DEIXÉMONOS DE ANDRÓMENAS
CANTO GOZOSO
© ENTRADA: Acharte presente na vida (Nº 51
© LECTURAS: Como che cantarei (Nº 28)
© OFERTORIO: Grazas, Señor graciñas (Nº 50)
© COMUÑÓN: Pan do ceo (Nº 53)
OÍDOS PARA ESCOITAR
Comezando o mes de agosto, mes de vacacións, a nosa celebración invítanos hoxe a mirar cara dentro de nós para recoñecernos como persoas finitas, vulnerables, dependentes unhas de outras. “Nada máis ca un sopro, un lene sopro, un breve aire é todo” escoitaremos na primeira lectura. E esta sentencia que é tan real e que tan a miúdo repetimos cando as cousas veñen mal dadas, moitas veces non somos quen de integrala na nosa vida cotiá. Perdemos tempo e enerxía discutindo, atesourando, cobizando ou envexando cando a vida dura un instante e todo queda aquí.
Que a celebración que agora imos comezar nos axude a andar o único camiño que nos fai mellores persoas e persoas máis felices: o camiño da fraternidade e da sororidade.
CO CORAZÓN MAGOADO
§ Porque ás veces en lugar de “vivir coa suor da nosa fronte”, vivimos coa suor do de enfronte, explotando, utilizando e pisando aos demais, SEÑOR, QUE DESCUBRAMOS O TRABALLO COMO DON.
§ Por non ter entendido que a nosa fe esixe de nós responsabilidade no eido do traballo, realizándoo dun xeito digno e serio, CRISTO, QUE DESCUBRAMOS O TRABALLO COMO DON.
§ Por ter malgastado o noso tempo en discusións, xenreiras e enfados estúpidos que non conducen a ningures, sen decatarnos de que somos efémeros e todo queda aquí, SEÑOR, QUE DESCUBRAMOS O TRABALLO COMO DON.
UNHA PALABRA QUE DÁ VIDA
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO ECLESIASTÉS
Nada máis ca un sopro, un lene sopro, un breve aire é todo.
Pon por caso un home que lle debe o que gañou ao seu saber, prudencia e éxito, e que o teña que deixar en herdanza a un que non o traballou. Évos tamén un grande sensentido e grande mal.
Abofé, ¿que tira un home tal de todo o seu esforzo e de darlle voltas ao maxín, traballando baixo o sol?.
"Dores todos os días,
molestias do seu bregar,
noites en branco matinando",
¡E isto sonvos tamén andrómenas!
PALABRA DO SEÑOR
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO AOS COLOSENSES
Irmáns e irmás:
Se resucitastes con Cristo, buscade as cousas de alá enriba, onde Cristo está sentado á dereita de Deus; arelade o de arriba e non o da terra. Vós morrestes e a vosa vida está agachada con Cristo en Deus. Cando se manifeste Cristo, que é a vosa vida, daquela tamén vós vos manifestades con El revestidos de claridade.
Así que, dádelle morte a todo canto tedes de terreal: a fornicación, a inmoralidade, a paixón, os malos desexos e a cobiza, que é unha idolatría.
Non mintades uns a outros, xa que vos espistes do home vello cos seus malos feitos e vos revestistes do home novo, que se vai anovando, conforme a imaxe de quen o creou, para chegar a un coñecemento total. Alí xa non hai máis nin grego nin xudeu, circuncisión nin non circuncisión, estranxeiro nin bárbaro, escravo nin libre, senón que Cristo é todo en todos.
PALABRA DO SEÑOR
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Díxolle entón un que estaba entre a xente:
- Mestre, dille a meu irmán que reparta a herdanza comigo.
El contestoulle:
- Home, ¿quen me nomeou xuíz ou testamenteiro entre vós?
E logo díxolle á xente:
- Atención: gardádevos da cobiza, que por moito que un teña non por iso a súa vida depende dos seus bens.
E propúxolles unha parábola:
- As terras de certo home rico déranlle moito froito. Púxose entón a cavilar: "¿Como vou facer, que non teño onde meter o froito?" E dixo: "Xa o sei: vou desfacer os meus celeiros, e constrúo outros máis grandes e alí meto o trigo todo e todos os meus bens. Logo direime a min mesmo: Amigo, xa tes aí reservas para moitos anos; descansa, come, bebe e ¡a vivir!" Pero Deus díxolle: "Insensato, esta mesma noite váiseche reclamar a túa vida: ¿para quen será todo o que fixeches?"
Así é quen atesoura riquezas para si, pero non é rico para Deus.
PALABRA DO SEÑOR
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
ð As andrómenas, é dicir, aquilo que se discorre para enganar ou despistar a alguén ás que facía referencia a primeira lectura que proclamamos están moi presentes na nosa sociedade e tamén na vida de todas e todos nós. Si, porque cantas veces tamén nós nos enganamos a nós mesmas e a nós mesmos? Cantas veces nos xustificamos para non comprometernos? Cantas escusas creamos para autoenganarnos e dicirnos que non temos tempo, que non podemos, que non vai con nós....? E como sociedade, cantas veces caemos nas redes do engano e do despiste que nos tenden as medias verdades ou as noticias falsas que escoitamos, vemos ou lemos nos medios de comunicación? Certamente, perdemos moita enerxía en cousas que non nos enchen, en cousas que fan que corra o reloxo do tempo pero que non son capaces de facernos medrar en humanidade. Malgastamos a nosa vida e o noso tempo cobizando, desexando ter máis: máis cartos, máis cousas, máis poder, máis... e non nos damos conta que iso non sacia a nosa sede, senón que nos converte en persoas aínda máis sedentas.
ð E todo para que?. Cantas loitas, envexas, egoísmos, xenreiras... polo que outras e outros teñen, para que non teñan, para logo descubrir que somos finias e finitos, para un tempo, e que a morte nos iguala a todas as persoas. Que lonxe estamos do que quería Xesús de nós!. Que as palabras que vimos de escoitar no evanxeo: ”necio, esta noite vanche esixir a vida”, nos fagan endereitar o noso rumbo para que logo non sexa demasiado tarde. E nós seguimos preocupados por encher os nosos celeiros….. Fáltanos evanxeo e sóbrannos tradicións. Cando aprenderemos!.
REZAMOS COMO COMUNIDADE
Presentemos a nosa oración a Deus, Pai-Nai de todas as persoas, para que alente e acompañe a nosa vida, dicindo:
GRAZAS POR CHAMARNOS A TRABALLAR NO TEU EIDO
* Pola Igrexa, para que nunca utilice a relixión para intereses persoais privados: adquisición de poder, de prestixio, de bens materiais… senón que saiba presentala coma camiño que dá sentido á vida das persoas, OREMOS.
GRAZAS POR CHAMARNOS A TRABALLAR NO TEU EIDO
* Polas nosas comunidades, para que a riqueza, o posto de traballo ou o status económico nunca se convertan no raseiro polo que medimos e xulgamos ás persoas, senón que, pola contra, sempre teñamos as mans abertas para axudar ás que menos teñen, ás que pasan dificultades, OREMOS.
GRAZAS POR CHAMARNOS A TRABALLAR NO TEU EIDO
* Por todos e todas nós, para que saibamos redescubrir o traballo como camiño de realización persoal, e non coma unha canga pesada enriba dos nosos ombreiros, e así esteamos sempre dispostos a loitar pola dignificación do mundo laboral, OREMOS.
GRAZAS POR CHAMARNOS A TRABALLAR NO TEU EIDO
Grazas, Señor, por ternos chamado e por contar con nós. Axúdanos no noso camiñar, para que sexa xusto e solidario. PXNS.
MIRADA ESPERANZADA
Señor, danos forza
para soportar as adversidades,
para non fraquear na loita,
para non crer ter chegado e sabelo todo.
Danos forza
para aprender sempre dos demais,
para crer, buscar e traballar pola verdade,
para acompañar sen descanso.
Danos forza para vivir con sentido, sen medos,
para vivir como pensamos,
para pensar como vivimos.
Danos forza
para cambiar o noso camiño se nos fai falla cambiar,
para non cambiar de camiño, se non nos fai falla cambiar,
para abrir novos camiños, se fai falla abrilos.
Danos forza
para dicir o que cremos,
para crer o que pensamos,
para darlle a man ao outro.
Danos forza para vivir como paga a pena vivir:
sen medos e dando a vida, que é tempo, esforzo, traballo e compaña.
Comentarios