Ir al contenido principal

3 Advento 2015

Só coa alegría que nos trae Xesús, seremos capaces de dar razón da nosa esperanza
SINAL DE ADVENTO: Colocamos no taboleiro a silueta dos pais/nais.
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Que ledos hoxe estamos (Nº 5)
LECTURAS: A túa palabra (Nº 25)
OFERTORIO: Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)
COMUÑÓN: Volve Señor (Nº 90)
ESCOITA ACTIVA
Na metade do Advento, os textos fálannos da alegría. A alegría que El nos trae, pero tamén a alegría que nós temos que ir vivindo, compartindo e manifestando. Si que é verdade que os tempos e a situación están difíciles, que as cousas non saen como en principio as pensabamos; que a dor e a enfermidade seguen a chamar a nosa porta, e ás veces parece que con moita forza e con moita frecuencia. Pero non nos enganemos: iso non é máis que a vida, a nosa vida. Imos camiñando entre dor e alegría; entre tristura e esperanza; entre fracaso e gozo. Iso sabémolo. Tampouco deberiamos esquecer que a fe non nos quita nada do anterior –non seriamos humanos se así fose-... pero si que nos dá unha perspectiva nova: non desesperanzamos.
Que a celebración de hoxe renove a forza da alegría que nos trae Xesús para que ante as dificultades saibamos poñerlle esforzo, constancia e forza para superalas. E para un crente El é quen nolo ofrece. Acollámolo.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
·      Por vivir na tristeza e esquecer a esperanza, SEÑOR, QUE O CORAZÓN SE ABRA Á TÚA MISERICORDIA.
·      Por esquecer que somos iguais e merecemos o mesmo respecto, CRISTO, QUE O CORAZÓN SE ABRA Á TÚA MISERICORDIA.
·      Por non querer dar a cara por quen sufre ou é maltratado, SEÑOR, QUE O CORAZÓN SE ABRA Á TÚA MISERICORDIA.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
ü Xúbilo significa alegría. A alegría que sae de dentro, do profundo de cada un de nós. A alegría que nos fai sentir iguais e nos abre a recoñecernos no ben que somos capaces de facerlle aos demais. Por iso, como di o profeta Xoel, o Señor alédase e faino con xúbilo na capacidade que temos de ir facendo o ben, e intentando poñer sorrisos e esperanzas nas vidas e nos corazóns das persoas que van quedando atrás, ás que ninguén fai caso nin se preocupan delas. Prepararnos para acoller a Xesús úrxenos a cambiar as nosas actitudes de negatividade e esquecemento dos demais en presenza e compromiso.
ü Por iso é grande. Non a grandeza aparente, senón a grandeza de quen pon no centro do seu actuar e do seu proxecto para a humanidade ás persoas. Que importante é que recordemos iso neste momento no que os números, os resultados, o posuír é o que vai tendo éxito, atención; e o máis triste, é o que desexa unha gran maioría dos seres humanos. Non desexamos ser mellores, solidarios, xustos, honestos, non. Desexamos ser ricos, famosos, importantes... Temos pensado algunha vez a onde nos levan estas actitudes? Que mellor ca hoxe, no domingo da alegría, para facelo, pasando pola peneira da nosa reflexión o noso xeito de actuar, para ver se isto nos converte en mellores persoas e máis felices.
ü Contamos cunha gran axuda. Dicíallo Paulo aos filipenses: El está preto, nin garda distancia, nin se vai. Tampouco nos dá as costas nin nos ignora. Ao contrario, está e camiña con nós, poñéndose ao noso lado. Os seus gozos e tristuras son os nosos. Porén, nós moitas veces somos os que nos afastamos del, os que marcamos a distancia, os que sentimos vergoña de confesar nel a nosa fe, por iso necesitamos a conversión. Pero non unha conversión calquera, senón a que nos esperta e nos abre á solidariedade. Inda estamos a tempo, neste Advento, de cambiar as cousas, de mirarnos e descubrir en que fallamos; de volver darnos unha nova oportunidade. Só quen é consciente do cambio, de que todo canto o que o facía infeliz foi quedando atrás, entende por que sigue a vir de novo sen cansar. Que facemos nós?
FRATERNIDADE ORANTE
Recemos logo xunt@s desde a alegría do corazón, que non a alegría ritual, e digamos:
QUE A ALEGRÍA DO CORAZÓN REBORDE NA NOSA VIDA
v Para que a Igrexa sexa casa común de esperanza e alegría, OREMOS.
QUE A ALEGRÍA DO CORAZÓN REBORDE NA NOSA VIDA
v Para que as nosas parroquias sexan berce de acollida, escoita, axuda e colaboración, OREMOS.
QUE A ALEGRÍA DO CORAZÓN REBORDE NA NOSA VIDA
v Para que nós fagamos deste tempo de Advento tempo de cambio, reflexión e esperanza real e transformadora, OREMOS.
QUE A ALEGRÍA DO CORAZÓN REBORDE NA NOSA VIDA
Grazas,Señor, por este acubillo ledo e xeneroso no que compartimos os nosos gozos, tristuras e esperanzas poñéndoas baixo o teu agarimo. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
VILO VIR CADA DÍA QUE AMANECE.
Velo vir en cada irmán que saudamos cada mañá.
Velo vir en cada irmán ao que sorrimos.
Velo vir en cada irmán ao ofrecemos a nosa man.
Velo vir en cada palabra de bondade que dicimos.
Hai que aprender a “ver vir a Deus, que sempre está vindo”.
Sabemos que está; pero cada día faise novo.
Sabemos que nos ama; pero cada día con un amor novo.
Sabemos que espera mito de nós; pero cada día é unha esperanza nova.
Velo vir en cada neno que nacerá neste tempo de Advento.
Velo vir en cada amigo que atopamos no camiño...
O que importa é que nós saibamos velo vir.
Non sexa que Deus veña e atope as portas con chave.
Non sexa que Deus veña e pase de largo.
Non sexa que Deus veña e non nos atope na casa.


(Caritas, Advento e Nadal)

Comentarios

Entradas populares de este blog

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

Epifania 2025

A ESTRELA DE DEUS GUÍA O CAMIÑO CARA Á BELÉN DA SINXELEZA CANTOS:  Panxoliñas OLLOS ABERTOS Paz e ben. Hoxe é un día máxico e de maxia. Máxico porque Deus móstrasenos a toda a humanidade, sen distincións. El non repara na nosa condición social, na cor da nosa pel, no noso xénero ou na nosa idade. El é man aberta que acolle e abraza sen exclusións de ningún tipo. Pero tamén é día de verdadeira maxia, para pequenos e grandes: a maxia da ilusión e da capacidade de sorprendernos pola estrela do Señor, que guía a nosa vida. Con esta invitación a non perder nunca a maxia da ilusión, comecemos a nosa celebración de hoxe. CORAZÓN MISERICORDIOSO Señor, inda que Ti nos invitas á maxia da ilusión, nós confundimos o camiño e andamos no pesimismo, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, Ti non cansas nunca de dicirnos que só quen ten capacidade de sorprenderse seguirá fiel no teu vieiro, por iso che pedimos, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, pol...