Ir al contenido principal

20 Domingo To B 2015



a sabedoría de quen fai da súa vida unha oferta de gratuidade convértese en pedagoxía de acollida e servizo

Descarga o ficheiro


RECENDOS DE SONS AGRADECIDOS
o   ENTRADA: Andarei na presenza do Señor
o   LECTURAS: Canta o sol
o   OFERTORIO: Benaventurados
o   COMUÑÓN: Acharte presente
OLLOS ABERTOS
A sabedoría e a experiencia da vida sempre van xuntas nos textos da palabra de Deus. Conforman unha unión que pon de manifesto que canto somos capaces de ir aprendendo ao longo da vida vai facendo de nós persoas cheas de experiencia, sentido e perspectiva.Todo o contrario de quen quere as cousas agora e xa, para o momento. E do mesmo xeito que non se pode facer unha comida sen contar con tempo, tampouco se pode pretender saber, coñecer, mesmo impoñer o xeito de ver e entender as cousas, a vida, simplemente por sermos novos, máis estudados ou dominadores das novas tecnoloxías. A sabedoría, a real, a verdadeiramente humana, é outra cousa. Non se estuda, apréndese a medida que se vai vivindo. A isto é ao que nos invita hoxe que dediquemos un tempo de reflexión a palabra de Deus, para logo ver de aplicala á vida. Seremos capaces de comezar o camiño da sabedoría tomando en serio esta invitación?
CORAZÓN MISERICORDIOSO
û  Por ter desprezado o traballo e esforzo dos nosos maiores, SEÑOR, APRÉNDENOS A SER SABIOS EN HUMANIDADE.
û  Porque non acabamos de deixar atrás actitudes de superioridade que pensan que o saben todo e nunca escoitan aos demais, CRISTO, APRÉNDENOS A SER SABIOS EN HUMANIDADE.
û  Polas veces nas que renunciamos a escoitar e aprender da experiencia de quen fai as cousas con tempo e non con présa, SEÑOR, APRÉNDENOS A SER SABIOS EN HUMANIDADE.
PALABRA ACOLLIDA E PÉS NO CHAN
·        Como diciamos no comezo da celebración, a sabedoría é unha realidade, unha experiencia moito máis profunda que a de ter coñecementos. Por moito que un saiba como se fai unha raíz cadrada, cal é o monte máis alto do mundo ou como se manexa o móbil de última xeración que ten saído ao mercado, iso non supón que sexa sabio ao xeito no que nos invitan os textos da Biblia. A sabedoría non é froito da aprendizaxe intelectual, senón da aprendizaxe humana. Sabia é a persoa que sabe empatizar con quen se ve necesitado; quen ten tempo de calidade para escoitar a quen o necesita; quen camiña na praxe da cordialidade, que sabe poñer sempre o corazón ao dispor de quen o necesite. Vén sendo algo parecido ao que Bieito XVI chamaba na súa encíclica Caritas in veritate “vivir e desenvolver a existencia desde a lóxica do don”, e non na da imposición nin da exhibición da adquisición de coñecementos teóricos e intelectuais. A sabedoría da que Deus nos fala e á que nos invita está na vida, no trato duns cos outros. É desde esta sabedoría desde a que se pode construír a casa na que Deus se fai presente á mesa do pan compartido.

·        Na sabedoría da que vimos falando, Deus invítanos a mirar con tino como van sendo os pasos que imos dando día a día. Se son pasos que deixan pegada de fraternidade, ou máis ben son pasos que non deixan rastro porque, inda que aparentemente se mostren como seguros, enriquecidos e superiores, son incapaces de deixar a pegada que vai e fala ao corazón de cada un dos que os queren seguir. Por iso, con Paulo, tamén nós podemos dicir que non andemos de xeito atolado –facendo cousas sen pensar e sen dedicarlle o tempo necesario para que saian ben-. O siso –a sensatez en español- é o que nos vai dando perspectiva das cousas e profundidade á hora de facelas ben. O tempo aproveitado convértese en tempo de calidade, tempo de sabedoría, tempo que paga a pena compartir e desenvolver. Non sexamos, como ben dicía Paulo, irreflexivos, para logo non ter que arrepentirmos do dano feito e da dor e tristura que puxemos no corazón de quen recibiu o o froito da nosa irreflexión. Deixemos logo que nos encha a forza do Espírito, que nos abre sempre horizontes de esperanza e de futuro por construír, deixando atrás a nostalxia de quen non sabe mirar cara adiante para escribir a sabia historia de quen fai que os rostros das persoas sexan sempre recoñecibles e con nome, desterrando o anonimato invisible do noso xeito de facer as cousas.

·        E será sempre o pan morno da oración compartida e da acción de grazas –Eucaristía– celebrada o que vai alimentando non os estómagos que nunca se dan cheos, senón os corazóns que queren, as mans que acollen e os pés que son capaces de facer compañía a quen sente que o que lle rodea nin o recoñece como dignidade nin é capaz de mirarlle aos ollos sen sentir a mala conciencia de telo reducido a un frío número nas noticias dos telexornais. O pan que ofrece e do que nos fala Xesús é un pan sempre quente que só El nos pode dar, e que cada domingo nós acollemos e levamos con nós para que, ao atoparnos cos que non estiveron, poidamos compartilo coa nosa solidariedade e a nosa disposición a poñer presenza alentadora onde non hai máis que laio e ausencia. Se queremos vivir para sempre, xa sabemos que o camiño pasa por facer do pan que aquí compartimos e recibimos un pan de encontro e fraternidade. Como quixo e fixo Xesús.

FRATERNIDADE ORANTE
Desde a sabedoría da experiencia á que sempre nos invita a Palabra de Deus, compartimos a oración dicindo xunt@s:
QUE RECOÑEZAMOS O TEU ROSTRO NA EXPERIENCIA DOS IRMÁNS
¨     Pola Igrexa, para que sexa sempre comunidade que, bebendo da experiencia dos seus membros, abra camiños novos de renovación evanxélica, OREMOS.
QUE RECOÑEZAMOS O TEU ROSTRO NA EXPERIENCIA DOS IRMÁNS
¨     Para que as nosas parroquias non perdan nunca a súa identidade e camiñen por vieiros de servizo, colaboración e axuda entre os que as conformamos, OREMOS.
QUE RECOÑEZAMOS O TEU ROSTRO NA EXPERIENCIA DOS IRMÁNS
¨     Para que nós aprendamos a vivir no medio do mundo non con complexo de vergoña e medo por ser cristiáns, senón desde a esperanza e a colaboración nos proxectos que defendan á persoa e fagan do mundo a casa común, OREMOS.
QUE RECOÑEZAMOS O TEU ROSTRO NA EXPERIENCIA DOS IRMÁNS
Grazas, Señor, por invitarnos a poñer por riba do altar a nosa vida desde a oración compartida. PXNS. Amén.

OÍDOS ATENTOS
Celebramos a vida na Eucaristía, que é a obrigación principal da comunidade eclesial. Ao partir o pan, recordamos o amor e a fidelidade de Xesús –amor e fidelidade que o levaron á morte- e a confirmación da súa misión co pobre a través da resurrección. A fracción do pan é, ao mesmo tempo, o punto de partida e meta da comunidade cristiá. Nela exprésase a comuñón profunda coa dor humana, provocada en moitas ocasións pola falta de pan, e recoñécese na alegría ao Resucitado que dá a vida e suscita a esperanza do pobo convocado polos seus xestos e pola súa palabra.
                               (Joao Batista Libânio, Gustavo Gutiérrez.San Pablo,Madrid. P 91)

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel