A COMUNIDADE, LUGAR DE ENCONTRO
Descarga o ficheiro
CANTO GOZOSO
·
ENTRADA:
Vinde axiña (Nº 10)
·
ASPERSIÓN: A auga do Señor (Nº 124)
·
LECTURAS:
Xesús é Señor (Nº 16)
·
OFERTORIO: Na nosa terra (Nº 36)
·
COMUÑÓN:
Pan do Ceo (Nº 53)
ESCOITA ACTIVA
Xa podemos esquecernos de pensar so en nós: na nosa
fe, na nosa oración, na nosa misa, no noso domingo, no... “meu”. A Pascua que
estamos celebrando invítanos a mirar en común, a expresar a nosa fe en
comunidade, xa que é nesta onde se aparece o Señor Resucitado, na reunión
orante dos discípulos.
E aparéceselle o primeiro día da semana, o domingo,
como día por excelencia, como actualización da resurrección.
Que esta celebración nos faga ser conscientes de
que só en comunidade poderemos experimentar a resurrección e a vida nova de
Xesús.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
(Aspersión)
·
Porque
somos moi dados a meter o dedo nas chagas dos irmáns e das irmás para
causarlles máis dor, SEÑOR, LÁVANOS DO
NOSO MEDO.
·
Porque
usamos pouco o ungüento da misericordia; CRISTO,
LÁVANOS DO NOSO MEDO.
·
Porque
moitas veces as nosas pegadas son de indiferenza e incredulidade cara todo e
cara tod@s; SEÑOR, LÁVANOS DO NOSO MEDO.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
·
Neste
día sería bo que nos preguntásemos se somos capaces de sorprendernos, se na nosa
vida deixamos un sitio para a sorpresa, para romper a monotonía que moitas
veces nos vence. Somos tan previsores, temos todo tan medido que non temos
sitio para a novidade. É verdade que na vida cómpre planificar, barallar
distintas posibilidades, sopesar os pros e os contras antes de actuar; pero non
é menos certo que moitas veces hai que axustar plans, saírmonos do guion
establecido ou repensar as nosas opcións, porque a situación cambiou. A resurrección
invítanos a romper o medo diante do descoñecido, a deixarnos sorprender polas persoas,
polo moito que nos poden aportar individual e comunitariamente. Acaso a
resurrección de Xesús no foi unha novidade?, non foi un feito que cambiou as
vidas dos apóstolos? Aínda que iso non quere dicir que non lles custase
entendelo. Temos o exemplo de Tomé que ten que “ver” para crer, ten que palpar
para darse conta de que é Xesús. Acaso o exemplo do apóstolo Tomé non é o noso
moitas veces? Necesitamos a forza do Resucitado, unha forza que atopamos na súa
palabra feita vida, no se corpo feito alimento e na comunidade reunida que é
expresión unánime da nosa fe.
·
Ao
longo desta cincuentena pascual, a primeira lectura, tomada do libro dos Feitos
dos Apóstolos quere ser para nós e para as comunidades das que formamos parte,
un espello no que mirarnos para seguir este camiño novo que comezamos hai hoxe
unha semana. Estamos, pois, chamad@s a volver ás actitudes dos primeiros
cristiáns: esperanza, alegría, confianza, perda de medo..... testemuñando deste
xeito que é posible vivir a ledicia da resurrección na nosa vida; sabendo que é
un camiño ás veces difícil. O mundo de hoxe; ese que tantas veces criticamos e
queremos superar, volve as costas á Igrexa. Laiámonos de que somos poucos,
maiores, sen ánimo e sen alento. Veña, vamos...que a Pascua resucite a nosa
esperanza!.
·
Hai
que erguer, no medio do mundo signos cribles da presenza de Deus, do amor
entrañable de Xesús por toda a xente, comezando polos descartados. Ese é o
signo que se está a pedir: compartir a vida, o que somos, o que sentimos, o que
valemos e o que queremos. Esta é a forza dunha comunidade que quere renacer da
fonte do bautismo. Si os demais, aqueles nos que nos di Xesús que temos que
aprender a descubrir, ver, recoñecer, non significan nada para nós; se pasamos
ao seu lado e somos incapaces de achegarnos e dicirlle como estás, que che
pasa, por que choras... é que o noso corazón segue a ser de pedra e a Pascua
aínda non chegou a nós. Felices os que sen veren, traballan, arriscan, loitan e
se esforzan por facer familias, parroquias, barrios, países, mundo onde se
busque o que une e non o que enfronta; se busque o amar e non dogmatizar; se
busque propor e non impor. Benia aos que cren sen ver!.
RENOVACIÓN PROMESAS BAUTISMAIS
(Propoñemos facer a
renovación das promesas bautismais durante todos os domingos da Pascua. A poder
ser, farémola desde a fonte bautismal)
Renovemos agora persoal e comunitariamente esta fe que hoxe celebramos
cheos de esperanza e vida:
· Estades dipost@s a loitar contra o mal que nos fai infelices e nos pecha no egoísmo?. Si, estou
dispost@.
· Estades dispost@s a non deixarvos
levar de canto nos aparta de Deus e fire aos irmáns?. Si, estou dispost@.
· Estades dispost@s a que no voso corazón non aniñen a cobiza, a insolidariedade e a envexa?. Si, estou
dispost@.
· Credes en Deus Pai e amigo da vida, que puxo nas nosas mans o mundo que el creou?. Si, creo.
·
Credes en Xesús, o seu Fillo, que naceu de Santa
María, pasou polo mundo facendo o ben, e que no seu amor e fidelidade entregou
a súa vida para abrirnos a nós o camiño da resurrección?. Si, creo.
·
Credes na forza e presenza do Espírito
Santo, na Igrexa comunidade
de fe e vida, na comuñón dos santos, no perdón e na resurrección que nos levará
a gozar para sempre da presenza de Deus?.
Si, creo.
Pai, que esta fe que acabamos de proclamar e confesar
sexa sempre para nós alento e esperanza no camiño da nosa vida. P.X.N.S. Amén.
FRATERNIDADE ORANTE
Señor, estamos a vivir a ledicia da Pascua. O teu
Fillo resucitou, e iso enche de sentido a nosa vida. Por iso, agradecidos e
confiados, dicímosche:
FELICES NÓS QUE CREMOS SEN VER!
·
Pola Igrexa, que vive a novidade da Pascua. Para que sexa unha fonte de graza
e de frescura, que disipe dúbidas, infunda confianza nas persoas e alente na
entrega xenerosa a todas as persoas, OREMOS.
FELICES NÓS QUE CREMOS SEN VER!
·
Polas nosas comunidades, para que o tempo de Pascua sexa de verdade un
camiño novo no que sexamos quen de pechar vellas feridas, de esquecer antigas
xenreiras e desencontros, de desinstalarnos dun pasado que foi pero xa non é,
OREMOS.
FELICES NÓS QUE CREMOS SEN VER!
·
Por todos nós, para que este tempo de graza, de renovación, de acollida,
de ledicia sexa pulo para dar razón da nosa esperanza alí onde estamos, OREMOS.
FELICES NÓS QUE CREMOS SEN VER!
Grazas Pai porque segues a confiar en nós, porque
segues a facerte presente na nosa vida para alentala e darlle forzas. Grazas
porque día a día fasnos presente ao teu Fillo no medio de nós. Por El noso
Señor e amigo. Amén
MIRADA
ESPERANZADA
Porque Cristo resucitou, cremos na vida para sempre.
Porque Cristo resucitou, non cremos na morte, en
ningunha morte, para quen queira vivir.
Porque Cristo resucitou, cremos que as persoas somos
un proceso ilimitado e que podemos conseguir aquilo que nos propomos.
Porque Cristo resucitou, cremos Nel.
Porque Cristo resucitou, a forza do presente é o
futuro.
Porque Cristo resucitou, o mundo está en marcha e
non o deterán nin as conquistas logradas nin os intereses dos vencedores.
Porque Cristo resucitou, hai que construír unha
cidade sen clases, na que as persoas sexan compañeiras e irmás.
Porque Cristo resucitou, hai un amor e unha casa
para todas as persoas.
Porque Cristo resucitou, cremos nunha terra nova.
E porque cremos e esperamos, non temos nada que
conservar;
e afirmamos que o mellor xeito de conseguilo todo é
perdelo todo por unha soa cousa: o Reino de Deus.
Comentarios