Ofrecendo
sempre misericordia, chega o mensaxeiro traendo a boa nova farturenta que se
fai palabra viva e acolledora para quedar entre nós
Descarga o ficheiro PDF
SINAL DO NADAL
1- Ao comezo da celebración imos ata o nacemento e colocamos
a figura do Neno. Onde non haxa nacemento, pódese colocar no berce que
adoita estar diante do altar a figura do Neno, e que logo se dará a
bicar no remate da celebración. O que queremos significar é que o berce, antes
baleiro, convértese agora en berce no que tod@s somos acolid@s, por riba de
raza, xénero, relixión ou cultura. Porque confesar a fe é facer do noso actuar
imaxe do Evanxeo.
2- Tamén se pode colocar, logo de mostralo a tod@s, no portal o
texto coas obras de misericordia, para poñer de manifesto que o Deus Neno
que chega, faino sendo testemuña da misericordia da que nos invita a dar
testemuño.
CANTO AGRADECIDO
§ Panxoliñas
ESCOITA ACTIVA
É Nadal. Si, Deus nace en rúas e fogares, en
actitudes e comportamentos, en sorrisos e alentos. Deus nace, e esta é a gran
afirmación que nos axuda a entender o que hoxe celebramos en tódalas
comunidades cristiás do mundo. Nace para quedar e acompañar; nace para
denunciar as inxustizas e os abusos; nace para non calar diante da mentira dos
que nos queren facer crer que todo vai ben e é moi bonito; nace para os
resentidos, para os que perderon a esperanza, para os que foron desprazados,
para os que... Si, nace para que non nos deixemos levar da tristura do corazón
e da incapacidade para levantarnos logo dunha caída, un fracaso ou un
desengano. Nace para nós e con nós. Nace para dicirnos que hai esperanza, que o
futuro depende de nós, que detrás de cada persoa hai unha historia, unha vida;
tamén moitas veces un berro que nos di: estou aquí, préstame a túa atención e
algo do teu tempo. Nadal é nacer, e El lémbranos hoxe que naceremos cantas
veces esteamos dispostos a volver a empezar e a non deixarnos levar do
derrotismo. Máis alá dos focos das televisións segue habendo persoas que necesitan
que sexamos as súas parteiras e lles axudemos para que o seu nacemento sexa de
paz, xustiza e solidariedade. Que mellor que experimentalo desde o xa desta
celebración que agora comezamos.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
Ø Porque pasamos de ser
construtores de xustiza e e paz; SEÑOR,
GRAZAS POR CURAR AS NOSAS FERIDAS.
Ø Porque desprezamos ao irmán e
crémonos mellores; CRISTO, GRAZAS POR
CURAR AS NOSAS FERIDAS.
Ø Porque ignoramos que o amor
só se fai rostro na misericordia vivida co irmán necesitado de ser perdoado; SEÑOR, GRAZAS POR CURAR AS NOSAS FERIDAS.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
o
Cantas veces non temos manifestado a fermosura do mundo no
que vivimos! Cantas veces non temos quedado admirados ao ver unha paisaxe, ou
ao contemplar unha foto ou as imaxes dunha película onde se nos mostra a
fermosura de canto nos rodea! Pero tamén cantas veces temos sentido tristura ao
contemplar a destrución desta mesma paisaxe por mor da acción predadora dos
seres humanos. Somos sinal de contradición: tanto podemos facer cousas grandes
e ao servizo e a dispor de tod@s, como tamén poñer a nosa intelixencia ao
servizo da destrución da nosa casa común. Xa nolo lembraba Francisco na súa
encíclica ”Laudato si”: se non
termamos do que é de tod@s, que mundo lle imos deixar aos que veñen tras de
nós? Para invitarnos a non esquecer que Deus nos ofrece esta casa para vivir
nela do xeito máis humano e feliz posible, faise un de nós. Asume a nosa
condición humana, pon os pés na terra para, como dicía Isaías, “anunciar fartura e proclamar felicidade”
sen excluír a ninguén, e promovendo sempre compromisos de acollida e
integración. E fronte a comportamentos que só buscan e pensan no individual, no
propio, El ofrécenos a salvación sen rebaixas nin pactos, senón de xeito
universal. Para iso nace, por iso está aquí e con nós quere contar. Celebremos
esta Boa Nova coa ilusión de quen espera que a súa chegada nos axude a abrir
ben os ollos e mirar máis alá de nós mesmos. Mensaxe e mensaxeiro xa chegaron,
están aquí. Agora necesitan que este fermoso agasallo o abramos e coidemos,
coma tesouro que é, para que non o estraguemos nin nos aburramos del. É que
temos tantas cousas, que xa non sabemos separar o importante, o fundamental, do
accesorio!
o
Desde sempre, e sen cansar, insiste unha e outra vez para
agasallarnos coa súa presenza. Tamén desde sempre, e cansando moito, temos
confundido, manipulado e esquecido a súa mensaxe. Nun neno que morre na praia,
nunha muller que sofre violencia, nun moz@ que se sente acosado, nun pobo que é
humillado e sometido, nun vello que non é atendido con cariño e tenrura, nun
desprazado ao que se lle impide buscar e loitar unha vida mellor e máis digna,
nun ... Destes e moitos máis xeitos nos vai falando este Deus que hoxe, de
novo, peta na porta da nosa casa para que lle abramos. Ímonos limitar a non
facer barullo desde dentro e axexar pola “miriña” por non ter a valentía de
abrirlle e dicirlle: pasa, aquí sempre es ben acollido?
o
Porque El, como nos dicía Xoán no Evanxeo, o que quere está
ben claro: acampar entre nós, ser acollido, quedar a nosa beira. Fagámoslle,
logo, oco para que non se senta nin desprezado nin utilizado segundo os
intereses dos que mandan e o manexan todo. Sabendo facer unha lectura crente e
actual deste nacemento, nin as figuras serán bonecos nin a falsa ilusión das
luces de cores e as felicidades retóricas, acamparán no noso corazón.
FRATERNIDADE ORANTE
Celebramos que
Deus vén para quedar, e digamos xunt@s:
QUÉDATE NA NOSA
CASA, SEÑOR
•
Para que sexamos Igrexa de
misericordia onde se acolla, se visite a quen está enfermo, se acompañe a quen
está solo e non se cale diante de quen é maltratado, OREMOS.
QUÉDATE NA NOSA
CASA, SEÑOR
•
Para que non deixemos que o sentido cristián da vida esmoreza
nas nosas parroquias, familias e relacións de uns para cos outros, OREMOS.
QUÉDATE NA NOSA
CASA, SEÑOR
•
Para que poidamos dicir con sinceridade nin vergoña: é Nadal!
Deus nace hoxe en min para renovar o meu compromiso de ser, cada día do ano,
mellor persoa, veciño, pa/nai,fillo/filla, compañeiro/ra... sabendo perdoar,
escoitar e axudar, OREMOS.
QUÉDATE NA NOSA
CASA, SEÑOR
Señor, hoxe
naces no mundo para lembrarnos que, se queremos, é posible seguir sementando
entendemento e colaboración por riba do enfrontamento e os intereses mesquiños
e egoístas. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Nadal é Deus
connosco, feito un de nós.
Nadal somos
nós con Deus, cercanos a El e feitos rostros humanos de Deus.
Cando nós
queremos ver o noso rostro necesitamos un espello.
Cando Deus
quere ver o seu rostro, só necesita mirar ao seu fillo encarnado e feito un
coma nós.
A palabra viu
a nós para facerse dos nosos.
Por iso Nadal
é comuñón e comunicación.
É festa de encontro
e acollida,
é festa para
dicir nós e abandonar o eu.
Festa para
dicirnos papá e mamá,
festa para
recibir e conceder o perdón.
Festa de luz e
vida,
festa de amor
e misericordia.
Nadal, nacer,
renovar e vivir.
Grazas, Señor,
por quedar con nós.
(Sobre
unha idea do libro de Caritas, Advento e Nadal)
Comentarios