Ir al contenido principal

Santa María 2016

366 DÍAS, 366 RAZÓNS PARA NON SER INDIFERENTE
 
CANTO GOZOSO
o Panxoliñas

ESCOITA ACTIVA
Bos días e feliz ano novo para tod@s!!! O mes de xaneiro que hoxe comezamos fala de inicios. E sempre que empezamos algo, facémolo con moita ilusión, con bos propósitos e co desexo de poder rematalo. Por iso vimos aquí: para agradecerlle a Deus a súa compaña e para poñer na súa man estes doce meses que temos por diante. Sabemos que teremos días bos, outros que serán regulares e mesmo pode que algún deles estea cheo de negros nubarróns; pero tan certo coma iso é que Deus estará con nós, porque nos quere, porque somos o máis importante para El, porque, a diferenza do que facemos nós, El nin quere nin pode ser indiferente diante da dor, da tristura e da desesperanza. Que, como María, a quen hoxe celebramos na súa maternidade, deixemos que a Palabra cuestione a nosa vida e nos axude a trocar a globalización da indiferenza pola revolución da tenrura. Comezamos?.

CORAZÓN MISERICORDIOSO
  Para que non sexamos indiferentes diante dos irmáns e das irmás que sofren pola falta de traballo, terra e teito; SEÑOR, QUE A INDIFERENZA NON ANIÑE NO NOSO CORAZÓN.
  Para que non sexamos indiferentes diante do berro que nos envía a casa común por todas as feridas que lle causamos; CRISTO, QUE A INDIFERENZA NON ANIÑE NO NOSO CORAZÓN.
  Para que non sexamos indiferentes diante de quen sofre porque non ten esperanza, SEÑOR, QUE A INDIFERENZA NON ANIÑE NO NOSO CORAZÓN.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
Probablemente un dos peores males que aflixen o mundo de hoxe sexa o da indiferenza. Si, porque o peor que lle pode pasar a unha persoa é ser indiferente para alguén. E canta xente metemos nós no caixón da indiferenza alegando todo tipo de insolentes pretextos: que si non é dos meus, que si o ten merecido, que si non se pode esperar nada bo dela, que si.... E xa non digamos se ese alguén non o coñecemos fisicamente, se ese alguén está a milleiros de kilómetros de nós. Entón a indiferenza acada a súa máxima intensidade: vivimos na nosa burbulla de benestar e comodidade, pechados ao berro de dor da humanidade que sofre. Ao fin e ao cabo.... eu que podo facer?, preguntámonos para tranquilizar a nosa conciencia. Si, son moitas as redes que vai tecendo esta globalización da indiferenza para levarnos ao seu terreo, que non é máis que o do deserto e a soidade.
Indiferenza foi tamén o que atoparon María e Xosé. Non había sitio para eles na pousada. Estaban lonxe da súa casa, eran estranxeiros; e de certo cando chegou a plenitude dos tempos enviou Deus ao seu Fillo ao mundo... e a indiferenza fixo que tivera que nacer nunha corte. Unha manxadoira. Velaí a clave que nos permite descubrir, hoxe coma onte, a Deus que vén a nós na febleza dun Neno. Desde aquela noite santa en Belén, xa nada nos pode resultar indiferente. Agora sabemos que podemos atopar a Deus en calquera persoa indefensa e débil que precisa da nosa acollida. Pode estar nas bágoas dun neno ou na soidade dunha persoa anciá. No rostro dos irmáns e das irmás podemos descubrir a presenza dese Deus que quixo encarnarse no humano. O noso Deus non é alguén desencarnado, lonxado e inaccesible, senón que é un Deus encarnado, próximo e cercano. Un Deus a quen podemos tocar dalgún xeito sempre que tocamos o humano, que nunca nos pode ser indiferente. 
E isto só pode ser captado pola xente sinxela, como María, coma os pastores. Hai verdades que só o pobo é quen de intuír; alegrías que só as persoas pobres poden disfrutar. Así é o nacemento do Salvador en Belén: non é algo para ricos, sabios e cultos...é unha alegría para todo o pobo. Son uns pobres pastores, considerados na sociedade xudía xente pouco estimada, pouco honrados, marxinados por impuros os primeiros destinatarios da Boa Noticia e as súas primeiras testemuñas. É esta unha liña clara de Lucas, o evanxelista da tenrura e da misericordia de Deus, especialmente sensible a dar protagonismo ás persoas marxinadas: pobres, mulleres, nenos, enfermos... É tamén un desafío sobre o noso modo de buscar e atopar a Boa Nova do Evanxeo que nos interpela, se cadra este ano máis ca nunca, no xubileu da misericordia. María garda todo e medítao no seu corazón, porque o central é o que pasa dentro do noso corazón, iso é o que temos que transmitir e anunciar. 
E que pasa dentro do noso corazón? Pois a revolución da tenrura que temos que poñer en marcha para facer fronte á globalización da indiferenza. O Señor pon diante de nós 366 días para enchelos con 366 razóns polas que podemos dicir, sen medo e con forza: STOP Á INDIFERENZA!!!!!!!.
FRATERNIDADE ORANTE
Na festa de Santa María, e neste comezo de ano que nos volve falar outra vez de paz, sentímonos fondamente achegados uns aos outros para dicirlle a Deus:
BENDITO O QUE VÉN NO NOME DO SEÑOR
Por unha Igrexa misericordiosa, viva, aberta, solidaria e pacífica, que cambie a indiferenza coa que castiga a moitas persoas pola tenrura, que constitúe un mellor método de achegamento e cuestionamento, OREMOS. 
BENDITO O QUE VÉN NO NOME DO SEÑOR
Por unhas comunidades cristiás que asentadas sobre a forza da paz e o camiño da misericordia, saiban ser testemuñas de encontro, perdón e tolerancia no medio dunha sociedade indiferente a Deus e ás persoas, OREMOS.
BENDITO O QUE VÉN NO NOME DO SEÑOR
Por nós, para que cambiemos o cruel látigo da indiferenza co que moitas veces castigamos aos demais polas flores da misericordia para dar así comezo á revolución da tenrura, OREMOS.
BENDITO O QUE VÉN NO NOME DO SEÑOR
Por todas aquelas persoas que comezan o ano sen motivos para a esperanza: @s parad@s, as mulleres maltratadas, @s enferm@s, @s nen@s explotad@s, @s vell@s que están solos... para que nunca nos sexan indiferentes, pois o noso compromiso cristián pasa por sermos mensaxeir@s da esperanza para eles e elas, OREMOS. 
BENDITO O QUE VÉN NO NOME DO SEÑOR
Señor, escoita as oracións que che vimos de presentar e todas aquelas que levamos dentro do noso corazón. Bendice as nosas vidas, e as daqueles que queremos ao longo deste ano que hoxe comezamos. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
A Xesús presentámoslle os nosos desexos para o ano que empeza.
Que haxa pan e paz nas nosas casas.
Que vaia adiante a unión que nos libera.
Que solezan os pobres desta terra.
Que a terra sexa fiel a tantas suores.
Que o mar cos mariñeiros se volva doce.
Que teñamos razóns para vivir cada amencer.
Que non morra a esperanza nas horas negras.
Que vexamos en cada noite a nosa estrela.
Que medren os amigos ás nosas portas.
Que a confianza abonde no noso trato.
Que morra a falsidade; pero que non morran os soños dos soñadores.
Que non se apague a vela dos que alumean.
Que non cansen da loita os loitadores.
Que aproveitemos o don de cada día.
Que fagamos render os bens xa recibidos.
Que veña a túa man, Xesús, e nos bendiga. Amén.
REGAL, M. “Un caxato...” (Pax. 250-1)

Comentarios

Entradas populares de este blog

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

Domingo Ramos 2025

TRANSFORMEMOS A FLOR MURCHA DA CORESMA NO VERDE ESPERANZADO CARA Á PASCUA   Comézase fóra, a poder ser nun lugar un pouco afastado da Igrexa, para poder camiñar procesionalmente unha vez bendicidos os ramos.  COMEZANDO A CAMIÑAR Xesús púxose en camiño cara a Xerusalén ,escoitaremos na lectura do evanxeo de Lucas. Un camiño que se converte en sinal de contradición. En Xerusalén vivirá a morte; pero tamén alí, na mesma Xerusalén, na resurrección, mostrarase a grandeza e a fondura do Deus que envía ao seu Fillo para ser coma nós. A resurrección é, xa que logo, o triunfo, a esperanza, o punto de chegada dun camiño duro, difícil e cheo de dificultades. Nós hoxe tamén, coma Xesús, poñémonos en camiño cara esa Xerusalén que nos levará da mesa da fraternidade ao triunfo da Noite Santa da vida, pasando pola tristura e o desacougo da Paixón do Venres Santo. Dispoñámonos, poñendo o mellor de nós, a comezar esta andaina de salvación e esperanza. ACOLLENDO A BENDICIÓN DE DEUS Señor, sabénd...