Ir al contenido principal

Pedro e Paulo testemuñas

DEUNOS AS CHAVES NON PARA PECHÁRMONOS CON ELAS E FACER DEFENSAS NUMANTINAS, SENÓN PARA ABRIR PORTAS E VENTÁS QUE FAN POSIBLE O DIÁLOGO CUN MUNDO PLURAL NO QUE TOD@S SOMOS IMPORTANTES...AÍNDA QUE NINGUÉN É IMPRESCINDIBLE
Descarga o arquivo
Lecturas
ESCOITA ACTIVA
A imaxinería relixiosa sempre representa a Pedro cunhas chaves na man. Esta representación ten a súa orixe no Evanxeo que hoxe imos proclamar na celebración: Xesús entrégalle as chaves. Pero contra o que moitas veces se ten interpretado, estas chaves non son para pechar portas e ventás e atrincheirarse fronte ao mundo, senón todo o contrario: son as chaves que abren portas e ventás para permitir o diálogo, o encontro e a comunicación con outras maneiras de pensar, con outras concepcións antropolóxicas ou con outras propostas morais. O Evanxeo, porque é alegría e gozo, ofrécese sempre como camiño de encontro e entendemento, é comunicación e diálogo. Que mellor día ca hoxe, no que celebramos a festa de Pedro e Paulo, para tomármonos conciencia de que o noso ser cristi@ns é unha chamada a saír ao encontro e comunicar coa nosa vida e feitos que Deus chámanos a construír unha sociedade asentada sobre a rocha, non da imposición, senón do diálogo, a fraternidade e a colaboración!.
Dispoñamos logo o noso corazón a participar desta celebración con este ánimo que nos une a achega uns aos outros.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
û  Porque moitas chaves na nosa vida serviron para pecharnos nos nosos medos, e non para abrirnos a colaborar cos demais, SEÑOR, QUE NOS DEIXEMOS RENOVAR POR TI.
û   Porque facemos pouco para achegarnos e preocuparnos uns polos outros, CRISTO QUE NOS DEIXEMOS RENOVAR POR TI,.
û  Porque nos sobran prexuízos e nos falta capacidade de unir, perdoar e traballar xunt@s, SEÑOR, QUE NOS DEIXEMOS RENOVAR POR TI,.
PALABRA ENRAIZADA
*        UN DEUS QUE NOS COIDA: A celebración deste día debe axudarnos a que nos preguntemos si de verdade a imaxe que temos de Deus é a que nos presenta o Evanxeo ou é máis ben unha imaxe herdada e chea de prexuízos e falsas comprensións de Deus. Unha das cousas que mellor nos axudan a entender que se esconde detrás da palabra Deus non son os ritos nin tampouco os costumes, senón a lectura e a escoita, repousada e atenta, dos textos da Palabra que proclamamos nas celebracións. Deus non aparece como aquel que o sabe todo, que o quere todo ou que o pode todo. Non, todo o contrario. Deus preséntasenos como un “alguén” (é importante distinguir aquí que non é algo, senón alguén; un Deus persoal) que terma e coida de nós. Vén sendo ese Pai/Nai capaz de agarimar, escoitar, comprender e acompañar aos seus fill@s. Un Deus, que coma a maioría dos nosos pais e nais, son capaces de respectar as nosas decisións -inda que moitas veces non lles gusten– porque valoran a liberdade e a capacidade de elixir sobre o intento, a tentación, de dirixir, mandar ou impoñer o seu propio criterio. Desde mesmo xeito que entendemos a nosa relacións cos nosos pais/nais, así debemos tamén entender a nosa relación con Deus. Cóidanos, quérenos, preocúpase..., pero deixa que sexamos nós os que tomemos as propias decisións; mesmo se nos equivocamos. El invítanos a seguir un camiño; pero é unha invitación, non impón. Tócanos a nós responder si ou non. Os primeiros cristiáns foron entendéndoo, inda que tamén lles custou. A lectura do libro dos Feitos dos apóstolos vainos mostrando como é esta pedagoxía de Deus: unha pedagoxía que segue a ter vixencia porque non pasou de moda. Deixémonos educar por ela, e non permitamos que ninguén, nin no nome de Deus nin no nome dos homes, nos domestique. Segue a haber moitos Herodes no mundo de hoxe!

*        UN DEUS QUE ACOMPAÑA: Quen é capaz de coidar de alguén non pode desentenderse do que pasa ao seu redor, do que lle pasa aos que quere, do que precisan. Por iso, outra das imaxes que axuda a entender que queremos dicir os cristiáns cando utilizamos a palabra Deus, é a de que é compaña. Si, non nos deixa solos, está ao lado, camiña ao noso paso, non busca adiantarse para chegar antes. Con isto queremos afirmar que o Deus que se nos revela en Xesús é un Deus sen a pretensión dos seres humanos. Nós loitamos por ser os primeiros, por destacar, por presentarnos coma os mellores, por... Porén, El limítase a estar acompañando, a facer con nós o camiño, a non pasar de largo –“queda connosco” dixeron os de Emaús-. Esta experiencia viviuna Paulo na súa propia carne. El, que se presentaba na súa seguridade coma o que tiña todo moi claro, vive unha experiencia transformadora que leva a que a súa intolerancia dea paso á constancia e á sinxeleza, a verse necesitado dos demais, e sentir como aqueles mesmos aos que perseguía para denuncialos, eran os mesmos que na súa limitación ao quedarse cego, coidaban del e se preocupaban por axudalo. Este testemuño foi o que levou a Paulo a saír da súa pretendida seguridade para poñerse no camiño do risco, da dificultade, mesmo da incomprensión dos que ata había ben pouco foran dos seus. O que o fai madurar e comprender, de aí que sexa este o testemuño que lle transmite ao seu discípulo Timoteu, cando o invita a non precipitarse, senón a ser paciente e perseverante, porque as présas non son nunca boas compañeiras na viaxe das decisións que temos que ir tomando na vida. Só quen é capaz de entender isto será tamén capaz de descubrir que a vida non ten o final no efémero dos aplausos que logo se esquecen, senón na coroa de xustiza e plenitude que nos ofrece Xesús. E para isto..., tampouco o medo é bo compañeiro!

*        UN DEUS DE DON E GRATUIDADE: E coidado e compaña non poden darse senón é na gratuidade e no don. Son estes dous aspectos fundamentais na vida de quen queira levar con dignidade o nome de seguidor de Xesús. El non garda para si, comparte a súa experiencia. Pona ao servizo de quen queira acollela e vivila. Pero entendamos ben, compártea, non a impón. As chaves que lle entrega a Pedro son unhas chaves que, desde o don e a gratuidade que El ofrece, pasan a ser chaves que abren e invitan a entrar. Non son chaves que serven para pecharse na intolerancia e no fundamentalismo de quen se cre mellor cós outros, e vai xulgando e condenando a quen non pensa, non di ou non fai coma el. Xesús non pide que sexamos imitadores -imitador é quen repite o que outro fai–. El pídenos que sexamos seguidores creativos, renovadores e sempre dispostos a poñer a orella en disposición de escoitar o que outros poidan dicirnos. Só así poderemos, tamén nós, abrir as pechaduras coas chaves que fan que o reinado de Deus se vaia desenvolvendo xa desde aquí co gozo de facer do Evanxeo vida chea de esperanza. Aos ollos de Deus nós non somos xuíces, senón irmáns. O xuíz xulga e dita sentencia. O irmán e a irmá escoitan, axudan, perdoan... e sempre tenden a súa man.
FRATERNIDADE ORANTE
Recemos como Igrexa que se sabe en comuñón co proxecto de salvación que nos ofrece Xesús, e digamos xut@s:
QUE ABRAMOS PORTAS Á ESPERANZA COAS TÚAS CHAVES DE XUSTIZA E MISERICORDIA
*        Para que a Igrexa de Xesús, hoxe presidida na comuñón polo Papa Francisco, estea sempre disposta a abrir portas que traian aire de renovación e creatividade pastoral, OREMOS.
QUE ABRAMOS PORTAS Á ESPERANZA COAS TÚAS CHAVES DE XUSTIZA E MISERICORDIA
*        Para que saibamos tamén nós renovar as nosas comunidades parroquiais, ofrecendo propostas ilusionantes, novas e renovadoras, que sirvan de testemuño para os que están afastados pola nosa falta de convencemento e de alegría evanxélica, OREMOS.
QUE ABRAMOS PORTAS Á ESPERANZA COAS TÚAS CHAVES DE XUSTIZA E MISERICORDIA
*        Para que non calemos diante das inxustizas que vemos cada día ao noso redor, e non deixemos que novos manipuladores volvan enganarnos con mensaxes que só buscan xogar con nós como se fosemos monicreques, aproveitando sacar á nosa conta os mellores réditos para eles, OREMOS.
QUE ABRAMOS PORTAS Á ESPERANZA COAS TÚAS CHAVES DE XUSTIZA E MISERICORDIA
Señor, que as chaves que lle entregaches a Pedro sexan sempre chaves que abran portas e renoven o aire das nosas comunidades, e nos forcen a tomar iniciativas pastorais novas, solidarias e non excluíntes. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DE ESPERANZA
Estás nas mans de Deus. Por que perdes a paz?. Teslle medo a El?. Onde poderías estar máis seguro?. Esperta a túa confianza. El está en todo momento. Sínteo: o Señor sostenme (Sal.3). El vela por min (Sal 30).El coida de min (Sal 39).
          Tes amigos. Persoas que te queren. Goza da súa compaña e amizade. Pero ti sabes que Deus é o mellor que tes. Repíteo unha e outra vez: Ti es o meu ben (Sal.15).Ti a defensa da miña vida (Sal 26).Ti es a miña forza salvadora (Sal 17).
De cantas cousas te preocupas. Todo é pouco para sentirte ben. Só en Deus atoparás paz. Con El nada che falta (Sal 22). El sabe o que o teu corazón desexa. Fala con El: Canto te quero, Señor (Sal 17). Só ti me fas vivir tranquilo (Sal 4).
Mira o futuro con confianza. Que che poden facer?. Que é o peor que che poida pasar?. Abandónate a Deus. Ninguén te quere coma El: Señor, nas túas mans poño a miña vida (sal 30).
              (J.Antonio Pagola, Salmos para rezar desde la vida, p.43)
CANTO GOZOSO
*      ENTRADA: Pedras vivas
*      LECTURAS: Como che cantarei?
*      OFERTORIO: Misioneiro

*      COMUÑÓN: Todo o mundo unha familia

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel