5º domingo T.O.
As redes de Xesús acollen, non enredan
Canto gozoso
Entrada.- Eu soñei ( 58)
Lecturas.- Cantádelle ao Señor unha cantiga nova ( )
Ofertorio.- Acharte presente ( )
Comuñón.- Pan do ceo, pan de vida ( )
Ollos abertos
Xesús invita no evanxeo de hoxe a bota-las redes. Unhas redes que non enredan senón que unen e igualan, porque non diferencian entre razas, xéneros, culturas ou falas. Para El, nunca, nunca hai fronteiras. O mundo que quere Xesús, e que nos chama a construír, é realidade aberta onde as pontes van unindo persoas dunha punta a outra. Non estraguemos esta fermosa tarefa!
Corazón misericordioso
· Por ser máis de muros que de pontes. Señor, que desfagamos muros insolidarios.
· Por deixarnos enredar nas redes da mentira e o engano. Cristo, que desfagamos muros insolidarios.
· Por enredarnos na desconfianza e o egoísmo. Señor, que desfagamos muros insolidarios.
Palabra Proclamada
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
O ano da morte do rei Ozías, vin o Señor sentado nun trono alto e levantado. A orla do seu manto enchía o santuario.
De pé na súa presencia estaban dous serafíns.
Exclamaban un cara ó outro: "¡Santo, Santo, Santo, o Señor dos Exércitos: a terra toda está chea da súa gloria!".
Estremecían os marcos das portas da entrada co seu clamor, e o santuario estaba cheo de fume.
Eu dixen: "¡Ai de min! ¡Estou perdido!
Pois sendo un home de labios lixados,
e que vive entre un pobo de labios lixados,
vin cos meus ollos o mesmo Rei, o Señor dos Exércitos".
Entón un dos serafíns voou onda min;
tiña na súa man unha brasa que collera de enriba do altar cunhas tenaces,
e achegouna á miña boca, dicíndome:
"Olla: isto tocou os teus labios,
a túa culpa desapareceu, o teu pecado está perdoado".
8Entón escoitei a voz do Señor que dicía:
"¿A quen mandarei? ¿Quen irá da nosa parte?".
Entón díxenlle: "Aquí estou, mándame a min".
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMEIRA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS CORINTIOS
Irmáns e irmás: Transmitinvos, xa que logo, antes de nada o que eu mesmo recibín: que Cristo morreu polos nosos pecados conforme ás Escrituras; que o sepultaron, que ó terceiro día resucitou conforme ás Escrituras e que se apareceu a Cefas e despois ós Doce. Máis tarde apareceuse dunha soa volta a máis de cincocentos irmáns; moitos deles aínda viven, algúns xa finaron. Despois apareceuse a Santiago e logo a tódolos apóstolos. En derradeiro lugar aparecéuseme tamén a min, coma ó nacido á deshora.
Pois eu son o menor dos apóstolos, que nin son merecente de me chamar apóstolo, xa que perseguín a Igrexa de Deus;. Pero, en fin, que sexa eu ou que sexan eles, así predicamos e así crestes vós.
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Estando Xesús á beira do lago Xenesaret, mentres a xente se amoreaba ó seu arredor, escoitando a Palabra de Deus, viu dúas lanchiñas que estaban na beira do lago. Os pescadores que desembarcaran delas lavaban o aparello. Subiu a unha barca, que era de Simón, rogoulle que se apartase un pouco da terra, e desde a barca, sentado, ensinaba á xente. Cando acabou de falar, díxolle a Pedro:
‑Boga lago adentro, e larga o aparello para pescar.
Respondeu Simón:
‑Mestre, pasámo-la noite faenando e non demos collido un rabo de peixe, pero, xa que ti o dis, largarei o aparello.
Así o fixeron, e colleron tal cantidade de peixe que o aparello rebentaba. Fixéronlles entón acenos ós compañeiros da outra lancha para que lles fosen botar unha man. Foron e encheron as dúas lanchas tanto que, a pouco máis, van a pique. Vendo isto, Simón Pedro botóuselle ós pés a Xesús, dicindo:
‑Señor, arreda de min, que eu son un pecador.
Porque tanto el coma os seus compañeiros quedaron parvos con tanto peixe como colleran naquel lance. O mesmo lles pasaba a Santiago e mais a Xoán, fillos de Zebedeo, que eran compañeiros de Simón. E díxolle Xesús a Simón:
‑Tranquilo, desde agora vas ser pescador de homes.
Varando as barcas en terra e deixándoo todo, seguírono.
Palabra remoída
· Dilles Paulo aos corintios que el transmite o que recibiu. Non fora dos que seguira a Xesús, dos que estiveran preto del desde o comezo, ao contrario, Paulo declarárase inimigo daqueles primeiros seguidores de Xesús. Pero Paulo non se deixa levar pola rutina nin o costume, faise preguntas e tenta buscar respostas. O seu é unha inquedanza que non se sitúa na aceptación do cómodo e fácil, por iso a súa conversión é escándalo para os xudeus e acción de graza para aqueles primeiros cristiás que o coñeceran como o seu gran perseguidor. E iso é o que lles conta aos corintios: a súa experiencia; unha experiencia marcada non pola soberbia de quen se sabe e cre mellor, senón pola humildade de quen sabe recoñecer os seus erros e volver comezar de novo. Toda unha folla de ruta para que, se queremos, poidamos seguir nós!
· Nesta cadea de transmisión da fe, o testemuño é fundamental para darlle credibilidade. Porque a fe non é nin unha ideoloxía nin un eido pechado no que só poden entrar os que pertencen a el. Inda que, tristemente moitas veces ten sido así. E porque non é eido pechado e si leira aberta quen queira, quen estea a buscar razón e sentido para vivir, quen mostre inquedanzas máis alá do utilitarismo e os resultados, ten a esperar por si unha proposta acolledora, gozosa e leda. Pero para que iso poida ser así, nós, os que nos chamamos crentes e seguidor@s do proxecto de Xesús, temos que dar testemuño coherente de que paga a pena manifestarse persoa de conviccións no aquí e agora do noso tempo , coa nosa vida. É este o único camiño para transmitir hoxe a fe. E namentres non o entendamos e sigamos a vivir do que foi no pasado, a laiarnos dos poucos que somos, e a xulgar actitudes dos que teñen un xeito de vivir e sentir distinto ao noso, dificilmente poderemos responder á invitación de volver botar as redes.
· Porque de redes e redeir@s fálanos Xesús no evanxeo. Non unhas redes que atrapan e oprimen, senón unhas redes que son experiencia de encontro, comunicación e relación na confianza –aquela que lle faltaba a Pedro-. Hoxe, no mundo tan cheo de conexións entre persoas de formas distintas e desde realidades vitais diferentes, é fundamental que as nosas redes non atrapen e si acollan; non impoñan e si expliquen; non condenen e si dean oportunidades. Porque as redes de Xesús, a diferenza das nosas, non nos enredan, senón que liberan; a fano desde a acollida, a escoita e o acompañamento.
Oración da comunidade
Invita hoxe o evanxeo á confianza, a non deixarnos enredar nas xustificacións e desculpas, para invitarnos a escoitar e acoller . Respondendo a esta invitación dicimos: Señor, que a túa voz resoe en nós.
· Para que sexamos unha Igrexa sincera, humilde e capaz de pedir perdón. Oremos. Señor, que a túa voz resoe en nós.
· Porque moitas veces nas nosas parroquias empregamos moito tempo en enredar e pouco en escoitar. Oremos. Señor, que a túa voz resoe en nós.
· Que nós, Señor, non nos deixemos levar pola comodidade de desconfiar de todo e todos, esquecendo que ti invitas sempre á confianza. Oremos. Señor, que a túa voz resoe en nós.
Grazas, Señor, por seguir invitándonos a túa confianza. Por Xesucristo o noso Señor. Amén.
Recendo de gratuidade
Lucas fálanos de que home e muller séntense salvados, á par. É moi curioso ve-la cantidade de veces que vai colocando a homes e mulleres en situacións paralelas, semellantes, e son as mulleres as que se converten en iconas, en referencia de transformación, en transgresoras; son mulleres que non obedecen cegamente a Torá, porque foron sido capaces de librarse das súas redes cando experimentaron a boa noticia. Sen dúbida estiveron enredadas nalgún momento, ao igual que toda a sociedade, pero o vento do Espírito, a forza de Xesús, permitiulles liberar os seus pés destas ataduras e comezar a vivir algo novo. Estas mulleres foron lendo e descubrindo sinais de salvación, e puxeron en cuestión algúns costumes patriarcais... engadiría tamén que, si o Evanxeo de Lucas nos animara só a ser un pouquiño máis bos, non pagaría a pena. Este evanxeo ten que espertarnos e facernos ver que, teñamos os enredos que teñamos na nosa vida (normas, leis, recordos, feridas, perdas…) sexa cal sexa a nosa situación vital, hoxe - aquí - agora, Xesús ofrécenos a salvación e a sanación, estreitamente unidas.
(https://web.unican.es/campuscultural/Documents/Aula%20de%20estudios%20sobre%20religi%C3%B3n/2009-2010/CursoTeologiaLasMujeresEnLucas2009-2010.pdf )
Comentarios