NON QUEDES NA XERUSALÉN DA OPULENCIA...
CAMIÑA CARA Á BELÉN DA SINXELEZA... A SÚA ESTRELA GUIARÁ O TEU CAMIÑO
PÓRTICO
A estrela que guiou aos reis parou diante
daquel portal no que estaban María, Xosé e mailo neno. Parou para mostrarnos que
a presenza daqueles reis se convertera en signo de universalidade da mensaxe do
Deus que se fai coma un de nós. Deus non quere quedar á marxe de canto nos
pasa, por iso asume a nosa humanidade dun cabo ao outro do mundo. A festa de
hoxe, a Epifanía, volve lembrárnolo: alí onde haxa un ser humano está o Deus de
Xesús para dicirlle: es importante, quero estar ao teu lado, non te vou deixar
so, a túa dignidade faite igual aos demais, por riba de mundos e situacións
económicas, nin o poder nin a imposición de ninguén cha vai quitar. Celebremos
esta nova que nos lembra que a presenza de Deus faise vida en todos os
recunchos da terra e nos chama aos seus seguidores a estar atentos para que
ninguén vexa esmagada a súa dignidade.
O PERDÓN
- Señor, que non
esquezamos nunca que por riba de fronteiras, linguas e culturas está
sempre o respecto que merecen as persoas, SEÑOR, QUE A TÚA ESTRELA NON NOS ABANDONE.
- Cristo, que nunca perdamos a memoria do
agradecemento a cantas persoas nos acolleron e axudaron cando estabamos
lonxe da nosa casa, CRISTO,
QUE A TÚA ESTRELA NON NOS ABANDONE.
- Señor, por ter reducido este tempo de Nadal a un puro consumismo e derroche,
baleirándoo de todo contido, SEÑOR,
QUE A TÚA ESTRELA NON NOS ABANDONE.
REMUÍÑO
- Dinos a lectura da
carta aos efesios que Deus se revelou aos xentís, é dicir, que o Deus que
se mostra na persoa de Xesús superou a barreira de ser só o Deus dos
xudeus para converterse en Deus de tod@s, no Deus que loita contra a
exclusión. E a celebración de hoxe o que busca é que nós, os que hoxe nos
consideramos seguidores deste Deus, asumamos tamén este compromiso, e non
nos deixemos levar do que din os que consideran que o norte, o norte rico,
inda que agora non o pareza tanto, é superior aos outros mundos, sen ter
en conta nin valorar que por riba de como se ten desenvolvido a historia
da humanidade, hai un principio que para a fe cristiá é irrenunciable,
inda que ela mesma no actuar dos seus membros teno esquecido moitas veces:
tod@s posuímos a mesma dignidade, sen exclusións, polo tanto somos iguais
e merecedores do mesmo respecto, falemos a lingua que falemos, teñamos a
cor da pel que teñamos ou nos expresemos en formas culturais diversas. A
pluralidade de formas non exclúe a unidade no fundamental: tod@ persoa
merece a mesma dignidade. Por iso Paulo, que fora capaz de romper o
círculo no que crecera e se formara, o círculo do xudaísmo, llelo
transmite aos efesios como a gran novidade da fe na que foran bautizad@s.
Deus revélase, e faino sen exclusións. Temos aquí nós unha liña de
reflexión desde a que poder rezar e entender a razón da celebración de
hoxe.
- E se a estrela levou a aquelas persoas
ao portal, hoxe quere guiarnos a nós a todos os portais nos que é
necesario iluminar a cantos neles viven: o portal dos maiores a quen os
fillos deron as costas, o portal dos enfermos que necesitan palabras de
esperanza e cariño ante a dureza da enfermidade, o portal da superación de
rancores, envexas e malas falas nas que temos convertido as relacións cos
veciños ou familiares. Como vemos, hai moitos portais diante dos que a
estrela se para hoxe para que tamén nós, como fixeron os magos, levemos os
nosos presentes de cariño, dispoñibilidade, tempo compartido e esforzo por
empezar de novo e non deixar que o noso corazón se endureza diante do
sufrimento dos que temos a redor.
- Pero claro, para iso non temos que quedar na
Xerusalén da opulencia, da rutina, do sempre se fixo así, do
relixiosamente correcto ou do culto baleiro. Non. Porque unha vez que te
deixas guiar pola súa estrela, de certo que toda a túa vida colle un rumbo
novo, que moitas veces non sabemos onde nos levará, pero no que atopamos a
Deus como caxato no camiño. Se non nos deixamos vencer polo desalento,
polo andazo ou pola rutina.... chegaremos a Belén, a esa Belén que nos ensina
a vivir na sinxeleza, lembrándonos unha vez máis que a Deus non lle van os
fastos, os palacios ou a publicidade. Que deixemos que a luz da estrela, que nos
mostra novos portais que xorden no noso mundo de hoxe, entre no noso
corazón e non cale ante estas situacións que moitas das veces son froito
do abuso, a falta de transparencia, a imposición e o engano dos que mandan
e toman decisións respecto de nós. Calar, permitir, deixar que outros
decidan e fagan por nós é apagar a luz da estrela e impedir que a mensaxe
de Xesús, que é para tod@s, non só para os que mandan, dirixen, calle no
noso corazón. Que na celebración dos Reis, o noso cofre estea cheo, non de
ouro, incenso e mirra, senón de canto leva a que a xustiza agrome e a
dignidade das persoas se respecte.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Co Deus que non exclúe a ninguén, senón que
nos chama a respectar e aceptar que tendo unha mesma dignidade son múltiples as
formas de vivila, digamos:
AXÚDANOS A CAMIÑAR ATA O PORTAL DE BELÉN
*
Para que no día da Epifanía, a Igrexa sinta
que a universalidade da fe non está en impoñer os criterios do primeiro mundo,
senón en integrar a pluralidade de visións, linguas e culturas, enriquecendo a
mensaxe e facendo presente a Xesús e a súa Boa Nova no medio do mundo, OREMOS.
AXÚDANOS A CAMIÑAR ATA O PORTAL DE BELÉN
*
Polas
nosas parroquias, para sempre esteamos dispost@s a agasallar a todas aquelas
persoas que piden a nosa man, necesitan a nosa compaña ou agradecen a nosa
visita, OREMOS.
AXÚDANOS A CAMIÑAR ATA O PORTAL DE BELÉN
*
Para que nós nos deixemos tamén iluminar
pola estrela que nos marca o camiño no que se nos mostra que é mellor facer o
ben que buscar o enfrontamento; que é mellor tratar de unir que crear fendas
que separan; que é mellor tender pontes cos membros da familia dos que nos
temos apartado, cos veciños ou cos amig@s, que construír muros que separan e
illan, OREMOS.
AXÚDANOS A CAMIÑAR ATA O PORTAL DE BELÉN
Que
esta nosa oración comunitaria nos axude a abrir os ollos e descubrir a estrela
que nos guía polos teus vieiros de entendemento, solidariedade e xustiza. P.
X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
Señor, coma os Magos
queremos buscarte neste mundo
insolidario e frío;
queremos atoparte nos barrios marxinais e nos arrabaldes;
queremos verte nas persoas
que esta sociedade esconde e esquece;
queremos descubrirte nas
persoas que non contan para os dominantes;
queremos acollerte nas
persoas que non teñen o básico e necesario;
queremos darche unha aperta
nos que viven nas tebras da desesperanza.
Nas persoas pobres e marxinadas
de sempre,
nos emigrantes e parados sen
horizonte;
nos drogadictos e alcohólicos sen presente;
nas mulleres maltratadas,
nos anciáns abandonados,
nos nenos indefensos,
na xente estrelada,
en todas as persoas feiras e
abandonadas á beira do camiño...
queremos buscarte,
atoparte,
verte,
descubrirte,
acollerte
e abrazarte.
Comentarios