Libres para elixir se emigrar ou quedar
Cantos
Entrada.- Que ledicia (4 )
Lecturas.- As túa palabras ( 113 )
Ofertorio.- Acharte presente (51 )
Comuñón.- Déixate querer ( 61 )
Pórtico
As comunidades cristiás que conformamos a Igrexa celebramos hoxe a Xornada Mundial da Persoa Migrante e Refuxiada. Unha Xornada que este ano xira ao redor da liberdade como opción e decisión de vida. Só cando unha persoa é libre para tomar decisións poderemos entender as razóns que a levan a saír da súa terra e poñerse en camiño deixando moitas veces atrás a súa familia e todo canto ata ese momento formara parte da súa vida. Para que a liberdade sexa o único que mova ás persoas a migrar precísase coñecer cales son as causas das migracións, sabendo que moitas delas son forzades e non libres.
Neste mañá na que nos reunimos para compartir a oración comunitaria, preguntémonos se somos quen de superar prexuízos culturais, sociais ou identitarios, que tantas veces nos impiden ver ás persoas como e quen somos: Fillas e fillos de Deus para, desde esta convicción, camiñar sempre na comuñón e non na exclusión
Perdón
· Para que superemos prexuízos que nos levan a diferenciar entre persoas. SEÑOR, QUE APRENDAMOS A RESPECTARNOS COMO FILLAS TÚAS E FILLOS TEUS.
· Para que non caiamos na tentación de discriminar e diferenciar ás persoas. CRISTO, QUE APRENDAMOS A RESPECTARNOS COMO FILLAS TÚAS E FILLOS TEUS.
· Para que as nosas decisións non se deixen levar nin da présa nin do arrouto. SEÑOR, QUE APRENDAMOS A RESPECTARNOS COMO FILLAS TÚAS E FILLOS TEUS.
Palabra proclamada
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
Buscade o Señor mentres se deixa atopar,
invocádeo mentres está cerca.
Que o malvado deixe o seu vieiro,
e que o home pecador (deixe) os seus plans,
que se volva ó Señor para que teña misericordia del,
que (se volva) ó noso Deus
que ¡tanto engrandece ó perdoar!
Pois si, os meus plans non son os vosos plans,
nin os vosos vieiros son os meus vieiros
‑é o Señor quen fala‑.
¡Canto máis altos son os ceos cá terra!
Así son máis altos os meus plans cós vosos plans,
e os meus vieiros do que os vosos vieiros. Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS FILIPENSES
Irmáns e irmás:
Manifestarase a grandeza de Cristo na miña persoa, tanto que eu siga vivindo como que morra.
Porque para min a vida é Cristo; e morrer, unha ganancia. Ora, como vivir neste mundo me permite traballar con proveito, non sei o que escoller. As dúas cousas tiran por min: quería morrer para estar con Cristo, pois era moitísimo mellor. Mesmo así, por vós, cómpre que eu fique neste mundo
Unha cousa só: mirade de vos comportar conforme ó Evanxeo de Cristo. Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
Dilles Xesús ós seus discípulos esta parábola:
O Reino dos Ceos parécese a un propietario que saíu pola mañá cedo a contratar xornaleiros para a súa viña. Axustou con eles o xornal dun denario e mandounos á súa viña. Saíu outra vez á media mañá e atopou outros sen traballo na praza. E díxolles:
‑Ide vós tamén á miña viña, e daréivo-lo xusto.
Eles foron. De novo saíu polo mediodía, e pola tarde, facendo o mesmo. Pero aínda volveu saír á tardiña, e atopando outros parados na rúa, díxolles:
‑Pero, ¿que facedes aquí, todo o día sen traballar?
Eles responderon:
‑É que ninguén nos contratou.
El díxolles entón:
‑Ide vós tamén á miña viña.
Anoitecendo xa, díxolle o dono da viña ó administrador:
‑Chama os xornaleiros e págalle-lo xornal: empézasme polos últimos e acabas polos primeiros.
9Chegan os da derradeira hora e dálles un denario a cada un. Cando chegaron os primeiros coidaron que lles darían máis, pero tamén recibiron cadanseu denario. O recibilo, murmuraban contra o propietario:
‑Eses, os derradeiros, traballaron unha hora só e trátalos igual ca nós, que aturámo-lo peso e a caloraza do día.
Pero el replicoulle a un deles:
‑Amigo, non che fago ningunha inxustiza. ¿Non axustamos un denario? Pois colle o teu, e vaite. E logo, se quero darlle ó último igual ca a ti, ¿non teño dereito a face-lo que quero co que é meu? ¿Ou é que ti ves con mal ollo que eu sexa bo?
Así, dese mesmo xeito, os últimos serán os primeiros.
Ecos da Palabra
· Buscar e atopar son dúas palabras en relación de continuidade. Só quen é capaz de poñerse en actitude da busca, de coñecer máis e mellor, de saír do inmobilismo que tantas veces nos invade pode descubrir outras formas, modos, momentos e situacións que nos axudan a comprender o que se agocha detrás das persoas e das situacións nas que viven. Neste día no que se nos invita a revisar as nosas actitudes e as nosas miradas en relación coas persoas que teñen que migrar ou escapar, tamén podemos preguntarnos se na nosa vida somos quen de poñernos en actitude de busca. Unha actitude que, cando é sincera, ponnos en situación de coñecer e saber sobre persoas e situacións nas que elas viven, afastando de nós a tentación de ser persoas que se deixan manipular ou formar opinión polo que outros, moitas veces interesados, contan, din ou manifestan. Sexamos logo quen de sabernos poñernos en actitude de busca, para que poidamos atopar todo canto nos axude a entender ás persoas, e non a xulgalas.
· E nese dobre movemento de busca e encontro, quen nos ha mover sempre non pode ser outra que a persoa de Xesús de Nazaret. Aquel que pasou facendo o ben sen diferenciar cores, razas, linguas, status ou lingua. O Xesús que non deixa de proclamar que só desde o sabernos iguais, poderemos sentírmonos, e selo realmente, irmáns e irmás afastados dos prexuízos e das manipulacións interesadas respecto das persoas. Só sabendo poñer a Xesús no centro de todo canto nos guía, seremos quen de aprender a poñernos en camiño e construír unha sociedade máis tolerante, igualitaria e xusta.
· Entendemos logo a razón que leva ao home da parábola que temos escoitado no evanxeo de hoxe, a contratar aos traballadores a todas e calquera hora, e en igualdade, tratándoos co mesmo respecto e dignidade que todos eles sempre merecen.
Neste noso mundo tan cheo de intereses e pouco dado a pensar nas persoas como centro e razón de ser de canto facemos, que importante é non desviarnos do vieiro desta acollida igualitaria, e sempre respectuosa, da que nos fala Xesús desde a parábola do evanxeo de hoxe. Unha vez máis a Palabra de Deus, vén na noso axuda para iluminar este noso camiñar, tantas veces desenvolvido entre os luscos e fuscos da nosa vida.
Oración compartida
Deus convócanos a unir palabra, corazón e acción nesta oración comunitaria que nos invita a rezar xunt@s dicindo:
SEÑOR QUE A EXCLUSIÓN NON ALENTE O NOSO ACTUAR.
· Polo Papa Francisco, para que siga a promover e alentar, sen cansar, unha Igrexa ao estilo de Xesús. Oremos.
· Para que as persoas que gobernan pobos e nacións non fagan da exclusión criterio de gobernanza, nin alenten actitudes de rexeitamento cara ás persoas migrantes e refuxiadas. Oremos.
· Por tódalas persoas que perderon a vida, no mar ou noutras rutas de migración, buscando unha situación persoal e familiar mellor. Para que o colo de Deus as teña acollido da friaxe dos nosos prexuízos e barreiras, Oremos
Acolle e acompaña Señor a nosa oración comunitaria de hoxe. Axúdanos para que non teñamos nunca actitudes de rexeitamento para coas persoas. Por Cristo o noso Señor. Amén.
Palabras que alentan
Deus, Pai Todopoderoso,
concédenos a graza de participar activamente
a favor da xustiza, a solidariedade e a paz,
para que a todos os teus fillos e as túas fillas se lles asegure
a liberdade de escoller se migrar ou quedar.
Concédenos a coraxe de denunciar
tódolos horrores do noso mundo,
para loitar contra toda inxustiza
que desfigura a beleza das túas criaturas
e a harmonía da nosa casa común.
Acompáñanos coa forza do teu Espírito,
para que poidamos manifestar a túa tenrura
a cada persoa migrante que pos no noso camiño
e espallar nos corazóns e en todos os ambientes,
a cultura do encontro e do coidado. ( Francisco)
Comentarios