Ir al contenido principal

Pentecostes 2022

 Domingo de Pentecostes 2022

CHAMAD@S A CONTINUAR O ALETEXO RENOVADOR DO POLIEDRO SINODAL

CANTOS

         Entrada.- Pedras vivas / Eu soñei (  )

            Lecturas.- Manda o teu Espírito (  )

            Ofertorio.- Recibe Señor (  )

            Comuñón.-  Ide e pregoade (  )

 

OLLOS ABERTOS

Hai hoxe cincuenta días que nos xuntabamos para celebrar o domingo de Pascua. Un día de alegría e festa; un día de alento e esperanza. Os Apóstolos, entre medo e incredulidade, ían sentindo que o de Xesús non fóra un fracaso, e que eles tiñan unha misión que desenvolver: ser testemuñas de que o seu proxecto tiña presenza e continuidade. A eles tocáballe visibilizar esta encomenda.

Hoxe, cincuenta días despois celebramos que non estiveron sos neste traballo. Ao seu carón sentiron sempre a forza e presenza do Espírito. E do mesmo xeito ca eles, tamén nós, chamados/as hoxe a ser as testemuñas da misión encomendada por Xesús, como antes o foran os apóstolos, non estamos sos na tarefa de facer presente e crible o proxecto de Xesús. O espírito acompaña o noso camiñar. Do noso esforzo e compromiso, da nosa coherencia de vida, da sinceridade en converter as palabras en feitos, dependerá que Xesús siga vivo entre nós para facer o mundo verdadeiramente fraternal e igualitario.

Prestemos atención ao aletexo do Espírito!

 

CORAZÓN MISERICORDIOSO

·      Por que moitas veces facemos oídos xordos á voz do Espírito. SEÑOR, ALETEXA O NOSO CORAZÓN.

·      Porque esquecemos con facilidade que nós somos hoxe as testemuñas do proxecto de Xesús. CRISTO, ALETEXA O NOSO CORAZÓN.

·      Porque nos sobra tristura e nos faltan esperanza e alegría. SEÑOR, ALETEXA O NOSO CORAZÓN.

 

PALABRA PROCLAMADA

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

Cando se cumpriron os días de Pentecostés, estaban todos xuntos no mesmo sitio.De súpeto, veu do ceo un ruído coma dun forte golpe de vento, que encheu toda a casa onde estaban; e apareceron talmente coma linguas de lume, que, repartidas, foron pousando unha sobre cada un deles. Quedaron cheos do Espírito Santo e puxéronse a falar noutras linguas, conforme lles concedía o Espírito.

Había daquela en Xerusalén xudeus piadosos de tódalas nacións da terra. O se producir aquel estrondo, xuntouse a xente e ficou moi desconcertada, porque cada un os sentía falar na súa propia lingua. Pas-mados e admirados, dicíanlles uns a outros: "¡Olla! ¿E todos estes que están aí a falar non son galileos? ¿E logo como é que os sentimos falar cada un de nós no noso propio idioma nativo? Partos, medos, elamitas, xente da Mesopotamia, Xudea, Capadocia, Ponto, Asia, Frixia e Panfilia, do Exipto e da parte de Libia contra Cirene, forasteiros romanos tanto xudeus coma prosélitos, 11cretenses e árabes, sentimos falar nas nosas linguas das grandezas de Deus".Palabra do Señor.

 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMEIRA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS CORINTIOS

Irmáns e irmás:

Ninguén que diga "Arrenegado sexa Xesús", fala movido polo Espírito de Deus; e ninguén é capaz a dicir "Xesús é o Señor", se non é baixo o influxo do Espírito Santo.

Hai diversidade de dons, pero un mesmo Espírito. 5Hai diversidade de servicios, pero un mesmo Señor. Hai diversidade de realizacións, pero un mesmo Deus, que é quen realiza todo en todos.

A cadaquén dáselle a manifestación do Espírito para o ben común. A un o Espírito dálle palabra de sabedoría; a outro dálle palabra de ciencia o mesmo Espírito; 9a aque-loutro o mesmo Espírito concédelle fe. 10A un este mesmo Espírito dálle o don de curacións; a outro, o don de facer milagres; a outro, o don da profecía; a outro, discernimento de espíritos. A un, don de falar distintas linguas; a outro, o saber interpretar esas linguas. 11Pero todo isto é un e o mesmo Espírito quen o realiza, repartindo a cada un en particular, como a El lle parece.

12Porque igual que o corpo, sendo un, ten moitos membros e todos estes membros, con seren moitos, non fan máis dun corpo: así tamén Cristo. 13Porque a todos nos bautizaron nun único Espírito, para formarmos un único corpo: tanto xudeus coma gregos, tanto escravos coma libres. E a todos se nos deu a beber un único Espírito.

 

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

Naquel día, o primeiro da semana, ó serán, estando pechadas as portas onde estaban os discípulos, por medo dos xudeus, chegou Xesús, e, poñéndose no medio, díxolles:

 Paz convosco.

Dito isto, mostróulle-las mans e mailo costado. Os discípulos alegráronse, vendo o Señor. El díxolles outra vez:

 Paz convosco: coma o Pai me mandou a min, tamén eu vos mando a vós.

E dito isto alentou sobre eles, e díxolles:

 Recibide o Espírito Santo: a quen lles perdoéde-los pecados, quedaranlles perdoados; a quen llelos reteñades, quedaranlles retidos. Palabra do Señor.

 

PALABRA REMOÍDA

·      Poliedro é unha palabra que vai percorrendo todo o maxisterio do papa Francisco. Para el a Igrexa é un poliedro con moitas caras na que todas e todos teñen/mos cabida. Porque o poliedro é unha figura xeométrica con suficiente amplitude como para ter lados de medida diferente e que conforman unha figura polivalente. A diferenza do cadrado, que se move na uniformidade de cada un dos lados, o poliedro  permite unha maior variedade de formas e medidas. Pois desta imaxe tan suxestiva colle Francisco a metáfora para aplicala á Igrexa. Para el, bebendo nas fontes da palabra de Deus, a Igrexa é un poliedro onde, respectando as lindes que a definen como “sacramento universal de salvación”, todas as persoas temos cabida.

 

·      Hoxe, día de Pentecostes, celebramos que no poliedro da Igrexa hai distintas maneiras de sentir, expresar, vivir e celebrar a fe, e todas son válidas, sempre que estean dentro da amplitude do poliedro. Cabemos todas e todos, non só os que pensan igual, fan igual, mandan e impoñen aos demais o que deben facer. Pentecostes é a festa do discernimento e da pluralidade, porque só así, discernindo a asumindo que somos diferentes, poderemos responder ao aletexo renovador do Espírito que se nos chama e empurra. Sabemos cal foi o pasado, estamos no presente, pero seguimos camiñando cara ao futuro. O que non sería posible se só botaramos en falta o que foi noutro tempo. Non teñamos medo á participación, ao cambio, á renovación...á vivir  o ser Igrexa como unha permanente primavera na que todo vai fluíndo e xermolando novidosamente. Deus non pon filtros, e en Xerusalén aquel día entendéronse todas e todos, por que nós, ou alomenos algúns, están empeñados en poñelos?

 

·      Deixemos, como deixaron os apóstolos, que o Espírito alente sobre nós, e non teñamos medo da súa creatividade; unha creatividade que activareactiva e pro-activa para que sexamos quen de perde-lo medo e acoller o envío que, tamén hoxe, Xesús nos segue a facer: “Tamén vos mando”. Poñámonos en camiño da “ poliedría” e fagamos sinodalidade co noso paso acompasado.

 

ORAMOS SINODALMENTE

Deus invítanos a estar e, rezar e camiñar a carón (sinodalmente), o que só será posible dese unha participación libre e igualitaria. Comecemos entón por rezar dicindo: Que acollamos o aletexo renovador do Espírito.

·      Para que aprendamos a ser unha Igrexa participativa, renovadora, creativa e alegre. Oremos.  QUE ACOLLAMOS O ALETEXO RENOVADOR DO ESPÍRITO .

·      Para que nas nosas comunidades non teñamos medo a aprender, formarnos e reflexionar escoitando, opinando, participando e aprendendo unhas persas doutras. Oremos. QUE ACOLLAMOS O ALETEXO RENOVADOR DO ESPÍRITO .

·      Para que nós non teñamos medo a manifestar que a fe anima, alenta, alegra, ilusiona, une e renova a vida e tarefas que cada un e cada unha de nós fai cada día. Oremos. QUE ACOLLAMOS O ALETEXO RENOVADOR DO ESPÍRITO .

Grazas, Espírito santo por seguir aletexando sobre nós, e dándonos azos para facer cousas en unión e dese opinións plurais. Amén.

 

ENCHOUPÁNDONOS DO ALETEXO DO ESPÍRITO

Unha das claves da festa de Pentecostes é que Xesús resucitado concede aos Apóstolos o don do Espírito Santo, que foi derramado sobre todos os que camiñamos na luz de Xesús, formando o único Pobo de Deus. Hoxe é o momento de camiñar de novo xuntos, de reunirnos en comunidade para agardar a chegada do Espírito Santo, reavivar a esperanza e responder á chamada á participación, á comuñón e á misión neste camiño sinodal. 

(http://www.iglesia.cl/44147-santuarios-de-chile-realizaran-novena-de-pentecostes-online.html )

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

4 advento 2023

  Advento, tempo de Xenerosidade Sinal de Advento .- Engadimos un novo elemento ás miradas con corazón deste Advento, a Xenerosidade Cantos          Entrada.-   Volve, Señor ( 90 ) Lecturas.- Benaventurados ( 119   ) Ofertorio.-   Velaqui Señor o viño ( 37) Comuñón.-   Xesús chamado amigo   ( 89 ) Abrindo o corazón Chegamos ao final de traxecto deste tempo de Advento. Ao longo destas catro semanas fóisenos invitando a facer un fondo proceso de revisión das nosas actitudes e comportamentos. E non era calquera o que nos invitaba, foi a voz de Xoán Bautista a que nos ía marcando este camiño que tiñamos que preparar cada un e cada unha de nós de maneira repousada, tranquila, sincera e liberadora. E para que? Para poder chegar a esta noite co corazón preparado para acoller nel ao neno que chega para traernos ilusión, esperanza, xenerosidade e, por riba de todo, a salvación. É dicir, sentido e horizonte para a nosa vida. Unámonos logo par co

Transfiguracón 2023

  COS OLLOS ABERTOS E COS PÉS NO CHAN CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Vinde axiña (Nº 10) o     LECTURAS:  Escoita ti (Nº 26) o     OFERTORIO:  Déixate querer (Nº 61) o     COMUÑÓN:  Quédate Señor connosco  ESCOITA ACTIVA O medo a correr riscos é unha das cousas máis paralizantes. Temos medo ao novo, como se conservar o pasado garantira automaticamente a fidelidade ao Evanxeo. Por medo calamos cando teriamos que falar, desentendémonos cando deberiamos intervir, non debatemos temas importantes para evitar plantexamentos novidosos. Temos medo a revisar liturxias e ritos que valeron noutro tempo, pero que na actualidade non din nada. Temos medo a falar de dereitos humanos, de diversidade, a recoñecer o papel da muller dentro da Igrexa. Temos medo a poñer por riba de todo a misericordia...  Segundo o relato evanxélico, os discípulos caen por terra cheos de medo.... pero Xesús achégase e dilles –dinos-:  erguédevos, non teñades medo . Que a celebración deste domingo, a Transfiguración do Señor