remol

Do puño pechado á man aberta. Deus acolle, non enfronta PÓRTICO Nunha sociedade cada vez máis laica, o que é bo, como é a nosa, onde Deus acaba sendo, cando o é, que non o é sempre, un convidado de pedra ao que non se lle ten en conta ni se lle espera, resulta moi difícil entender canto nos fala de gratuidade; de facer as cousas de balde, de ser capaz de dedicar tempo, medios e tamén vida aos demais sen que por iso se nos teña que dar nada a cambio. Porén para o Profeta e tamén para Xesús, é a gratuidade a característica que máis e mellor nos axuda a entender qué se esconde tras da palabra Deus. Para El todo se entende desde a capacidade de darse, entregarse, pórse a disposición e ao servizo de Deus. Que lonxe esta a nosa sociedade de entendelo!, pero aínda máis, que lonxe estamos os cristiáns de entendelo!. Deixemos xa de dicir como son os outros e poñámonos nós a actuar segundo a invitación de Xesús e a coherencia da fe que dicimos ter. O PERDÓN Polas moitas veces nas que os ...

Por que nos empeñamos en crer que os tesouros só son materiais? Pórtico Sempre que se escoita a palabra tesouro rapidamente a asociamos con algo de moito valor material; como se non houbese outros moitos tesouros dos que poidamos disfrutar e enriquecernos humanamente. Por que estamos sempre tan apegados ás cousas que dan rendibilidade puramente material?. Poren, a Palabra de Deus hoxe fálanos doutro/s tesouro/s: os tesouro/s que dan sentido a unha vida, que nos levan a valorar o cotián, o pequeno, a disfrutar de todo aquilo que ao mellor non nos fai ricos en cartos, pero si nos enriquece en amigos, realización persoal ou sentido da vida. Abrámonos a esta Palabra que nos fala para a nosa vida de cada día. Perdón Porque non valoramos tódolos tesouros que pos no noso camiño: familia, amigos,educación, posibilidade de formarnos e pensar por nós mesmos...SEÑOR, SE SEMPRE O NOSO TESOURO. Porque son moitos os tesouros que desperdiciamos cada día ao non loitar e traballar por eles: dereitos,...

E NÓS QUE SOMOS, XOIO OU SEMENTE BOA? Pórtico Xuntámonos como comunidade crente para celebrar o día do Señor, e traemos a nosa vida para que El a acolla e a enforteza. Alentados pola palabra que escoitaremos e polo pan que se nos partirá como alimento, descubramos a súa presenza e abramos o noso corazón ao vento do Espírito. Perdón * Porque moitas veces somos xoio que causa división, que provoca malos entendidos, que medra por riba dos demais, SEÑOR, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE. * Polas veces en que nos convertemos en xuíces dos demais e somos incapaces de comprender situacións e motivacións, CRISTO, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE. * Porque pensamos que os bos somos nós, os cristiáns, e tod@s os que pensen ou actúen diferente son os malos, SEÑOR, FAI DA NOSA VIDA BOA SEMENTE. Remuíño * O FERMENTO QUE FAI LEVEDAR TODA A MASA: O domingo pasado Xesús falábanos do gran que cae na terra e hoxe faino do poder transformador que ten o Reino de Deus. Pero este...

Para que dea froito, a Palabra ha ser ben sementada Por que preparamos tan mal a terra? PÓRTICO Como nos gusta falar de todo, saibamos ou non.... e pola contra, que difícil nos resulta saber escoitar; a pesares de que a escoita é unha condición importantísima, decisiva, para a convivencia, para poder axudarnos uns a outros. Saber escoitar aos outros con interese, con atención, con respecto, con agarimo.... E nas nosas celebracións, a Palabra que escoitamos quere ser unha choiva que enchoupa a nosa vida para poder dar froito. Por iso é importante que sexa proclamada correctamente e interiorizada na nosa vida. Abrámonos, pois, a ela. O PERDÓN Señor, por tódalas veces nas que non prestamos atención á Palabra que proclamamos nas celebración, non escoitando a quen precisa de nós: aos nosos fillos, ás persoas maiores, aos enfermos, aos marxinados, ESPÉRTANOS DO NOSO SONO. Cristo, por tódalas veces nas que as presas nos fan que proclamemos a Palabra sen querer descubrir que ela é a forza da n...

Mansos e humildes, pero non domesticados “ Hai que facer discípulos, non prosélitos... non basta que deas o Evanxeo, has de abrir coa túa vida a paixón por comelo” (P. Casaldáliga) Pórtico Estamos nunha sociedade cada vez máis tecnificada, chea de electrodomésticos e de aparellos electrónicos, na época do móbil, de internet, do ordenador... Pero tamén é a sociedade da soidade, do individualismo. O comunitario, a colaboración, o traballo de todos decaeu e tamén o diálogo sereno e pausado. Só falamos o imprescindible, o xusto,... canta soidade xeramos, canta frustración... Por iso, un novo domingo somos alentad@s a dispor o corazón para acoller a Palabra proclamada e levala á nosa vida. Fagámolo con humildade e mansedume, vivámola coa alegría da comuñón esperanzada. Perdón Por non confiar en Ti para poder aprender da túa gratuidade, SEÑOR, ALENTA O NOSO CAMIÑAR. Por non ser capaz de levar a forza da túa bendición a quen se sente angustiado e sen esperanza, CRISTO, ALENTA ...

“As veces as ideas son coma eses zapatos vellos que nos resistimos a tirar porque nos resultan comodísimos. Hai ideas que de tanto usalas adquiriron xa a forma do noso corpo. Dentro delas non nos pode pasar nada e por iso defendémolas a morte. O malo é que, na mesma medida na que nos protexen do contorno hostil, tamén nos limitan. Por iso hai que ter o valor de cambiar de zapatos, de poñer en cuestión as opinións que utilizamos coma un dogma de fe para protexernos da incertidume.” ( J.J.Millás) Unha vida marcada polo testemuño: quen di a xente que son eu? Pórtico Somos conscientes de que non debemos andar sempre coa mesma roupa nin cos mesmos zapatos; porque sabemos que temos que cambiala, inda que nos sexa moi cómoda, para lavala, aireala, ou porque está vella e rachada e é necesario retirala. Do mesmo xeito sabemos que, nas cuestións da fe, tamén necesitamos renovar as súas formas e xeitos de expresala. Como dicía Xoán XXIII, necesitamos de cando en vez abrir as “ventás para que entr...

“ Non basta con non ter medo. O Evanxeo invita a tomar partido por Xesús con valentía e con todas as súas consecuencias” Non lle imos dar esa satisfacción. Non teñamos medo! PÓRTICO Vivimos nun momento de auxe das posicións conservadoras dentro da Igrexa, mesmo dentro da sociedade. Que é o intento de impor sesenta e cinco horas semanais de traballo na empresa, senón un querer volver ao século XIX, que tanta explotación, miseria e morte creou; e que tan ben denunciou a Doutrina Social da Igrexa e o chamado catolicismo social. Pois ben; nesta situación de querer volver atrás, como moitos pretenden, esquecendo a historia, non está de máis que prestemos atención ao profeta Xeremías, e denunciemos esa situación. É verdade que son moitos os que están á espreita para sacar rendibilidade, pero como seguidores de Xesús, aquel que non calou diante da inxustiza, estamos chamados a perder os medos e a non deixarnos vencer. Que a celebración de hoxe nos alente, estimule e enforteza para ...