMOS A ESCOITAR.

PALABRA PROCLAMADA

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS

O Señor quixo esmagalo co seu sufrimento:

si, entrega a túa vida en expiación polo pecado.

Pero el verá descendencia, alongará os seus días

e por medio del cumprirase a salvación do Señor.

Polos traballos da súa vida verá a luz,

alcanzará a sabedoría.

O Xusto volverá xusto o seu Servo 

para o ben de moitos

e as iniquidades destes el soportará. Palabra do Señor. Grazas a Deus


PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA ÓS HEBREOS

Irmáns e irmás:

Xa que temos un gran Sumo Sacerdote que xa penetrou no ceo, Xesús, o Fillo de Deus, manteñámo-la esperanza que profesamos.

Pois así é: nós non temos un Sumo Sacerdote que non se poida compadecer das nosas debilidades, senón un Sumo Sacerdote probado en todo coma nós, fóra do pecado. Acheguémonos, con liberdade ó trono da gracia, para conseguirmos misericordia e atoparmos gracia para unha axuda no seu debido tempo. Palabra do Señor. Grazas a Deus


PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

Achegándose a Xesús os fillos de Zebedeo -Santiago e mais Xoán-, dixéronlle:

  • Mestre, nós queriamos que nos fixése-lo que che imos pedir.

El preguntou:

  • ¿E logo, que é o que queredes que vos faga?

Contestáronlle:

  • Concédenos que na túa gloria sentemos un á túa dereita e outro á túa esquerda.

Respondeulles Xesús:

  • Vós non sabedes ben o que pedides. ¿Seredes capaces de bebe-lo cáliz que eu teño que beber, e recibi-lo bautismo que eu teño que recibir?

Respondéronlle:

  • Somos.

Xesús replicou:

  • O cáliz que teño que beber, si que o beberedes, e tamén recibiréde-lo bautismo que eu teño que recibir, pero o sentardes á miña dereita ou á miña esquerda, iso non depende de min o concedelo, senón que é para os que está reservado.

O escoitaren isto, os outros anoxáronse con Santiago e con Xoán. Entón Xesús chamounos e díxolles:

  • Xa sabedes que os xefes dos pobos os tiranizan e que os poderosos os asoballan. Pero entre vós non pode ser así. Nin moito menos, quen queira ser importante, que sirva os outros, e quen queira se-lo primeiro, que sexa o máis servicial. Que o Fillo do Home non veu a que o sirvan, senón a servir, e a entrega-la súa vida en rescate por todos.

Palabra do Señor. Gloria a ti Señor Xesús.

PALABRA REMOÍDA

  • Esforzarnos por ser persoas xustas non é tarefa doada para ninguén. Supón un esforzo constante e permanente por non deixar que os arroutos nos venzan e acaben impoñéndose á reflexión. De todos os xeitos, ser capaz de entregar a vida ao servizo dos demais, pídenos un esforzo extra para non deixarnos levar do que moitas veces resulta ser o máis doado: caer na rede do común, o tópico, o que fan todas e todos. E isto é a antítese do comportamento xusto. Se queremos ser persoas marcadas pola xustiza,debemos facer oco en nós á servicialidade, pois é desde ela como comeza o camiño de respecto, da igualdade e do recoñecemento do ben e do bo que os demais fan e nos fan. 

  • E o camiño deste actuar xusto, sinxelo e humilde marcounolo Xesús. El si que entendeu o que significaba renunciar a un/ha mesmo para xerar alegría, acougo e felicidade nos demais. A súa vida foi unha permanente entrega en xenerosidade empática buscando contar con todos e todas, e sen facer de menos a ninguén. El é o verdadeiro servo, prototipo do que se ha entender por xustiza e comportamento xusto. Nel vémonos reflictidose e urxidos a seguir a súa xeira. Non caiamos na tentación de poñernos nós no canto del.

  • Pero non sempre o testemuño de Xesús era entendido por aqueles e aquelas que estabn con el. E isto vémolo hoxe no evanxeo. Nos Zebedeos podemos vernos reflictidos calquera de nós coas nosas ansias de medrar por riba dos demais, e mesmo a costa deles; neles podemos descubrirnos tamén cando o que buscamos é o carreirismo de quen non converte a súa vida en servizo e si en poder. Os Zebedeos son hoxe para nós icona do que non debe ser quen se queira chamar seguidor de Xesús e facer da súa vida un verdadeiro servizo de fraternidade. E para vivilo non é necesario realizar ningún tipo de excentricidades. Na normalidade de quen fai ben as cousas e pon ás persoas no centro dese actuar é onde nós temos que poñer a mirada, o orazón e as mans. Por e nesa sinxeleza enchoupada de fraternidade é o vieiro polo que nos chama El a camiñar. E que ben acaído nos chega este evanxeo cando hoxe comezamos na nosa diocese o camiño sinodal que nos ha descubrir como membros activos das comunidades cristiás nas que todos e todas somos importantes e responsables dun camiñar común que nos vai descubrindo que non estamos sós e que todas as opinións han ser escoitadas.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Como comunidade, poñemos agora as nosas angueiras na man do Señor dicindo:

QUE O CAMIÑAR COMUNITARIO NÓS FAGA SENTIR IGREXA

  • Pola Igrexa, para que a experiencia de camiñar dando voz a todas as persoas que a conformamos, nos faga poñer os ollos no evanxeo do servizo e non no poder; Oremos. 

  • Para que nas nosas parroquias non caiamos na tentación de crear novos clericalimos que desunen e rompen a fraternidade; Oremos. 

  • Por nós, para que fagamos do servizo camiño polo que vaiamos avanzando na nosa vida; Oremos.

Grazas, Señor, por este momento de oración comunitaria que nos fai sentir a ledicia da solidariedade. P.X.N.S. Amén.

ORACIÓN AGRADECIDA

Un Sínodo para: encontrar, escoitar e discernir

Encontrar os rostros, cruzar as miradas, compartir a historia de cada persoa. Esta é a cercanía de Xesús. El sabe que un encontro pode cambiar a vida. E no Evanxeo abundan encontros con Cristo que reaniman  curan”... 

Aprender a escoitarnos mutuamente (…) evitando respostas artificiais e superficiais...

A Palabra, ilustra, “abrenos ao discernimento, iluminao, orienta o Sínodo para que non sexa unha ‘convención’ eclesial, unha conferencia de estudos ou un congreso político, senón un acontecimento de graza, un proceso de sanación guiado polo Espírito Santo” (Francisco)

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por...

3 Coresma 2024

DIANTE DA TENTACIÓN DE MERCADEAR COA FE, PROPOÑAMOS GRATUIDADE CANTO GOZOSO o     ENTRADA .- Eu sei de quen me fiei  ( 64) o     LECTURAS .- Oh, Señor, escólleme ( 62 ) o     OFERTORIO.-  Grazas Señor na mañá ( 34) o     COMUÑÓN.-   Ti es camiño e verdade ( 57)   Sinal de Coresma.-  Engadimos unha nova parte do corazón roto que estamos a conformar.   ESPERTANDO Á RENOVACIÓN              As comunidades cristiás vanse conformando ao redor da persoa e a palabra de Xesús. Persoa e palabra desde as que se nos invita a interiorizar a fe, as conviccións, os valores e actitudes desde os que vivir. Pero ocorre que moitas veces, por razóns diversas, imos esquecendo estes dous aspectos fundamentais da fe para caer na inconsistencia das rutinas, os costumes, o aburrimento desde os que acabamos vivindo a fe. No evanxeo de hoxe escoitaremos co...

6 Pascua 2024

  CONSTRUÍNDO CASA COMÚN SEN FACER DISTINCIÓNS NIN PERDER A IDENTIDADE CANTOS ·        ENTRADA:  Con ledicia vimos todos ao altar (Nº 2) ·        LECTURAS:  Cantádelle ao Señor unha cantiga nova (Nº 23) ·        OFERTORIO:  O amor é o meirande (Nº 120) ·        COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   AQUECENDO O CORAZÓN              Neste sexto domingo de Pascua invítasenos a prestar atención, poñendo corazón, ollos, mans, pensamento, pés... para vivir facendo do amor cerne da nosa vida. A isto chámanos o Evanxeo de hoxe. Non é doado, sabémolo, pero non podemos renunciar a tentalo, porque só quen se esforza pode recoller logo o froito do seu esforzo.          Cando Xesús fala do amor, non está a teorizar nin tampouco a dicir palabras pa...